« Lettre d’Alphonse de Poitiers à Marguerite de Provence (21) »


Description

  •  
    Marguerite de Provence

  •  
    Lettre

Description de l'acte

  •  
    après 1263/06/01 - avant 1263/06/30

Identification de l'édition

  •  
    Correspondance Administrative d'Alfonse de Poitiers, ed. Auguste Molinier, Paris, Imprimerie Nationale, 1894, Collection de Documents inédits sur l'Histoire de France, Tome 2, pages 526-28, ep.1988.

Texte

  •  
    Excellentissime et karissime domine ac sorori sue, Margarite, Dei gracia Francorum regine illustrissime, Alfonsus, filius regis Francie, comes Pictavie et Tholose, salutem et cum dilectione fraterna paratam ad beneplacita voluntatem. Serenitatis vestre litteras nuper recepimus quarum tenorem pleno colegimus intellectu. Sane quia varia facti narracio nunnunquam perplexitatem et scrupulum generat in animo audientis veritatem rei et processum negocii quod vertitur inter nobiles viros dominum Gastonem, vicecomitem Bearnensem, consanguineum vestrum, ex una parte, et fidelem nostrum B., comitem Convennarum, ex altera, quatenus ipsum nos tangit negocium, dominacioni vestre optamus sub compendio declarare. In primis itaque vos volumus non latere quod terra illa, castrum seu fortalicium, pro quibus, dicti dominus Gasto et comes Convennarum sibi invicem adversantur et unde guerra inter ipsos mota traxit originem, de nostris non movent, feudis seu retrofeudis, sed omnino separata sunt a juridiscione nostra, dominio et districtu, et in illis nullum prorsus prestamus auxilium; consilium vel favorem memorato comiti Convennarum,in deffendend vel invadendo loca ipsa de quibus est contencio inter partes, nec ullum, impedimentum fecimus aut facimus, nec facere proponimus, quominus prefatus consanguineus vester in illis locis et terris quorum occasione guerra sumpsit exordium possit se vindicare, deffendere vel invadere, et comes similiter, prout sibi viderint expedire, nec unquam inhibuimus aut inhiberi fecimus quominus uterque possit sibi amicos acquirere tam de terra nostra quam aliunde, qui in illis locis et terris eisdem prestent auxilium et favorem, illud solum attendentes ne in nostris feudis, de quibus nulla prorsus mota est contencio, aliqui manu armata attenptent malificia perpetrare. Unde non debet mirari vestra magnificencia si, premissis a nobis precibus, inhiberi fecimus dicto vicecomiti Bearnensi ne in hiis que de nostro movent feudo intret cum armis hostiliter, cum nec in toto nec in parte aliquid in nostris existat feudis propter quod orta est contencio inter ipsum et comitem memoratum, presertim cum nos semper parati simus et fuerimus cuilibet conquerenti de nostris hominibus exhibere celeris justicie complementum, et hoc dicto vicecomiti sepe dux[er]imus intimandum, et sepedictus comes se offerat et semper obtulerit coram nobis absque ullo diffugio stare juri. Unde, deliberato consilio, ad instanciam dicti comitis, cum sit homo noster ligius, in deffendendis nostris feudis, que tenet a nobis, deesse non possumus nec debemus. Dictus vero vicecomes, contemptis precibus et spreta inhibicione in nostrum prejudicium et jurisdicionis nostre non modicum detrimentum, feuda nostra cum armis aggressus est, ubi dampna dedit non modica et maleficia plurima perpetravit, que, licet requisitus tam per nuncios quam per litteras et a nobismetipsis ore proprio, nondum voluit emendare, quod nobis displicet nec immerito et displicebit quousque fuerint emendata. Avertat itaque celsitudinis vestre prudencia an propter hoc [nos] vel nostri dicto domino Gastoni de Bearno reputari injuriosi existere [debeamus], si duntaxat nostra feodadeffendendo, non alia invadendo, minus justo impetui suo necnon maleficiis perpetrandis, que adhuc minatur in nostris feudis se facturum, nimirum, prout licet, disposuimus obviare. Verum quia in vestris litteris de reformanda pace inter dictos nobiles fiebat mencio, procul dubio vobis constet quod nos litteras et nuncios misimus ad tractandum de pace inter ipsos specialiter deputatos, set, sicut nobis retulit aliquis nunciorum, vir utique fide dignus, dominus Gasto in nullo se prebuit favorabilem nec assignatis die et loco ad tractandum de reformacione pacis voluit comparere. Nichilominus tamem, ob reverenciam vestram et propter bonum pacis utque provideretur indempnitati pauperum agricollarum, qui semper plectuntur quicquid delirent alii, adhuc libenti animo ad reformacionem pacis curaremus interponere partes nostras, si sciremus probabiliter quod dominus Gasto vellet se in hac parte tractabilem exhibere. Consideratis itaque hiis que premissa sunt, videtur nobis et aliis quod vobis displicere deberet si dominus Gasto feuda nostra hostiliter cum armis ingredi attemptaret, et vos rogamus quod vobis displiceat de jam attemptatis illicite et si, quod absit, ipsum contingerit talia attemptare.

  •  
    Marguerite de Provence
  •  
    Alphonse de Poitiers
  •  
    Gaston de Béarn
  •  
    Bernard, comte de Comminges

Bibliographie

  •  

    Correspondance Administrative d'Alfonse de Poitiers, ed. Auguste Molinier, Paris, Imprimerie Nationale, 1894, Collection de Documents inédits sur l'Histoire de France, Tome 2, pages 526-28, ep.1988.


    Edgar BOUTARIC, « Marguerite de Provence, son caractère, son rôle politique », Revue des questions historiques, Deuxième année, 1867, vol. 3, p. 432-433.


    Edgar BOUTARIC, Saint Louis et Alfonse de Poitiers : étude sur la réunion des provinces du Midi et de l'ouest à la couronne et sur les origines de la centralisation administrative, d'après des documents inédits, Paris, Henri Plon, 1870, page 102-103.


    Audrey DUCHATEL, Marguerite de Provence, recherches sur l'impact de l'héritage catalano-provençal dans le rôle et la perception d'une reine de France au XIIIe siècle, Thése de doctorat, Université Nice Côte d'Azur, 2023.

Informations

Document

Audrey Duchatel (Université de Nice), dans  Actes des femmes de pouvoir

label.quote.actes-des-femmes-de-pouvoir