« bullarium-franciscanum-4109 »

Generali et provincialibus fratrum ordinis Minorum ministris et vicariis.

Cum illius, qui venisse non iustos sed peccatores ad poenitentiam vocare testatur, vices licet insufficientibus meritis gerimus in terris, revocando errantes ab erroribus et per viam miserationis et mansuetudinis ad semitam reducendo salutis, eius quantum possumus vestigiis inhaeremus. Nuper siquidem vestra nobis exhibita petitio continebat, quod nonnulli fratres ordinis vestri, qui dudum serpentina seductione seducti, Deum ac nos sacrosanctamque Romanam ecclesiam et vestrum praedictum ordinem graviter offendendo, in locis per sedem apostolicam vel eius auctoritate suppositis ecclesiastico interdicto scienter immiscuerunt temere se divinis, nec non Ludovicum de Bavaria diversis excomunicationum sententiis innodatum et iure, si quod sibi ex electione discordi, quae de ipso celebrata fuisse dicebatur ad regnum Romanum vel imperium competebat, per sedem eandem iustitia exigente privatum ac hereticorum fautorem declaratum et de haeresi sententialiter et publice condempnatum, pro imperatore, ac Petrum de Corvaria, per eundem Ludovicum et nonnullos Romanos de facto in Dei et eiusdem sedis omniumque Christicolarum periculum et iacturam in papam immo verius antipapam assumptum, pro papa, necnon Michaelem de Caesena, olim praedicti ordinis generalem ministrum, per eandem sedem huiusmodi officio ministeriatus iustitia exigente privatum, post privationem eandem pro ministro habuerant eisque tanquam imperatori, papae ac ministro in sermonibus et aliis faverant et ad retinendum praedictos status dampnatos, quantum fuerat eisdem possibile (quamvis non ignorarent contra fautores eorum excommunicationis et alias diversas sententias promulgatas et etiam publicatas), auxilium, consilium et favorem [praestiterant], nunc cordium ipsorum apertis oculis, quos detestanda ipsorum excessuum enormitas excaecarat, asserentes se nunquam credidisse sicut nec debuerunt credere, eosdem Ludovicum verum imperatorem, et Petrum de Corvaria papam, ac Michaelem de Caesena, postquam fuit depositus, ut praefertur, ministrum ordinis praedicti fuisse nec ab eis vel eorum aliquo administrationem, officium vel beneficium recepisse, nec etiam credere seu credidisse, quod ad imperatorem institutio vel destitutio papae pertineat, quinimo quod hoc credere haereticum est censendum, quodque tanquam verus papa et Christi vicarius sacrosanctae Romanae ac universalis ecclesiae praesidemus canonice et a tempore nostrae promotionis ad apicem apostolicae dignitatis praefuimus, necnon articulos, quos nos et eadem ecclesia docemus et praedicamus, esse catholicos potius profitentes, ad gremium sanctae matris ecclesiae redire cupiunt, nostram et eiusdem ecclesiae veniam humiliter et lacrimabiliter implorando: quare nobis humiliter supplicastis, ut eis pietatis et misericordiae aperire ianuam dignaremur. Nos autem eum, qui cor contritum et humiliatum non despicit cuique proprium est misereri semper et parcere, tantum habentes prae oculis, in hac parte vestris supplicationibus benignius inclinati, discretioni vestrae per apostolica scripta committimus et mandamus, quatinus tu, fili generalis, quibuscumque, vos vero, provinciales ministri et vicarii, de vestris provinciis fratribus ordinis praelibati, qui praemissa vel aliqua de praedictis committendo excomunicationis incurrerunt sententias et sunt irregularitatis macula irretiti, quique suis culpis, delictis et excessibus huiusmodi cum contritione cordis coram vobis recognitis et hiis, quae de fide catholica et devotione sanctae Romanae ecclesiae superius continentur, professis expresse, petierint humiliter ab eisdem sententiis se absolvi, recepto prius ab ipsis et eorum quolibet de stando et parendo nostris et eiusdem ecclesiae mandatis corporaliter iuramento, de absolutionis beneficio a sententiis supradictis et dispensationis gratia super irregularitatibus propter praedicta vel aliquod praedictorum contractis; eisdem nihilominus poenitentia salutari et aliis iniunctis, quae saluti animarum ipsorum expedire videritis, auctoritate nostra providere sub forma quae sequitur studeatis, videlicet: quod deinceps praedicto Ludovico de Bavaria ac Petro de Corvaria et Michaeli de Caesena vel eorum alteri aut alii vel aliis eorum fautoribus et sequacibus seu quibusvis aliis haereticis nullatenus adhaereant aut praestent per se vel alium seu alios, directe vel indirecte, publice vel occulte, auxilium, consilium vel favorem, quodque interdicta ecclesiastica violare de cetero non praesumant, sed ea observare inviolabiliter ac parere curent humiliter in omnibus nostris et eiusdem Romanae ecclesiae beneplacitis et mandatis; adiiciendo nihilominus specialiter et expresse, quod nos etiam haberi volumus pro adiecto, quod, si eos, quod absit, ad praemissa per ipsos ut praefertur commissa vel similia committenda redire contingeret, relabantur in easdem poenas et sententias ipso facto quodque absolutio et dispensatio huiusmodi nulli, qui a praedicto Ludovico et Petro vel eorum altero administrationem, officium vel beneficium receperit seu pro ipsis vel eorum altero gesserit quomodolibet, suffragentur. Volumus autem, quod super absolutionibus et dispensationibus huiusmodi aliisque praedictis confici faciatis publica instrumenta, illa nobis postmodum fideliter transmissuri. Datum [Avinione], idus septembris, anno quartodecimo.