Général
-
Léon X (1513-1521)
-
Ad perpetuam rei memoriam
-
IX calendas julii, MDCVIII, anno sexto
-
-
Rome, Saint-Pierre
-
Bulle (ad perpetuam rei memoriam)
-
[Copie moderne] F. FRANCE, Paris, Bibliothèque nationale de France, Collection Moreau, 174-5.
-
Ici reprise de Pierre Simon, Bullarium sacri Ordinis Cluniacensis, complectens plurima privilegia per summos pontifices tum ipsi cluniacensi abbatiae, tum ei subditis monasteriis hactenus concessa, Lyon : Jullieron, 1680, p. 200, col. 2-202, col. 1. (numérisée par le projet CBMA - Corpus Burgundiae Medii Aevi, document 11141. Site du projet Corpus de la Bourgogne du Moyen Âge, [En ligne] http://www.cbma-project.eu).
-
Privilegium Leonis papae per quod declarat conventum Cluniacensis monasterii posse, statim vacatione intellecta et corpore defuncti abbatis nondum sepulturæ tradito, posse ad futuri abbatis electionem procedere, qui electus statim habet administrationem abbatiæ et ordinis in spiritualibus et temporalibus necnon et collationes omnium beneficiorum et officiorum.
-
Leo episcopus, servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam.
Pontifex, Pii Patris et summi Rectoris vices divina providentia in terris gerens, nonnumquam ea quæ a prædecessoribus suis in monasteriorum et reliogiosorum locorum quorumlibet ac personarum in illis sub suavi religionis jugo Altissimo famulantium, favorem et commoda emanarunt ut eo firmius inconcussa permaneant, quo sæpius fuerint apostolicæ Sedis præsidio circumfulta, approbat et innovat, alia de novo concedendo, prout in Domino conspicit salubriter expedire.
Sane pro parte dilectorum filiorum Aymardi abbatis, et moderni Prioris majoris nuncupati, ac Conventus monasterii Cluniacensis, Matisconensis diœcesis, nuper nobis exhibita petitio continebat ; quod olim quondam Guillelmus dux Aquitaniæ, tunc in humanis agens, cupiens terrena in cœlestia et transitoria in æterna fœlici commercio commutare, fervore devotionis accensus, monasterium Cluniacense prædictum, de bonis à Deo sibi collatis fundavit et dotavit ac voluit quod tunc illius monachi sub quondam Bernonis primi eidem monasterio in abbatem præfecti potestate, correctione et dominio ; cum eorum rebus permanerent, præfato vero Bernone vita functo, monachi monasterii hujusmodi quemcumque sui ordinis mallent, in eorum et monasterii præfati, post dicti Bernonis obitum, quotiescumque vacantis, secundum Dei beneplacitum et regularia instituta ordinis sancti Benedicti promulgata eligere deberent, et deinde fælicis recordationis Leo IX, Joannes XXI, et Alexander III ac alii quamplurimi Romani pontifices prædecessores nostri, monasterium ipsum specialibus prærogativis, privilegiis, indultis, et gratiis, decorare volentes, inter alia ne ullus mortalium, sive imperator, sive rex, sive dux vel marchio aut archiepiscopus vel episcopus aut aliqua alia humana potestas super monasterium Cluniacense hujusmodi aliquam in aliquo potestatem exercere præsumeret, nec post obitum abbatis ejusdem monasterii, aliquem in abbatem eidem monasterio præficere et ordinare audeat; sed in arbitrio semper et electione conventus prædictorum consisteret ; quemcumque mallent secundum Deum et regularia instituta dicti ordinis sancti Benedicti, in eorum et monasterii hujusmodi abbatem præficere et præponere, quodque nullus ad illius regimen et administrationem vi aut violentia præficeretur, sed abbas regimini et administrationi dicti monasterii pro tempore vacantis præficiendus per eosdem conventum eligeretur, statuerunt et ordinaverunt, ac fundationem, privilegia, indulta, statuta et ordinationes, hujusmodi iteratis vicibus approbarunt et innovarunt, per diversas eorum litteras ; quarum tenores acsi de verbo ad verbum insererentur præsentibus haberi volumus pro expressis, plenius continetur.
