Description
-
Boniface IX (1389-1404)
-
episcopo Wratislauiensi
-
secundo nonas novembris, anno secundo.
-
-
Rome
-
Mandement (littere cum filo canapis)
-
[Registre de la chancellerie apostolique] R. Lat. 10 fol. 153b
-
Camilli Krofta, Acta Urbani VI et Bonifatii IX, pontificum romanorum. V-1. 1378-1396, Prague : typis Gregorianis (Monumenta vaticana Res gestas bohemicas illustrantia), 1903, p. 330-333
-
Episcopo Vratislaviensi mandatur, ut, si ei constiterit Mathiam canonicum monasterii Strahoviensis a Conrado abbate Strahoviensi, vices abbatis Praemonstratensis scismatici gerente, in praepositum monasterii Czarnowanz illegitime deputatum fuisse, ipsum Mathiam in eodem praepositatu nullum ius habuisse declaret, si vero eundem Mathiam ius in dicto praepositatu habuisse, sed crimina quaedam commisisse invenerit, ipso praepositatu sententialiter eum privet; et ut abbatem monasterii s. Vincentii Vratislaviensis dicto monasterio Czarnowanz ad tempus praesentis scismatis patrem abbatem instituat.
-
Bonifacius.... episcopo Wratislauiensi.. . .
Suscepti cura regiminis cor nostrum continua pulsat instancia, ut gregem dominicum nobis ex alto commissum non solum a noxiis et adversis preservare solita diligencia studeamus et oves nobis creditas, ne luporum paciantur incursus et eorum morsibus lanientur, satagamus nostre proteccionis munimine confovere, verum eciam cura vigili procuremus, quod protervi et indisciplinati ministri, ne illorum condicio reproba, si forsan evaderet impunita, aliis incentivum prebeat delinquendi, luant pro demeritis dignas penas.
Dudum siquidem per fel. rec. Urbanum papam VI. predecessorem nostrum accepto, quod Petrus, qui se gerebat pro abbate monasterii Premonstratensis Laudunensis diocesis, in reprobum sensum datus, iniquitatis alumno Roberto olim basilice XII Apostolorum presbytero cardinali, tunc et nunc antipape, qui se Clementem VII. ausu sacrilego nominabat, prout nominat, …. publice adherere et favere presumpserat et presumebat, et propterea dilecti filii abbates, priores, propositi et alii religiosi dicti ordinis, in Boemie, Ungarie et Polonie regnis, necnon Bauarie et Austrie ducatibus, marchionatu Brandeburgensi, Alamanie et aliis vicinis partibus et regnis constituti, tamquam devoti et fideles ecclesie Romane filii, consorcia dicti Petri olim abbatis et aliorum eiusdem ordinis professorum, prefato Roberto favencium et adherencium, evitare studebant: dictus predecessor dilecto filio abbati monasterii Strahouiensis alias Montis Syon Pragensis dicti ordinis, eius proprio nomine non expresso, suis dedit litteris in mandatis, ut omnes et singulos abbates, priores, prepositos et alios prelatos et religiosos dicti ordinis in regnis, ducatibus, marchionatu et aliis partibus supradictis constitutos, qui secundum statuta et consuetudines eiusdem ordinis consueverant et tenebantur ad generale capitulum dicti ordinis convenire, ad aliquem locum ydoneum, de quo sibi videretur, pro huiusmodi generali capitulo celebrando auctoritate apostolica convocaret et ibidem huiusmodi generale capitulum dicti ordinis teneret et celebraret ac celebrari faceret iuxta ordinis ipsius instituta et observancias regulares; dictus quoque predecessor eidem abbati monasterii Strahouiensis una cum predictis capitulo generali eligendi duos visitatores secundum morem dicti ordinis, qui monasteria, prioratus et alia loca eiusdem ordinis, in regnis, ducatibus, marchionatu et aliis partibus huiusmodi consistencia, visitare et ibidem corrigenda corrigere et reformanda reformare et supplendo vices patrum abbatum scismaticorum dictorum monasteriorum, prioratuum et locorum, in regnis, ducatibus, marchionatu et aliis partibus predictis consistencium, in eleccionibus propterea faciendis preesse et auctoritatem prestare et alia circa huiusmodi reformacionem necessaria facere secundum statuta et consuetudines eiusdem ordinis possent et deberent, et omnia et singula faciendi, statuendi et ordinandi, que per abbatem dicti monasterii