« bullarium-franciscanum-3717 »

Dilecto filio ‥ abbati monasterii Morbacensisa Basileensis dioecesis, ac ‥ praeposito et ‥ thesaurario ecclesiae sancti Petri Basileensis.

Significarunt nobis dilecti filii ‥ custos et fratres ordinis Minorum civitatis et dioecesis Basileensis, quod Otto de Adventica tunc archidiaconus ecclesiae Basileensis, vicarius venerabilis fratris nostri Gerardi episcopi Basileensis (asserens ex querela ‥ praepositi et conventus monasterii sancti Leonardi Basileensis per praepositum soliti gubernari ordinis sancti Augustini, ad dictum episcopum pervenisse, quod, [licet] de approbata consuetudine in dictis civitate et dioecesi corpora decedentium alibi quam in suis parochialibus ecclesiis eligentium sepeliri prius sint ad dictas parochiales ecclesias deferenda et ibidem missis pro defunctis et consuetis mortuorum exequiis celebratis deferri debeant ad loca, ubi elegerint sepulturam, fratres tamen ordinis Minorum Basileenses cum quibusdam conversis monasterii sororum de Gnadenthalb Basileensis ordinis sanctae Clarae, nominibus eorum nominatim expressis, corpus quondam Annae filiae Conradi dicti Helmer civis Basileensis, parochianae ecclesiae dicti monasterii [s. Leonardi], dicto Conrado praesente et consentiente ac auctoritatem praestante, de domo paterna, in qua decesserat, contra dictam consuetudinem, dicta parochiali ecclesia praetermissa, ad quam prius fuerat ut praemittitur deportandum, ad ecclesiam eorumdem fratrum Minorum propria auctoritate detulerunt illudque tam praenominati quam reliqui fratres in dicto loco morantes, quos nominibus propriis similiter exponebat, in dicto cimiterio praesumpserant sepelire, et quod dicti praepositus et conventus proposuerant, se fuisse in quasi-possessione iuris consuetudinis antedictae seque quasi-possessione huiusmodi per dictos fratres extitisse notorie expoliatos, ac propterea petiverant,c sibi et dictae parochiali ecclesiae super huiusmodi notorio spolio ut dicebant per formam Bisuntini consiliid et alia iuris remedia provideri; et quod praefatus episcopus, volens inquirere de praemissis, fratres conversos et Conradum praedictos peremptorie citari fecerat, ut coram eo vel eius commissario apud Basileensem ecclesiam comparerent recepturi super hiis, quod iustitia suaderet, et quod tandem idem episcopus huiusmodi negotium dicto vicario duxerat committendum quodque in dicto termino praefatis praeposito et conventu et quodam fratre Minore procuratore Minorum et conversorum praedictorum dictoque Conrado pro se ipso personaliter comparentibus coram vicario memorato dictoque procuratore nihil in excusationem praemissorum proponente, quamvis ad ipsius vicarii declinandum examen quoddam privilegium apostolicum exceptionis produceret coram ipso, quod dictus praepositus ex eo non debere dictis fratribus suffragari dicebat, quod violentiam extra locum exceptum et in loco non excepto commisisse asserebat eosdem, dictoque procuratore expresse dicente, se non debere neque velle super hoc coram eodem vicario ulterius comparere) idem vicarius praetendens, se super hoc probationes eiusdem praepositi recepisse et per attestationes testium productorum sufficienter fuisse probatum, dictos fratres, conversos et Conradum contra dictam consuetudinem maxime in loco non excepto dictam violentiam et spoliationem commisisse, decrevit contra eos esse procedendum per formam dicti concilii Bisuntini super violentia supradicta eosque moneri fecit, ut infra certum terminum corpus eiusdem defunctae restituerent praeposito et conventui memoratis illudque ad praedictam parochialem ecclesiam permitterent deportari eisque de violentia et iniuria, damnis et interesse, quae exinde sustinuerant, dictoque episcopo de contemptu satisfactionem procurarent: alioquin, si monitioni huiusmodi non parerent, ex tunc universa loca et parochias, ubi ipsi vel aliquis ipsorum essent, devenirent aut domicilia haberent in civitate aut dioecesi praedictis, quamdiu ibi forent, secundum formam dicti concilii ob violentiam et spoliationem huiusmodi, ut dicebat, subiiciebat ecclesiastico interdicto, dictum Conradum ex tunc excommunicabat et excommunicatum nuntiari mandabat et ab omnibus arctius evitari; et subsequenter dictus vicarius (asserens, fratres, conversos et Conradum praedictos huiusmodi monitioni minime paruisse et propter hoc monitionem suam per lapsum temporis fuisse consequutam effectum dictumque Conradum excommunicationis sententiam incurrisse, ac propterea tam ecclesiam Basileensem quam alias parochiales ecclesias et monasteria Basileen., domo fratrum Minorum Basileensium ete dicto monasterio de Gnadenthal dumtaxat exceptis, iuxta processus per dominum vicarium habitos a divinis officiis cessavisse, et quod dicti fratres Minores, licet dicerent se exemptos et etiam a dictis processibus appellasse, tamen, ubi huiusmodi