Quare pro parte Aymardi abbatis qui ut asserit dilecti filii nostri Adriani tituli sanctæ Sabinæ presbyteri cardinalis, frater Germanus existit, ac Prioris majoris et Conventus prædictorum asserentium prædictum Monasterium inter omnia monasteria, partium illarum, in cæremoniis et observantia regulari primatum obtinere, nobis fuit humiliter supplicatum ; ut fundationi, ac privilegiis, indultis, statutis, et ordinationibus, nec non litteris prædecessorum hujusmodi nostræ approbationis robur adjicere, aliasque in præmissis opportune providere de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur Aymardum abbatem, ac priorem, conventum præfatos, ac conventus hujusmodi singulares personas, à quibusvis excommunicationis, suspensionis, et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris, et pœnis, iure vel ab homine, quavis occasione vel causa latis, si quibus quomodolibet innodati existunt, ad effectum præsentium, dumtaxat, consequendum, harum serie absolventes, et absolutos fore censentes, hujusmodi supplicationibus inclinati, fundationem, ac privilegia, et indulta, per prædecessores nostros, quoscumque concessa, ac statuta, et ordinationes, ac litteras prædecessorum hujusmodi, cum omnibus et singulis in eisdem contentis, clausulis, auctoritate apostolica tenore præsentium approbamus, et confirmamus, ac perpetuæ firmitatis robur obtinere, illaque inviolabiliter observari debere volumus, et decernimus, supplemusque omnes et singulos tam iuris quàm facti defectus, si qui forsitan intervenerint in eisdem, et potiori pro cautela, privilegia et indulta, omniaque prædicta, prout per prædecessores præfatos concessa fuerunt, de novo concedimus; ac alia omnia, et singula a dicto monasterio Cluniacensi dependentia, et dicti Cluniacensis ordinis monasteria extendimus, et ampliamus: et nihilominus Conventui dicti Monasterii Cluniacensis, et Cluniacensi Ordini, et Monasterio Cluniacensi, hujusmodi de cætero, pro tempore quovis modo Abbatis regimine destituto, et vacante, ne Monasterium ipsum Cluniacense, longæ vacationis subjaceat detrimentis; Conventus ipsi statim, et illicò, vacatione hujus modi intellecta et cognita; etiam corpore defuncti Abbatis, si per obitum vacet, ecclesiasticæ minime tradito sepulturæ, ad futuri monasterii Cluniacensis hujusmodi Abbatis electionem, nullius personæ cujuscunque dignitatis, status, gradus, ordinis, conditionis, nobilitatis, et præeminentiæ existat, et quacumque etiam Imperiali, Regali, Reginali, Ducali, aut alia quavis mundana, vel Ecclesiastica dignitate, etiam Cardinalatus honore fungatur, expectato seu requisito judicio, aut consensu, per quamcumque viam juris maluerint procedere, et eum in eorum ac monasterii hujusmodi abbatem eligere quem magis idoneum et sufficientem in monasterio et Ordine Cluniacensi hujusmodi cognoverint, possint, et valeant; ac per eosdem Conventum Electus in Abbatem ejusdem Monasterii Cluniacensis, etiam Electionis de se factæ confirmatione non obtenta, Monasterium ipsum Cluniacense in spiritualibus et temporalibus regere, et gubernare, ac beneficia ecclesiastica, regularia et secularia, etiam conventualia, et officia claustralia, ad collationem, provisionem; præsentationem, institutionem, nominationem, et quamvis aliam dispositionem Abbatis Monasterii Cluniacensis pro tempore existentis, spectantia et pertinentia conferre, et de illis providere, et in illis instituere, ac ad illa præsentare, et nominare debeat et valeat: nec non collationes, provisiones, institutiones, præsentationes, nominationes, et aliæ dispositiones, de beneficiis et officiis prædictis, per eumdem electum, ut præmittitur pro tempore factæ, validæ et efficaces existant, et valeant, et teneant, in omnibus et per omnia perinde ac si per Abbatem ejusdem monasterii Cluniacensis electum, et confirmatum, factæ existerent. Authoritate et tenore præmissis perpetuo statuimus et ordinamus sicque per quoscumque Iudices et Commissarios Ecclesiasticos, et seculares, ac causarum palatii apostolici auditores, nec non sanctæ Romanæ Ecclesiæ cardinales, in judicio et extra, in quavis instantia, in Romana Curia, et extra eam sententiari, judicari et definiri debere, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter sententiandi, definiendi, iudicandi, et interpretandi potestate, facultate : et authoritate, irritum quoque, et inane, si secus super iis à quoquam, quavis authoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, volumus, et decernimus, nec non quibusvis personis, etiam cujuscumque dignitatis, et status, gradus, ordinis, conditionis, nobilitatis, et præeminentiæ existentibus, etiam abbatiali, episcopali, archiepiscopali, vel quavis alia ecclesiastica, vel mundana, etiam imperiali, regali, reginali ducali, dignitate, etiam Cardinalatus honore fungentibus, sub excommunicationis, latæ sententiæ, in inferiores, ac sub interdicti ingressus Ecclesiæ, ac suspensionis, per superiores, ex nunc prout ex tunc, et e converso si contra fecerint incurrendis pœnis, ne Conventum, in eligendo, et per conventum pro tempore electum etiam ante confirmationem, in administrando et conferendo, modo præmisso, quoquomodo impedire, directè, vel indirecte ; quovis quæsito colore, vel ingenio præsumant, inhibemus.
