Général
-
Benoît XII (1334-1342)
-
L'évêque de Rodez, le prévôt d'Avignon et l'archidiacre de Carcassonne
-
V kalendas maii, anno quinto
-
-
Avignon
-
Lettre, général (après 1198, littere cum filo canapis)
-
[Expédition] E. FRANCE, Nîmes, Archives départementales, H 785, n. 112b (auj. 118). Original sur parchemin en assez mauvais état, rongé, mots effacés, déchirures à un pli [inventaire en ligne].
-
[Registre de la chancellerie apostolique] R1. CITÉ DU VATICAN, Archivio segreto Vaticano, Registra Avenionensia 91, fol. 421.
-
[Registre de la chancellerie apostolique] R2. CITÉ DU VATICAN, Archivio segreto Vaticano, Registra Vaticana 127, ep. 431.
-
Ici reprise de l'abbé Goiffon, Bullaire de l’abbaye de Saint-Gilles, Nîmes : P. Jouve, 1882, CLXI, p. 211-213 [en ligne].
-
Benoît XII (1334-1342). Lettres communes..., éd. Jean-Marie Vidal, Paris, 1899-1920, n. 6665, d’après R1 et R2 [en ligne].
-
Bulle de Benoît XII1, datée d'Avignon, portant provision du prieuré claustral de l'abbaye de Saint-Gilles, vacant par la promotion du prieur au titre d'abbé.
-
Benedictus episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri .. episcopo Ruthenerisi et dilectis filiis .. preposito Avenionensis, ac .. archidiacono Carcassonensis ecclesiarum, salutem et apostolicam benedictionem.
Religionis zelus, vite ac morum honestas, aliaque dilecti filii Raimundi de Arenis, prioris majoris claustralis monasterii Sancti Egidii, ad Romanam Ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis Sancti Benedicti, Nemausensis diocesis, virtutum merita, super quibus apud nos fide dignorum testimonio laudabiliter commendatur, exposcunt ut personam suam specialis favoris prerogativa et gratie prosequamur. Cum itaque officium majoris prioratus claustralis dicti monasterii, per monaçhos ejusdem monasterio, cujus dictus Raimundus extilit monachus, solitum gubernari quod dilectus filius Bertrandus2 abbas, olim prior major claustralis prefati monasterio, tempore promotionis per nos facte ad prefatum tunc vacans monasterium obtinebat, per hujusmodi promotionem ac pacificam assecutionem possessionis, administrationis bonorum ipsius monasterii, tunc vacare nosceretur, nullusque, preter nos, ea vice de ipso officio disponere posset, ex eo quod nos dudum ante vacationem hujusmodi, omnia offcia ceteraque beneficia ecclesiastica secularia et regularia ...... que promovendi per nos, seu auctoritate nostra, ad regimina quorumlibet monasteriorum, tempore promotionis hujusmodi obtinerent, quovis modo extant vacatura dispositioni et provisioni nostre duximus reservanda decernentes ex tunc irritum et inane si secus super hiis per quoscunque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contingat attemptari.
Nos volentes, premissorum ipsius Raimundi meritorum intuitu, sibi pro quo etiam dictus abbas et dilecti filii priores, officiales et conventus dicti monasterii asserentes dictum Raimundum fore per viginti tres annos et amplius honeste ac laudabiliter in ipso monasterio conversatum, per eorum patentes litteras nobis in hac parte humilite rac unanimiter supplicarunt gratiam facere specialem, predictum officium majoris prioratus claustralis sic vacans, nullos habens, ut asseritur, redditus cum omnibus juribus et pertinentiis suis apostolica dicto Raimundo auctoritate contulimus et de illo duximus providendum, decernentes, prout erat, irritum et inane, si secus super hiis a quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, attemptatum forsan esset hactenus, vel contingeret in posterum attemptari ; non obstantibus quibuscunque statutis et consuetudinibus monasterii et ordinis predictorum contrariis, juramento, confirmatione Sedis apostolice, vel quacunque firmitate alia roboratis, aut si aliqui super provisionibus sibi faciendis et dignitatibus, officiis, vel beneficiis ecclesiasticis ipsius monasterii speciales, vel in illis partibus generales dicte Sedis vel legatorum ejus litteras impetrarunt, etiam si per eas ad inhibitionem, reservationem et decretum, vel alias quomodolibet sit processum, quibus omnibus in assecutione dicti officii eundem Raimundum voluimus anteferri.
Sed nullum per hoc eis quoad assecutionem dignitatum, officiorum et beneficiorum aliorum prejudicium generari, aut si abbati ..... et conventui supradictis, vel quibusvis aliis communiter vel divisim ab eadem sit, Sede indultum quod ad receptionem, vel provisionem alicujus minime teneantur, et ad id compelli non possint, quodque de hujusmodi dignitatibus, officiis, aliisque beneficiis ecclesiasticis ad eorum, collationem, provisionem, presentationem, vel quamcunque aliam dispositionem, conjunctim vel separatim spectantibus nulli valeat provideri per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam, ac de verbo ad verbum, de indulto ejusmodi mentionem et qualibet alia dicte Sedis indulgentia generali vel speciali cujuscunque tenoris existat per quam nostris litteris non expressam ..... non insertam effectus hujusmodi nostre gratie impedire valeat quomodolibet, vel differri et de qua cujusque tenore habenda sit in eisdem nostris litteris mentio specialis.
Quocirca discretioni vestre per apostolica scripta mandamus quatinus vos, vel duo, aut unus vestrum, per vos, vel alium, sive alios eundem Raimundum vel procuratorem suum ejus nomine in corporalem possessionem officii majoris prioratus claustralis ac jurium et pertinentiarum predictorum inducatis auctoritate nostra et defendatis inductum, amoto ab eodem officio quolibet detentore, facientes eum aut dictum procuratorem pro eo ad hujusmodi officium, ut est moris, admitti sibique de ipsius ofiicii fructibus, redditibus, proventibus, juribus et obventionibus universis integre responderi.
Non obstantibus omnibus supradictis, seu si eisdem abbati et conventui, vel aliquibus aliis çommuniter vel divisim a predicta sit Sede indultum quod interdici, suspendi, vel excommunicari non possint per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam et de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem, contradictores per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendo.
Datum Avenion., V kalendas maii, pontificatus nostri anno quinto. -
1. Benoit XII, élu le 20 décembre 1334, mourut le 25 avril 1342, après un règne de sept ans, quatre mois et six jours.
-
2. Bertrand V posséda l'abbaye de 1339 à 1347.
Informations
Acte
Laurent
Vallière
(CIHAM (UMR 5648)), dans
APOSCRIPTA database
APOSCRIPTA database – Lettres des papes, dir. J. Théry, CIHAM/UMR 5648, éd. électronique TELMA (IRHT), Orléans, 2017 [en ligne], acte n. 27845 (aposcripta-4404), http://telma.irht.cnrs.fr/chartes/aposcripta/notice/27845 (mise à jour : 17/05/2024).