« bullarium-franciscanum-1397 »

ALEXANDER &c.

Venerabilibus universis Fratribus Archiepiscopis, & Episcopis per Italiam constitutis Salutem, & Apostolicam Benedict.

Detestanda humani hostis invidia tanto pertinacius insequitur Servos Christi, & armatis suis satellitibus contra ipsos de ejus servitio dolosis illos adinventionibus nititur dimovere, quanto perspicacius intuetur ipsos hujus Mundi vanitatibus derelictis adhuc existentes corpore in terrenis, jam mente in cælestibus habitare; ac abnegantes secularia desideria propter Deum jam fungi non perituris æternitatis deliciis, & gaudiis sempiternis: unde secundum Evangelicam veritatem cum immundus Spiritus exibat ab homine, ipsum in exeundo plus solito discerpebat; & exeuntem Dei populum ex Ægypto non prius Ægyptii persequi desierunt, quam omnes nutu Divino uno genere mortis extincti dignum suis actibus interitum invenere. Ipsum etiam omnium Redemptorem eumdem post Baptismi lavacrum in Desertum, cum quadraginta diebus, & totidem noctibus jejunasset, idem malignus Spiritus variis tentationibus aggredi non expavit; propter quod quicumque ad Dei servitutem juxta sententiam Sapientis accedit, in justitia, & timore debet ad tentationem animum præparare. Sane fel. recor. Honorius a , Gregorius b , & Innocentius c Romani Pontifices prædecessores nostri attendentes, viros fructus pœnitentiæ facientes ab hujus sæculi filiis angustiis inesquisitis affligi; ac propter hoc fovendos esse in tam laudabili actione viros, qui Pœnitentes vocanturd, & amplexantes in visceribus Jesu Christi prosecuti sunt gratia speciali; mandantes vobis, ut semper servarentur immunes a juramentis, quæ Civitatum, & Locorum Rectores super eorum sequelam extorquere ab illis illicite contendebant; defendentes eosdem, ne officia publica recipere; vel nova exactionum, vel alterius gravaminis subire onera cogerentur. Sed filii tenebrarum, qui ut mala faciant, sapientes tenebras lucem, & lucem tenebras ponere didicerunt, per malignæ interpretationis calumniam sic eorum indulgentiam vacuarunt; ut gravioribus nunc injuriis affligantur, quam prius, cum non erant tali privilegio communiti. Nam cum non possit ab eis super sequela exigere juramentum; innumeros quasi casus excogitant, quibus eos jurare compellunt; & graviora onera quam aliis suis Civibus imponunt eisdem; nec fructus bonorum suorum permittunt eos pauperibus erogare; licet debitis oneribus, quæ subire tenentur, nil deperire contingat; alias plus debito, & amplius solito molestantes eosdem. Unde Nobis humiliter supplicarunt, ut eis indulgere misericorditer dignaremur; ne aliquod juramentum, nisi forsan pacis, & fidei, calumniæ, vel testimonii, seu aliorum casuum, in quibus Ecclesia jurare cogere consuevit, facere compellantur; Et ne plus quam sui Concives in impositione onerum aggraventur; & ut fructus bonorum suorum causa pietatis impendere possint, & personis, quibus expedire viderint, elargiri; & ut propter Civium suorum delicta, vel debita non patiantur injuriam; nec aliorum debita, cum super iis sint inculpabiles, solvere teneantur. Nos igitur attendentes viros viam æternæ salutis ingressos tanto a Sectatoribus hujus Mundi vehementius impugnari, quanto magis dissimiles eorum actibus comprobantur; Universitati eorum, de quorum Religione plene confidimus, indulgentiam super prædictis omnibus concedimus postulatam. Quocirca Fraternitati vestræ per Apostolica scripta firmiter præcipiendo mandamus, quatenus cum dicti Fratres ad vos super præmissis duxerint recurrendum, eos singuli vestrum in sua Diœcesi a prædictis gravaminibus conservetis immunes; nec permittatis eos a quoquam indebite molestari: Molestatores eorum per censuram Ecclesiasticam, appellatione postposita, compescendo.

Datum Viterbii viii. Idus Juniie, Pontificatus Nostri Anno Quarto.