« bullarium-franciscanum-50 »

GREGORIUS &c.

Venerabilibus Fratribus Archiepiscopis, Episcopis &c.

Mira circa Nos divinæ pietatis dignatio, & inæstimabilis dilectio charitatis, qua filium pro servo tradidit redimendo, dona suæ miserationis non deserens, & vineam dextera ejus plantatam continua protectione conservans, in illam, qui salubriter ipsam excolant, evellentes sarculo, ac vomere, quo Samgar sexcentos Philisthæos percussit, spinas, & tribulos ex eadem, Operarios etiam in undecima hora transmittit, ut superfluitate palmitum resecata, & vitulaminibus spuriis radices altas non dantibus, nec non sentibus extirpatis, fructum suavem afferat, & jucundum; qui prælo patientiæ defæcatus in æternitatis cellarium transferatur: impietate profectò velut igne succensa, & frigescente charitate multorum in ejusdem maceriam diruendam, irruentibus Philisthæis potione terrenæ cadentibus voluptatis.

1. Ecce in hora undecima Dominus, qui cum Diluvii aqua Terram deleret, Justum per lignum contemptibilem gubernavit; super sortem Justorum virgam peccantium non relinquens, excitavit servum suum Beatum Franciscum virum utique secundum cor suum, apud cogitationes divitum lampadem quidem contemptam, sed paratam ad tempus statutum illam in vineam suam mittens, ut ex ipsa spinas, & vepres evelleret, prostratis illam impugnantibus Philisthæis illuminando Patriam, & reconciliaret Deo exhortatione sedula commonendo.

2. Qui audita interius voce invitantis amici, impiger surgens Mundi vincula blandientis quasi alter Sampson gratia divina præventus dirupit, & Spiritu fervoris concepto, asinique arrepta mandibula, prædicatione siquidem simplici, nullis verborum persuasibilium humanæ sapientiæ coloribus adornata, sed tamen Dei virtute potenti, qui infirma Mundi eligit, ut fortia quæcumque confundat, non tantum mille; sed multa Philistinorum eo, qui tangit montes, & fumigant, favente prostravit; & in Spiritus servitutem redegit carnis illecebris antea servientes. Quibus vitiis mortuis, & Deo viventibus, jam non ipsis, quorum pars pessima periit, ex mandibula ipsa egressa copiosa est aqua, reficiens, abluens, & fœcundans lapsos, sordidos, & arentes, quæ in vitam æternam saliens absque argento, & commutatione aliqua potest emi; cujus rivuli longè, latèque diffusi vineam irrigant usque ad mare palmites, & usque ad flumen propagines extendentem

3. Hic denique Patris nostri Abrahæ imitatus vestigia, mente de terra, & cognatione sua, nec non Domo Patris ejus egrediens, iturus in terram, quam sibi Dominus, & divina inspiratione monstrarat; ut expiditius curreret ad bravium vocationis cœlestis; & per angustam portam posset facilius introire; sarcinam terrenæ substantiæ deposuit, se Illi conformans, qui cum dives esset, pro nobis factus est pauper, eamque dispersit, dedit Pauperibus, ut sic ejus justitia in sæculum sæculi permaneret. Et in Terram visionis accedens, super unum sibi montium demonstratum, videlicet excellentiam fidei, carnem suam quasi filiam unigenitam, quæ ipsum interdum deceperat, cum Jephte Domino in holocaustum obtulit, igne supposito charitatis, illam fame, siti, frigore, ac nuditate, vigiliis multis, & jejuniis macerando; qua cum vitiis, & concupiscentiis crucifixa, dicere poterat cum Apostolo: Vivo ego, jam non ego, vivit autem in me Christus: quoniam jam non sibi vixerat, sed Christo potius, qui pro peccatis nostris mortuus est, & resurrexit propter justificationem nostram, ut nullatenus peccato ulterius serviamus. Vitia quoque supplantans, & contra mundum, carnem, & potestates aereas luctamen assumens viriliter, uxore, villa, bobus a cœna magna retrahentibus invitatos penitus abdicatis, cum Jacob Domino jubente surrexit, & gratia Spiritus septiformis accepta, octoque sibi assistentibus Beatitudinibus evangelicis, Bethel Domum Dei, quam se ipsum præparavit eisdem, per quindecim gradus virtutum, qui mysticè in Psalterio continentur, ascendit. Et ibidem Altare cordis Domino contrahens, aromata devotarum orationum obtulit super eo per manus Angelicas in conspectu Domini deferenda, Concivis Angelicus mox futurus,