Premonstratensis pro tempore existentem et generale capitulum dicti ordinis fieri possent et deberent secundum morem predicti ordinis, ac durante huiusmodi scismate generale capitulum in illis partibus celebrandi et visitatores cum huiusmodi potestate eligendi et assumendi, necnon contradictores quoslibet et rebelles per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compescendi plenam et liberam concessit por easdem litteras facultatem, volens et eadem auctoritate decernens, quod predictus monasterii Strahouiensis et abbates alii ac priores, prepositi et prelati predicti et alii quicunque religiosi ordinis antedicti, in eisdem partibus constituti, durante huiusmodi scismate in nullo tenerentur seu deberent obedire prefato Petro olim abbati seu eius sequacibus vel adherentibus quoquo modo ; quinymo prefatus predecessor abbatem monasterii Strahouiensis et alios snpradictos ab eorundem scismaticorum iurisdiccione, dominio et potestate huiusmodi scismate durante prorsus exemit et eciam liberavit, subiiciens tam monasterii Strahouiensis quam eciam ipsos abbates alios, priores, prepositos et religiosos illi vel illis, de quo vel de quibus in dicto capitulo, per eundem abbatem monasterii Stragouiensis, ut premittitur, congregando, ordinatum foret et eciam approbatum, prout in eisdem litteris plenius continetur.
Postmodum vero, sicut exhibita nobis nuper pro parte dilectarum in Chr. filiarum priorisse et conventus monasterii Domus Dei alias Czarnewans per priorissam soliti gubernari dicti ord. Wratislauiensis diocesis peticio continebat, dilectus filius Conradus abbas predicti monasterii Strahouiensis predictis litteris, quas receperat, abutens, congregato generali capitulo dicti ordinis, non visitatores eligere nec alia iuxta formam earundem litterarum facere procuravit, sed se generalem vicarium et conservatorem dicti ordinis fecit et extunc potestatem dicti abbatis monasterii Premonstratensis non scismatici se asseruit habere, et cum prepositatus dicti monasterii Domus Dei, quod eidem Premonstratensi monasterio immediate subesse dinoscitur et eciam per prepositum simul cum priorissa gubernari consuevit, certo modo vacaret, dictus Conradus abbas Mathiam, nacione Boemum, canonicum dicti monasterii Strahouiensis, in prepositum eiusdem monasterii Domus Dei ea auctoritate, qua potuit, deputavit, ipseque Mathias, pro preposito dicti monasterii Domus Dei se gerend, ex quidam canonica, professa dicti monasterii Domus Dei et de nobilibus parentibus orta, unum filium procreavit, et huiusmodi puero nato, ipsam canonicam cum dicto puero de eodem monasterio fecit exire, et eodem monasterio Domus Dei equis et aliis diversos bonis mobilisés et iocalibus ad valorem trecentarum marcharum argenti ascendentibus et certis litteris magni preiudicii per eum nequiter spoliato, se cum dicta canonica ad loca alia transferre curavit, et nichilominus, premissis non contentus et adhuc ad ipsum monasteritum Domus Dei tamquam prepositus revenire satagens, dicto Conrado abbate sibi in hoc multum favento, easdem priorissam et conventum tam coram loci diocesano quam eciam coram diversis iudicibus a sede apostolica delegatis aut subdelegatis eorum super premissis et aliis variis causis multipliciter molestavit et molestare non cessat in gravem divine maiestatis offensam ac magnum earundem priorisse et conventus damnum et iacturam et scandalum plurimorum. Cum autem, sicut eadem petitio subiungebat, predictum monasterium Domus Dei sub regimine prelatorum et canonicorum nacione Boemorum multa incommoda sustinuerit, et a predicto monasterio Strahouiensi, per sex dietas distet, et personarum de dicta diocesi Wratislauiensi ac Boemorum ydiomata sint diversa, ipseque priorissa et conventus, quantum in eis fuit, ne sine superiore et capite remanerent, dilectum filium abbatem monasterii s. Vincencii prope Wratislauiam dicti ordinis, quod ab ipso monasterio Domus Dei ultra dietam non distat, cum eciam utrobique sit illud idem ydioma, sibi in