exemptio probata fuisset, quam negabat esse probatam adhuc propter dictum Conradum, qui laicus erat et nullo gaudebat privilegio, ut dicebat, erant adstricti ad observantiam praedictae sententiae interdicti; et quia tam ipsi quam personae dicti monasterii de Gnadenthal divina in ipsorum ecclesiis praesumpserant celebrare) idem vicarius asserebat, eosdem per constitutionem fel. rec. Clementis papae Vf editam in concilio Viennensi excommunicationis sententiam ipso facto ac per consequens ipsos fratres irregularitatis maculam incurrisse, propter quod eosdem fratres et personas dicti monasterii de Gnadenthal in cancellis quarundam ecclesiarum denuntiari fecit excommunicationis sententiam incurrisse ipsosque fratres Minores propterea irregularitatis maculam contraxisse, et tam vos quam personas dicti monasterii Gnadenthal mandavit tamquam excommunicatos ab omnibus arctius evitari dictumque Conradum singulis diebus dominicis et festivis candelis accensis excommunicatum denuntiari publice ab omnibus arctius evitandum; et nihilominus nominatim moneri fecit quosdam mares et feminas, ut in loco dictorum fratrum et praefato monasterio de Gnadenthal divina officia non audirent nec eis dictoque Conrado utpote excommunicatis participarent sed se a communione subtraherent eorundem: alioquin ipsos, nisi infra triduum huiusmodi monitioni parerent dictumque vicarium certificarent, quod deinceps suis processibus obedirent, quod ex tunc obg inobedientiam eorum excommunicabat [et] excommunicatos denuntiari publice demandabat ab omnibus arctius evitandos, prout in authenticis litteris inde confectis plenius dicitur contineri. Orta igitur propter hoc inter dominum vicarium super praemissis omnibus et singulis ex parte una et dictos fratres Minores ex altera materia quaestionis ac praedictis partibus in nostra praesentia constitutis et omnibus, quae dictae partes hinc inde et advocatih eorum coram nobis et fratribus [nostris] in consistorio allegare et proponere voluerunt, diligenter auditis, nos in considerationis nostrae scrutinium deducentes, quod ex frequentibus subtractionibus divinorum crescit indevotio populi, pericula plurima animarum insurgunt et ecclesiis debita obsequia subtrahuntur, tum ob devotionem populi et salutem praecipue animarum tum multiplicibus aliis rationabilibus causis inducti, omnes sententias interdicti vel interdictorum ipsaque interdicta ob praemissas causas nec non interdictum per dictum vicarium seu de mandato ipsius vel quemcunque alium auctoritate eiusdem episcopi ratione cuiusdam vulneris per Ioannem filium Petri dicti Helmer civem Basileensem illati ut dicitur cuidam canonico eiusdem monasterii sancti Leonardi promulgata usque ad beneplacitum sedis apostolicae auctoritate praesentium duximus suspendenda, omnesque illos et singulos, qui aliis excommunicationum sententiis hinc inde postmodum quacunque auctoritate prolatis ligati fortassis existunt seu qui eas hinc inde propter praemissa incurrisse modo quolibet dicerentur, et specialiter episcopum et Ottonem vicarium et Conradum praefatos ad cautelam duximus absolvendos; per praedicta autem nolumus nec intendimus aliter iuri dicti episcopi in aliquo derogari. Quocirca discretioni vestrae per apostolica scripta mandamus, quatenus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios suspensionem et absolutionem huiusmodi per nos factas in singulis locis civitatis et dioecesis praedictorum, ubi expedire videritis, sollemniter publicare curetis. Et quia idem Otto dicta interdicta per eum prolata sub certo modo et forma generaliter relaxavit, decernens ipsius relaxationis beneficium ad dictos fratres Minores aliquatenus non extendi, nos, intendentes de huiusmodi processu eiusdem vicarii plenius informari, volumus vobisque praesentium auctoritate mandamus, quatenus dictum Ottonem vicarium peremptorie ex parte nostra citetis, ut per se vel per procuratorem sufficientem et idoneum infra unius mensis spatium post citationem huiusmodi, etiam si terminus huiusmodi propter vacationes vel alias in tempus inciderit feriatum, apostolico se conspectui repraesentet, defensurus si poterit promulgationem et relaxationem factam postmodum huiusmodi interdictorum et auditurus super hiis, quod sedes apostolica decreverit faciendum, et alia facturus et recepturus, quod iustitia suadebit; dictum quoque praepositum eiusdem monasterii sancti Leonardi simili modo ex parte nostra peremptorie citare curetis, ut infra eundem terminum, si sua crediderit interesse, per se vel procuratorem idoneum compareat coram nobis, allegaturus, quicquid in hac parte proponere voluerit vel etiam allegare. Diem vero vel dies huiusmodi citationis et formam, et quaecunque super hiis duxeritis faciendum, nobis per vestras litteras harum seriem continentes fideliter intimare curetis. Datum Avinione, XIII kalendas aprilis, anno quinto.