4. Nè vero sibi soli proficeret in monte tantummodò Rachel amplexibus inhærendo, contemplationi pulchræ quidem, sed sterili, ad Liæ interdictum descendit cubiculum, minaturus gregem gemellis fœtibus fœcundatum ad interiora deserti pro vitæ pascuis perquirendis, ut illic, ubi manna cœlestis dulcedinis reficit a Sæcularium strepitu segregatos, cum lacrymarum effusione semina sua mittens, cum exultatione manipulos ad æternitatis horrea reportaret cum populi sui Principibus collocandus, corona justitiæ coronatus. Qui nimirum non quæ sua sunt, quærens, sed potius quæ sunt Christi, & eidem velut apis argumentosa deserviens, nec non quasi Stella matutina in medio nebulæ, ac quasi Luna plena in diebus suis; & sicut Sol in Ecclesia Dei fulgens lampadem, & tubam in manus assumpsit, ut lucentium operum documentis humiles attraheret ad gratiam, & protervos a noxiis retraheret excessibus dura increpatione terrendo. Ac sic virtute charitatis afflatus, in castra Madianitarum Ecclesiæ judicium declinantium per contemptum, eo juvante, qui dum virginali utero clauderetur, Mundum suo circuibat imperio universum, intrepidus irruit; & abstulit arma, in quibus confidebat fortis armatus atrium suum custodiens; & distribuit spolia, quæ tenebat; ejusque captivitatem captivam reduxit in obsequium Jesu Christi.

5. Hoste itaque triplici in Terra positus superato, Regno Cœlorum vim intulit, & illud rapuit violenter, & post hujus vitæ quamplura gloriosa certamina, mundum triumphans feliciter migravit ad Dominuma multos præveniens scientia præditos scienter nescius, & sapienter indoctus.

6. Sanè licet ejus vita tam sancta, tam strenua, & præclara sibi sufficeret ad obtinendum consortium Ecclesiæ triumphantis; quia tamen Militans, quæ solummodò videt in facie, non præsumit de his, qui de suo foro non sunt, auctoritate propria judicare; ut illos pro vita tantùm venerando assumat, præsertim quia nonnunquam Angelus Satanæ in lucis Angelum se transformat; Omnipotens, & misericors Deus, de cujus munere venit, quod prædictus famulus Christi dignè sibi, & laudabiliter deservivit, tantam lucernam absconditam sub modio remanere non patiens, sed eam volens super Candelabrum collocari, his, qui sunt in Domo, luminis solatium præbituram, vitam ejus sibi fuisse acceptam, & ipsius memoriam esse a militanti Ecclesia venerandam, multis, & præclaris miraculis declaravit.

7. Cum igitur gloriosæ vitæ ipsius insignia ex multa familiaritate, quam Nobiscum habuit in minori officio constitutis, plenè cognita nobis essent; & de miraculorum coruscatione multiplici per testes idoneos Nobis facta fuerit plena fides; confidentes per Dei misericordiam nos, & Gregem nobis commissum ejus suffragiis adjuvari; & quem familiarem habuimus in Terris, habere Patronum in Cœlis; habito Fratrum nostrorum consilio, & assensu, ipsum adscribi decrevimus Sanctorum Catalogo venerandumb.

8. Statuentes, ut iv. Nonas Octobris, die videlicet, quo a carnis ergastulo absolutus ed ætherea Regna pervenit, ab universali Ecclesia natalitia ejus devotè, ac solemniter celebrentur.

9. Quocirca Universitatem vestram rogamus, monemus, & exhortamur in Domino, per Apostolica vobis Scripta mandantes, quatenus die prædicto in commemoratione ipsius divinis laudibus alacriter insistentes ejusdem patrocinia humiliter imploretis; ut ipsius intercedentibus meritis ad ejus mereamini consortium pervenire, illo præstante, qui est benedictus in sæcula sæculorum Amen.

Datum Perusii xiv. Kal. Augustic Pontificatus Nostri Anno Secundo.d