patrem abbatem usque ad finem dicti scismatis duxerint eligendum: pro parte dictarum priorisse et conventus nobis fuit humiliter supplicatum, ut alicui probo in illis partibus committere, quod se de premissis informaret, et si per informacionem huiusmodi reperiret, quod prefatus Conradus abbas huiusmodi litteris dicti predecessoris maxime in dicta deputacione ipsius Mathie fuerit abusus, eundem Mathiam declararet in huiusmodi prepositatu nullum ius habuisse vel habere, et si forsan por informacionem eandem reperiret dicto Mathie ius compeciise seu competere in prepositatu predicto ipsumque Mathiam de huiusmodi canonica tilium procreasse vel eam cum dicto filio de ipso monasterio Domus Dei exire fecisse aut monasterium ipsum equis, bonis et iocalibus ac litteris huiusmodi spoliasse, eum dicto prepositatu privaret et ad ablatorum restitucionem compelleret, et eundem abbatem monasterii s. Vincencii, qui tam ista vice quam successivis temporibus, quociens dictum prepositatum vacare contingeret, de preposito ydoneo dicto monasterio Domus Dei provideret eodem scismate durante, in patrem abbatem eiusdem monasterii Domus Dei deputare et alias ipsis priorisse et conventui in premissis providere de oportuno remedio dignaremur. Nos igitur huiusmodi supplicacionibus inclinati fraternitati tue, de qua in hiis et aliis specialem in domino fiduciam obtinemus, per apostolica scripta committimus et mandamus, quatinus vocatis dicto Mathia et aliis, qui fuerint evocandi, summarie de premissis auctoritate nostra te diligenter informes, et si per informacionem huiusmodi reppereris, quod prefatus Conradus abbas in ipsius Mathie deputacione huiusmodi predictis litteris eiusdem predecessoris fuerit abusus, ipsum Mathiam in eodem prepositatu nullum ius habuisse eadem auctoritate declares; si vero per informacionem eandem dictum Mathiam in huiusmodi prepositatu ius habuisse inveneris et eundem Mathiam de predicta canonica filius procreasse vel eam cum dicto filio de huiusmodi monasterio Domus Dei exire fecisse aut ipsum monasterilium equis, bonis, iocalibus et litteris supradictis spoliasse reppereris, dictum Mathiam eodem prepositatu sentencialiter prives ac amoveas realiter ab eodem, prout de iure fuerit faciendum, eumque ad restituendum ablata huiusmodi racione previa et remota appellacione compellas, contradictores per censuram ecclesiasticam appellacione postposita compescendo; et nichilominus prefatum abbatem monasterii s. Vincencii cum illis potestate et iurisdiccione, quas dictus abbas monasterii Premonstratensis non scismaticus haberet, eidem monasterio Domus Dei in patrem abbatem auctoritate predicta studeas deputare, ita quod tam ista vice quam temporibus successivis, quociens huiusmodi prepositatum vacare contigerit, durante dicto scismate de proposito ydoneo provideat Domus Dei monasterio scpedicto; non obstantibus, si forsan inter priorissam et conventum ac Mathiam prefatos super premissis vol aliquo premissorum coram aliquibus ordinariis vel a sede apostolica delegatis aut subdelegatis iudicibus vel aliquo eorum lis pendeat indecisa, et pie memorie Bonifacii pape VIII. predecessoris nostri ac de una et de duabus dietis in concilio generali vel aliis constitucionibus apostolicis, necnon statutis ct consuetudinibus monasteriorum et ordinis predictorum contrariis quibuscunque, seu si eidem ordini a dicta sede sit indultum, quod persone ipsius ordinis ad iudicium trahi aut suspendi vel excommunicari aut ipse vel dicti ordinis loca interdici non possint …, et quibuslibet privilegiis, indulgenciis et litteris apostolicis …
Datum Rome ap. S. Petrum secundo nonas Novembris a. secundo.
Informations
Document
Maria
Filimonova
(Université Lumière de Lyon), dans
APOSCRIPTA database
APOSCRIPTA database – Lettres des papes, dir. J. Théry, CIHAM/UMR 5648, éd. électronique TELMA (IRHT), Orléans, 2017 [en ligne], acte n. 172530 (aposcripta-24023), http://telma.irht.cnrs.fr/chartes/en/aposcripta/notice/172530 (mise à jour : 17/05/2024).