Quocirca, dilectis filiis, Bisuntinensi, et Matisconensi, ac Gebennensi officialibus, per apostolica scripta mandamus quatenus ipsi vel duo aut unus eorum per se vel per alium, seu alios præsentes litteras, et in eis contenta, quæcumque, ubi, quando, et quoties opus fuerit, pro parte Aymardi abbatis ac prioris, et conventus prædictorum, vel alicuius eorumdem fuerint requisiti, solemniter publicantes faciant præsentes litteras, et in eis contenta, hujusmodi authoritate nostra, per quoscumque inviolabiliter observari. Contradictores et impedientes, ac rebelles quoslibet, per censuras Ecclesiasticas, et alia juris remedia, appellatione postposita, compescendo, eosque sententias, censuras, et pœnas hujusmodi incurrisse declarando, invocato etiam ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii secularis, nonobstantibus illa fœlicis recordationis, Bonifacii papæ VIII etiam prædecessoris nostri, qua inter alia cavetur, ne quis extra suas civitatem, et diœcesim, nisi in certis exceptis casibus, et in illis ultra duas dietas, à fine suæ diœcesis, ad judicium evocetur; seu ne judices à sede Apostolica deputati, extra civitatem et diœcesim in quibus deputati fuerunt, contra quoscumque procedere, aut alii, vel aliis vices suas committere, quoquo modo præsumant, et de duabus dietis in Concilio generali, adita, dummodo aliquis ultra tres dietas, à fine suæ diœcesis, ad judicium non trahatur, et quibusvis aliis constitutionibus, et ordinationibus apostolicis, privilegiis quoque, indultis, et litteris, quibusvis personis, quibuscumque, etiam Regibus, et Principibus, per Sedem prædictam concessis, confirmatis, et innovatis, quibus etiamsi ad illorum derogationem, de illis eorumque totis tenoribus, specialis, specifica, expressa, individua, ac de verbo ad verbum, non autem per generales clausulas, idem importantes, mentio seu quævis alia expressio habenda, aut aliqua alia exquisita, forma servanda esset, illorum tenores, præsentibus pro sufficienter expressis, et insertis, habentes, illis alias in suo robore permansuris, hac vice dumtaxat, specialiter et expressè, derogamus, contrariis quibuscumque, aut si aliquibus communiter vel divisim, ab eadem sit Sede indultum, quod interdici, suspendi, vel excommunicari, aut extra, vel ultra certa loca, ad judicium trahi non possint, per litteras apostolicas, non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem; volumus autem, et prædicta apostolica authoritate decernimus ; quod electus pro tempore in abbatem monasterii Cluniacensis, pro confirmatione electionis de se factæ, intra sex menses, à die per eumdem electum, electioni hujusmodi præstiti consensus, seu ejusdem electionis, acceptionis, computandos, nec non illi quibus dignitates conventuales, et claustralia officia prædicta, per eumdem electum collata fuerint, et de illis provisum extiterit, pro nova provisione, obtinendis, etiam infra similes sex menses, a die habitæ per eos, eorumdem dignitatum, conventualium, et officiorum claustralium, hujusmodi pacifice possessionis computandos, ad Sedem prædictam venire, ac jura cameræ apostolicæ debita persolvere, teneantur ; alioquin præsentes litteræ nullius sint roboris vel momenti.
Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostræ absolutionis, approbationis, confirmationis, voluntatis, decreti, suppletionis, concessionis, extensionis, ampliationis, statuti, ordinationis, decreti, inhibitionis, mandati, et derogationis, infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare præsumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli apostolorum se noverit incursurum.
Datum apud sanctum Petrum, anno Incarnationis dominicæ millesimo quingentesimo decimo octavo, nono calendas julii, pontificatus nostri anno sexto. -
Informations
Acte
aposcripta
admin
(CIHAM (UMR 5648)), dans
APOSCRIPTA database
APOSCRIPTA database – Lettres des papes, dir. J. Théry, CIHAM/UMR 5648, éd. électronique TELMA (IRHT), Orléans, 2017 [en ligne], acte n. 26003 (aposcripta-3100), http://telma.irht.cnrs.fr/chartes/aposcripta/notice/26003 (mise à jour : 17/05/2024).