« bullarium-franciscanum-4320 »

Eidem regi [Siciliae].

Ex litteris percepimus regiis evidenter, quod circa sopiendam discordiam inter filiam nostram in Christo carissimam Sanciam reginam Siciliae illustrem ac Petrum de Cadeneto et Andream de Gualiana (Galiano) ordinis Minorum ex parte una et dilectum filium Geraldum Othonis ordinis Minorum generalem ministrum ex altera a pacis aemulo suscitatam (extremis omissis) via, quae sequitur, velut media est sequenda. In primis quidem videtur circumspectioni regiae, quod fratres praefati ad actus legitimos ob ipsius reginae honorem restitui debeant, prout nobis placuerit et videbitur de gratia speciali. Ad quod dicimus, quod istud non videtur in praesenti posse compleri. Cum enim fratres praedicti sint excommunicationis vinculo innodati, eo durante nequeunt restitui ad praedicta. — Secundo eisdem necessario expedire videtur, quod fratrum dicti ordinis, qui praefatae reginae assistunt et in divino cultu serviunt seu in conventu monasterii corporis Christi existunt quosque continget conventuales dicti monasterii pro tempore assignari, ac monialium Deo famulantium in monasterio supradicto curam omnem et iurisdictionem ac provisionem ‥ ministro Terrae Laboris sub honestiori et decentiori titulo, quo fieri poterit, committimus, quam per ministros idoneos non suspectos idem minister Terrae Laboris debeat exercere; qui quidem Terrae Laboris minister ad requisitionem reginae fratres de toto ordine pro praefatae reginae servitio et dicti conventus Corporis Christi officiis, regimine atque cultu divino convocare valeat, ipsique vocati eidem ministro Terrae Laboris debeant obedire. Profecto, fili carissime, articulus iste videtur nimium esse gravis. Quod enim ab obedientia generalis ministri dicti ordinis capitulique generalis eximitur ac separatur membrum tam nobile, gravis nimium videtur esse iactura; sed et insuper ipsi monasterio non parum videtur fore damnum. Si enim gens sub maiore iudice constituta maiorem providentiam sentiat, sequitur, quod sub minori iudice constituta minorem providentiam assequatur. Constat autem generalem ministrum ac generale capitulum superiores esse ministro Terrae Laboris. Praeterea hoc non esset nisi inter ministrum generalem et generale capitulum ex una parte et ministrum Terrae Laboris ac fratres et sorores conventuum monasterii Corporis Christi ex altera ponere grave schisma, quod patet ad sensum. Videmus enim, quod praelati exemptis plurimum sunt infesti, nostraque tenet memoria, quod, quia felicis recordationis Clemens V praedecessor noster exemit fratres aliquos, licet in parvo numero, fuit totus Minorum orbis turbatus. Rursus, quod minister Terrae Laboris posset ad requisitionem reginae pro suo et dicti monasterii servitio fratres de toto ordine convocare quodque advocati sibi debeant obedire, periculosum nimium ordini posset esse. Cum enim regina seu minister Terrae Laboris, qui est vel erit pro tempore, conditiones fratrum ordinis ignorent, ut in pluribus, quod sic ignari possent fratres indistincte vocare, plerumque forsan contingeret ipsos minus idoneos evocare. Et dato quod hoc concederetur eidem, forsan generalis minister vel generale capitulum vel minister particularis, qui de conditionibus ipsorum vocatorum pleniorem habent notitiam, se opponerent vocationi praedictae, sic quod inter eos lites, odia et discordiae orirentur.

