CHARTA QUA BERNARDUS GROSSUS, DOMINUS BRANCEDUNI, RECOGNOVIT SE NULLUM JUS HABERE IN TERRA CLUNIACENSI FILIUSQUE EJUS GAUSCERANNUS SATISFECIT MONASTERIO CLUNIACENSI DE INJURIIS A SE ILLATIS.
Notum sit omnibus, quod Bernardus Grossus, quando voluit ire Iherosolimam, in castro Branciduno recognovit in totam terram que pertinet ad æcclesiam Cluniacensem, et in obedientiis et decaniis, non habere se neque hospitari, neque in exercitum ducere homines terre, neque ad aliquam munitionem construere, neque talliam, neque justiciam alicujus forisfacti, homicidii, latrocinii, adulterii, neque alicujus reatus, neque aliquam consuetudinem, nisi ut bonus vicinus, et hoc rogatu eorum qui per manum abbatis Cluniacensis presunt decaniis et prioratibus, si necesse fuerit in aliqua actione. Hujus recognitionis testes fuerunt, qui audierunt et qui interfuerunt: domnus Arbertus, prior Cluniacensis, et Bernardus de Mileto, avunculus ejusdem Bernardi Grossi, et Rotbertus, filius ejus; Ademarus sacrista, Enguizo camarlencus, Stephanus de Jueis, Hugo [de] Dunbeis, monachi Cluniacenses; Stephanus presbiter de Lordono, Bernardus famulus camarlenci, Jocerannus quoque et Henricus, filii ejus, et plures alii, tam de militibus quam de clientibus ejus et hominibus. Post discessum vero ejus, G[auscerannus], filius ejus, in quibusdam decaniis multa mala irrogavit; unde clamor pervenit ad aures domini papæ Eugenii. Ideo posuit super eum excommunicationis sententiam, donec veniret in presentiam venerabilis Lugdunensis archiepiscopi Amedei, satisfacturus et emendaturus de forisfactis que fecerat in terra æcclesie Cluniacensis a discessu patris sui usque ad diem illam. Hac de causa venit in audientiam predicti archiepiscopi, et sententia judicii ejus in manu ejus promisit que forisfecerat in terris Cluniacensis æcclesie restituere, reddere et emendare, et ulterius se talia non presumere. Ideo tunc solutus fuit a sententia domini pape. Huic rei interfuerunt testes: ipse archiepiscopus Amedeus et Ilio de la Riveria abbas, Gaudemarus Blancus, Willelmus de Marziaco, et alii plures concanonici Lugdunenses. Iterum interfuit Enguizo et Gervasius et Rotbertus Grossus et Hugo de Donbeis, Stephanus de Jueis et Martinus decanus de Bellomonte, monachi Cluniacenses. De sociis Gausceranni Grossi: Bertrannus de Cortevais et Hugo Rufus et Rodulfus de Manceio. Hoc placitum celebratum fuit in ecclesia Sancti Hyrenei Lugdunensis.
BERNARD A., BRUEL A., Recueil des chartes de l'abbaye de Cluny. Tome 5 : 1091-1210, Paris, Imprimerie nationale, 1894, p. 473-474, n° 4131 (Collection de documents inédits sur l'histoire de France. Première série, Histoire politique).