« bullarium-franciscanum-4386 »

Dilecto filio mag. Bernardo de Piano, sacristae eccl. Magalonen., capellano nostro, marchiae Anconitanae rectori.

Ex tenore petitionis dilectorum filiorum guardiani et fratrum ordinis Minorum loci de Monte sanctae Mariaea Firmanae dioecesis oblatae nobis nuper accepimus, quod olim pro parte ipsorum nobis exposito, quod, licet ipsi praedictum locum de Monte sanctae Mariae iusto titulo acquisivissent et recepissent ipsumque per sexaginta annos et amplius tenuissent et possedissent ac inhabitassent pacifice et quiete, tamen dilecti filii abbas et conventus monasterii Farfen. ordinis sancti Benedicti Sabinensis dioecesis falso asserentes, praefatum locum ad praefatum monasterium pertinere, et quod ipsi guardianus et fratres locum ipsum indebite detinebant, eosdem guardianum et fratres ipsis abbati et conventui super dicto loco de iustitia responsuros coram dilecto filio Angelo de Reate canonico Reatino, cui venerabilis frater noster episcopus Anagninus (asserens se conservatorem eisdem abbati et conventui contra inferentes eis iniurias et iacturas super bonis et locis ad dictum monasterium spectantibus a sede apostolica per ipsius sedis sub certa forma litteras deputatum, et habere cognoscendi de his, iudicialem indaginem quae exigunt, specialem per easdem litteras potestatem) commisisse dicebatur super hoc totaliter vices suas, prout sibi per dictas litteras competere asserebat, auctoritate litterarum et commissionis huiusmodi fecerant ad iudicium evocari; et quod, quamvis dictus canonicus copiam litterarum et commissionis huiusmodi et quorumdam aliorum iurium pro parte dicti abbatis et conventus coram eo in iudicio in causa huiusmodi productorum, ab eisdem guardiano et fratribus postulatam, ipsis guardiano et fratribus fieri decrevisset, quia tamen dictus canonicus ad recipiendum copiam huiusmodi et dicendum, quidquid dicere vellent contra praedicta, eis assignaverat terminum peremptorium nimis brevem, infra quem huiusmodi termino satisfacere nequiverant, aliumque longiorem terminum, infra quem copiam praefatam habere valerent, assignare contra iustitiam recusarat, super hoc humiliter requisitus: pro parte dictorum guardiani et fratrum sentientium se exinde indebite aggravari fuerat ad sedem appellatum eamdem, et quod idem canonicus, huiusmodi appellatione contempta, tulerat excommunicationis sententiam in eosdem: nos ad instantiam dictorum guardiani et fratrum venerabili fratri nostro Angelo episcopo Viterbiensi, vicario nostro in Urbe, ac dilectis filiis abbati monasterii sancti Laurentii de dicta Urbe ac Petro de Columna canonico Lateranensi sub certa forma nostris litteris dedimus in mandatis, ut ipsi (vocatis, qui forent evocandi, et auditis hinc inde propositis) super praemissis, quod iustum esset, appellatione postposita, decernere procurarent (faciendo, quod decernerent, per censuram ecclesiasticam firmiter observari), prout in eisdem litteris dicitur plenius contineri; denique cum per certos subdelegatos, quibus episcopus Viterbiensis, abbas monasterii s. Laurentii et praepositus supradicti super praemissis commiserant vices suas, donec illas ad se ducerent revocandas, fuisset ad nonnullos actus in huiusmodi causa processum, praefatus episcopus Viterbiensis commissionem huiusmodi minus debite revocavit: propter quod pro parte dictorum guardiani et fratrum sentientium ex his et certis aliis gravaminibus ab eodem episcopo ut dicebant illatis eisdem contra iustitiam indebite se gravari, extitit, ut asseritur, ad nostram audientiam appellatum.

Cum autem, sicut eadem petitio subiungebat, guardianus et fratres eiusdem ordinis Minorum, qui in dicto loco fuerunt pro tempore, locum ipsum, qui alias fuerat ab olim praepositura regularis beatae Mariae dicti ordinis sancti Benedicti praefato monasterio Farfensi immediate subiecta, ex pura et libera donatione (facta olim fel. rec. Nicolao papae III praedecessori nostro, tunc Ioanni s. Nicolai in carcere Tulliano diacono cardinali, tunc temporis protectori eiusdem ordinis Minorum, et procuratori ecclesiae Romanae, qui tunc erat, recipientibus donationem huiusmodi pro ipsa Romana ecclesia et dictorum guardiani et fratrum habitatione, prout in instrumentis publicis inde confectis contineri dicitur) tenuerint et possederint a tempore supradicto et ante tempus ipsum sine aliqua praescriptionis et temporis interruptione et contradictione cuiusquam pacifice et quiete, licet, ut asseritur, abbas et conventus monasterii Farfensis praedicti (asserentes, praefatam donationem ex eo nullam fore, quod absque consensu dictae sedis, cui dictum monasterium tam in capite quam in membris immediate dicitur esse subiectum, facta fuit, quam quidem subiectionem guardianus et fratres praedicti se asserunt penitus ignorasse) eosdem guardianum et fratres super dicto loco, ut praemittitur, molestaverint et perturbent, pro guardiani et fratrum ipsorum fuit nobis humiliter supplicatum, ut eorum quieti providere in hac parte de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur, considerantes attente, quod propter causam huiusmodi eiusque protractionem abbas et conventus et guardianus et fratres praedicti a divinis obsequiis, ad quae sunt specialiter deputati, non modico verisimiliter retrahuntur, et finem litibus, ut utrimque parcatur laboribus et expensis, cupientes imponi, huiusmodi supplicationibus inclinati, discretioni tuae tenore praesentium committimus et mandamus, quatenus (vocatis, qui fuerint evocandi, et auditis hinc inde propositis), si tibi legitime constiterit, donationem huiusmodi de praedicto loco eisdem guardiano et fratribus factam fore legitimam, illam apostolica auctoritate confirmes: alioquin locum ipsum eisdem guardiano et fratribus, sine praeiudicio tamen parochialis ecclesiae ac iuris cuiuslibet alieni (litteris, commissionibus et processibus praefatis ac fel. rec. Bonifatii papae VIII praedecessoris nostri aut alia quacumque constitutione contraria nequaquam obstantibus, dummodo in dicto loco duodecim fratres dicti ordinis Minorum inibi commorantes honeste et congrue sustentari valeant), de novo, auctoritate praefata, concedas, contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo. Testes autem, qui fuerint nominati, si se etc.; non obstantibus etc. Dat. Avinione, III nonas octobris, anno decimo nono.b