Capitula autem alia contenta in litteris regiis reputamus rationabilia et honesta. Sane quia quietem et pacem reginalem et ordinis ac generalis praedictorum intensis desideriis affectamus nec non et regio consilio, quantum secundum Deum possumus, nos volumus coaptare: ecce quid nobis videtur ad sopiendam dissensionem huiusmodi observandum. In primis, quod ob Dei reverentiam et ad preces nostras ac humilem supplicationem generalis praedicti regina suam restituat gratiam generali praedicto ipsoque utatur sicut servulo prompto ad eius obsequia et parato. Deinde, quod venerabiles fratres nostri ‥ Neapolitanus archiepiscopus vel Beneventanus et dilectus filius ‥ abbas sanctae Sophiae Beneventan. fratres P[etrum] et Andream praedictos ab excommunicationis sententia, qua ratione citationis et non comparitionis sunt innodati, in forma ecclesiae absolvant et iuramento ab eisdem fratribus et eorum quolibet in manibus alterius ex supradictis archiepiscopis et abbatis praedicti corporali praestito, quod nunquam dogmatizaverunt aut praedicaverunt contra determinationem nostram super hoc factam: utrum afmare, quod Christus et eius apostoli non habuerunt aliquid in proprio vel communi; item super hoc: an pertinaciter asserere, quod Christo eiusque apostolis in iis, quae ipsos habuisse scriptura sacra testatur, nequaquam ius utendi seu consumendi competiit nec illa vendendi seu donandi ius habuerunt aut ex ipsis alia acquirendi (quae tamen ipsos de praemissis fecisse scriptura sacra testatur seu ipsos potuisse facere supponit aperte), haereticum sit censendum; nec, quod per quemvis alium contra illa praedicaretur vel dogmatizaretur, dederunt consilium occulte vel publice nec quomodolibet in causa fuerunt; quodque praemissa (scilicet praedicare vel dogmatizare contra praedicta seu impertiri tanquam consilium vel causam quomodolibet, quod contra praemissa praesumatur talia attentare) non facient nec attentabunt imposterum publice vel occulte, nec non quod non adhaerebunt damnato Bavaro nec Michaeli de Caesena dudum ordinis Minorum generali ministro de haeresi condemnato nec ei velut ministro parebunt in aliquo publice vel occulte, fratres ipsos et eorum quemlibet auctoritate apostolica ad actus restituant legitimos, a quibus fuerant auctoritate praedicta suspensi, ipsosque fratres et eorum quemlibet liberent a citatione praedicta.

Ceterum, cum ad salubre regimen monasterii Corporis Iesu Christi per eamdem reginam non absque immensis fundati atque constructi sumptibus nec non et conventuum tam sororum quam fratrum eiusdem monasterii ac fratrum degentium in servitio reginae praedictae sollicitis studiis intendamus, eidemque reginae expediens admodum videatur, quod cura, iurisdictio ac provisio fratrum ac sororum ac conventuum praedictorum ministro Terrae Laboris, qui est et qui erit imposterum, specialiter committatur, licet e regione multis videatur, quod ordo Minorum separatione tam membri nobilis a cura generalis ministri et capituli generalis eiusdem ordinis nimium gravaretur quodque talis separatio potius in gravamen et periculum fratrum et conventuum praedictorum cederet quam favorem: nos ad tempus probare volentes, quid magistra rerum experientia super hoc suadebit, curam omnem, iurisdictionem ac provisionem dictorum fratrum, sororum et conventuum usque ad biennium nobis specialiter reservamus, intendentes secundum ea, quae expedientia ordini et dictis conventibus ac fratribus manifestabit experientia, pro futuro tempore dante Domino providere. Et quia propter nostram ab illis partibus absentiam per nos exercere nequimus praedicta, volentes indemnitati dictorum conventuum et fratrum salubriter providere, praedicto ministro Terrae Laboris, qui est vel qui erit pro tempore, quoad praedicta infra tempus praedictum usque ad nostrum beneplacitum intendimus committere vices nostras, eidem sub virtute sanctae obedientiae districtius iniungentes, ut iuxta ordinationem in dicta fundatione monasterii per nos factam ac statuta canonica nec non et privilegia concessa ordini et monasterio supradictis, curam et alia supradicta ad honorem et consolationem dictorum fratrum et conventuum sedule studeat adimplere.

Porro capitula reliqua in regiis contenta litteris, videlicet quod iniungamus ministro generali praedicto, ut desistat reginae praedictae honori detrahere; item etiam, quod fratres sibi devotos ab eorum promotionibus indebite non repellat, nec aemulos sibi loco illorum promoveat: reputantes rationabilia et honesta, offerimus praemissa nedum iuxta consilium regium adimplere, quin potius eidem ministro, quod honorem et famam reginales pro viribus extollere ac fratres indevotos sibi ad eius amorem et devotionem revocare et devotos eidem reginae idoneos opportunis prosequi curet promotionibus et favoribus et ipsi reginae super iis et aliis, quantum cum Deo poterit, complacere, districtius iniungemus. Datum [Avinione,] IV kalendas maii, anno decimoseptimo.