« bullarium-franciscanum-2080 »

NICOLAUS ELECTUS EPISCOPUS Servus Servorum Dei

Carissimo in Christo Filioa … Regi Francorum Illustri Salutem, & Apostol. Benedictionem.

Quanto ex potestate Apostolorum Principi, ejusque successoribus a Domino tradita humilitati Nostræ ad promovenda commoda regia, dispendiaque vitanda liberior concessa est ex cælesti permissione facultas; tantò Noster affectus ad claræ memoriæ patrem tuum Regemb, Regnumque Franciæ in Nobis radicatus ab olim ad tuam Regalem Excellentiam, & ejusdem Regni statum provehendos ad prospera, & a quovis discrimine præservandos ferventior inardescit, adeo ut sui fervoris instantia nec Nobis, nec Fratribus Nostris, quos provisioni Ecclesiæ cum sollicitudine multâ vacantes clausura diutinac non leviter molesta vexarat, quietem aliquam quamquam satis necessariam indulgere permisit, nec observantias Ecclesiæ Romanæ solitas observare. Hinc præter ipsius Ecclesiæ morem secundum quem solent litteræ Apostolicæ promotionem Romani Pontificis nunciantes, præsertim ad Principes, quascumque alias ipsius Pontificis prævenire; Nos Celsitudini Regiæ Patrem prius paternis exhibemus affectibus, quam litteratoriis ad hoc conceptis affatibus nuntiemusd. Vocati siquidem licet impares meritis, ad Apostolatus officium, in crastinum vocationise hujusmodi Fratribus ipsis convenientibus una nobiscum, post consuetum charitatis alloquium; ad eosdem amaram Nobis, & eis discordiam, quam inter se, & Charissimum in Christo Filium Nostrum … Regem Castellæf, ac Legionis Illustrem pacis æmulus tuus, & illius, immò potius christianitatis per se potissimè, ac ipsum contra hostes Fidei ampliatis profectibus invidens excitavit; ante omnia obtutibus Nostræ considerationis expandimus animarum pericula, strages corporum, damna rerum, impedimenta negotiorum Domini tuam singulariter expectantium potentiam promotricem; quæ nisi eam virtus præcedat Altissimi, procul dubio eadem discordia comminatur; in multa mentis amaritudine recensentes. Specialiter autem tuam, ejusdemque tui Regni, ob præmissam, ut intelleximus, excitatam discordiamg considerata commotio eò gravius Nos anxiat, & perturbat; quò eam periculosiorem advertimus; & si veritati non parcitur, multorum judicio a laudabilibus Progenitorum tuorum semitis alienam. Nunquid enim Gallicanæ Ecclesiæ gladius in Catholicæ Fidei Professores vel limari consueverat, ut terreret; vel acui, ut feriret, aut Christianum sitire, vel effundere sanguinem; seu Catholica Regna subvertere, vel etiam conculcare; in Christi blasphemos ad ipsius exaltationem Fidei, & dilationem Christiani cultus limatus hucusque potius, & acutus? Hæc Fili carissime, quæsumus tecum ipse considera; consultiùs tecum pensa; & salubriùs Nostris monitis, & consiliis ex singularitate charitatis ad te Filium prædilectum præcedentibush acquiesce; ad quæ Magnificentiæ tuæ plenius exprimenda & præparanda inter te, ac memoratum Regem pacis, & solidæ concordiæ fœdera per dilectos Filios Fratres Johannemi Magistrum Prædicatorum, & Hieronymumj Ministrum Minorum FF. Ordinum ad hæc Apostolicæ Sedis Nuntios reformanda, pariter & confirmanda dilectum Filium Fr. Johannem de Viterbiok ejusdem Prædicatorum Ordinis Procuratorem religione, prudentiâ, & fidelitate conspicuum, ac gratâ experientiâ Nobis, & Fratribus Nostris acceptum ad tuam præsentiam, ut affectum, monita, & consilia Nostra pressiùs tuis præcordiis imprimat, quam litteralis series exprimat, destinamus. Sic enim ad promotionem Regalis prosperitatis afficimur, ut in iis & litteras Nuncii, & Nuntium litterararum existimemus suffragio indigere; nec contenti sumus alterutro; immò vix Nostris desideriis satisfacere posse reputemus utrumque, nisi quod ex eo quem ad dictum Genitorem tuum hactenus gessimus, & ad te, idemque Regnum gerimus animo, de tuâ generositate verisimili conjecturâ supponimus, quod præmissum Nostræ singularis dilectionis affectum liberali gratitudine compensabis; nec præcum Nostrarum primitiis repagulum alicujus difficultatis oppones: Ex hoc itaque grandi concepta fiducia Serenitatem Regiam monemus, rogamus, & hortamur attente, obsecrantes in Domino Jesu Christo per aspersionem sui pretiosissimi Sanguinis obtestantes, quatenus memorato Fratri Johanni de Viterbio in præmissis ob reverentiam Apostolicæ Sedis & Nostram benignam audientiam præbeas; & audita sic promptè ad gratiam exauditionis admittas, quòd ad occurrendum tantis ipsius christianitatis incommodis, & periculis obviandum, in hujusmodi reformatione concordiæ, tua Nostris vota conformes; & prædictorum Nunciorum Sedis ipsius consiliis, suasionibus, commonitionibus, aliisque processibus acquiescas: Gratum ex hoc Creatori tuo, cujus proindè negotia, & præcipuè Terræ Sanctæ impedimentis submotis efficaciorem excutionem habebunt, præstaturus obsequium; & in hac Nostrâ novitate Nobis, qui multo id desiderio petimus, munus acceptabile oblaturus. Cæterum scire te volumus, quòd ad sæpefactum Regem super iis, quæ ad ipsum exigit præsentis negotii qualitas, & congruere publicæ utilitati putavimus, alium Nunciuml destinamus. Nec mireris &c.m

Datum Viterbii iv. Nonas Decembrisn, Anno Primo.