« bullarium-franciscanum-4010 »

Ad perpetuam rei memoriam.

Dudum ad nostri apostolatus auditum fide digna relatione perducto, quod Michael de Caesena, tunc ordinis fratrum Minorum generalis minister, anno videlicet praeterito per totam quadragesimam et amplius in Urbe moram trahens, nonnulla nefanda cunctis catholicis contra nos et ecclesiam sanctam Dei subdole in favorem haereticorum et rebellium eiusdem ecclesiae procurabat, nos volentes obviare praemissis salubrius, eumdem Michaelem, quod infra certum sibi praefixum terminum coram nobis compareret personaliter, per nostras certi tenoris litteras duximus evocandum. Ipse autem, receptis litteris huiusmodi, se confingens infirmum et impetratis tam a carissimo in Christo filio nostro Roberto, rege Siciliae illustri, quam a dilectis filiis communi Perusino et quibusdam aliis excusatoriis super hoc ad nos litteris (suppressa, sicut postmodum evidenter claruit, veritate), comparere (tamquam sibi de praemissis male conscius) in praefixo termino non curavit. Sed eodem diu elapso termino, per terras rebellium ecclesiae transeundo, ad nostram veniens praesentiam et in nostra curia residens, cum diabolico exagitatus spiritu nesciret a suis pravis et damnandis conceptibus desistere, nedum praemissa continuare nefanda, sed peiora et horribiliora prioribus (eisdem adhaerendo nihilominus haereticis et rebellibus ac praestando contra nos et ipsam ecclesiam auxilia, consilia et favores, fratresque praedicti ordinis sui pravi propositi et operum damnabilium sectatores favendo, exaltando et ad status eiusdem ordinis promovendo, et alios zelatores honoris Dei et ecclesiae multipliciter deprimendo) committere continue, sicut fama seu verius infamia publica pluriumque bonorum virorum supradicti ordinis et aliorum fide dignorum insinuatione et assertione percepimus, non expavit. Cumque huiusmodi detestanda in divinae maiestatis offensam et ecclesiae offensionem enormem et fidei praeterire silentio salva conscientia nequiremus, eidem Michaeli ad nostram propter hoc praesentiam tunc specialiter evocato (praesentibusque venerabili fratre nostro Bertrando episcopo Tusculano et dilectis filiis Raymundo de Lados procuratore generali et Petro de Prato ministro provinciae sancti Francisci ac Laurentio de Coalh[an]o baccalaureo conventus fratrum Avenionensium praelibati ordinis) praemissa curavimus explicare, praedicentes eidem, quod super illis intendebamus plenius inquirere veritatem. Et quia brevis mora temporis nequaquam ad hoc sufficere videbatur, nos eidem Michaeli, quem, licet propter praemissa posset rationabiliter carceris mancipari custodiae, tractare propter honorem ordinis mitius voluimus, sub excommunicationis et depositionis ab officio et inhabilitationis ad quoscumque ordines, honores et dignitates, gradus et status ecclesiasticos poenis et sententiis, quas omnes et singulas ipsum incurrere voluimus ipso facto, si nostrae inhibitioni non pareret effectualiter, districtius duximus inhibendum, ne de civitate Avinionensi, ubi cum nostra curia residemus, recedere absque nostra speciali licentia quomodolibet attentaret.

Postmodum vero praefatus Michael, audita intrusione, quae de quodam praedicti sui ordinisa per illum iniquitatis filium, Ludovicum de Bavaria, Dei et ecclesiae eiusdem manifestum persecutorem et hostem ac de haeresi sententialiter condemnatum, patrata in Urbe praedicta dicitur, ad quam ipse Michael pro persona sua nequiter aspirasse dicitur ac etiam aspirare, intellectoque, quod quaedam armata galea, quam ipse sibi per dictum Ludovicum mitti procuraverat (sicut patronus eiusdem galeae affirmavit) postmodum ad portum de Aquismortuis applicarat, praedictis inhibitione ac poenis et sententiis in contemptum deductis, nocturno tempore latenter et furtive de civitate praedicta recessit et associatis sibi quibusdam iniquitatis suae complicibus (inter quos erant duo nequam viri, videlicet Bonagratia de ordine praedicto, qui suis excessibus et delictis exigentibus in eadem curia arrestatus ad sancta Dei evangelia iuraverat, se de ipsa curia minime sine nostra speciali licentia recessurum; et quidam Anglicus vocatus Gulielmus Occham ordinis praelibati, contra quem ratione multarum opinionum erronearum et haereticarum, quas ipse scripserat et dogmatizaverat, pendebat in eadem curia inquisitio auctoritate nostra diu est iam incepta — et propter hoc erat, ne absque nostra licentia de curia memorata recederet, arrestatus) ad portum supradictum deveniens seque reddens cum dictis complicibus fugitivum, primo quandam navim seu concham ac deinde galeam supradictam conscendit.

Nos autem eorumdem Michaelis et complicum fuga non absque magnae admirationis et turbationis materia intellecta, venerabilem fratrem nostrum Petrum episcopum Portuensem pro ipsis revocandis a deviis huiusmodi ad dictum portum una cum nonnullis aliis duximus destinandum. Qui quamvis eos moneri, prout melius potuit, fecerit, requiri ac citari nihilominus, ut ad curiam memoratam redirent seque coram nobis praesentarent personaliter, facturi super praedictis, quod iustitia suaderet, praefatus Michael tamquam obstinatus, in malum et reprobum sensum datus, pro se suisque complicibus pertinaciter ac irreverenter respondit, se ad nostram nullatenus praesentiam, sed ad dictos intrusum et Ludovicum potius accessurum. Nos etiam eundem Michaelem in audientia nostra publice citari super praedictis fecimus et evocari, Cumque praedictus Michael et complices de civitate Avinionensi praedicta, ubi cum nostra curia residemus, absque nostra licentia recesserint nec requisiti et citati sicut praemittitur redire voluerint, contumaces et fugitivos ac hostes Dei et ecclesiae fideique catholicae, praesertim cum ad haereticos, rebelles et schismaticos ire sicut praefertur disposuerint, se manifeste reddentes: nos cum fratribus nostris deliberatione super his diligenti praehabita, de ipsorum consilio praefatos Michaelem, Bonagratiam et Gulielmum reputamus merito contumaces ipsosque ratione contumaciae huiusmodi excommunicationis sententia innodamus. Et insuper dictum Michaelem praedictas excommunicationis, depositionis et inhabilitatis poenas et sententias. per nos contra eum promulgatas, incurrisse ac ipsum excommunicatum et depositum ab officio ac inhabilem ad quoscunque honores, dignitates, gradus et status ecclesiasticos ac quaevis beneficia ecclesiastica obtinenda existere, de dictorum fratrum consilio declaramus: tam contra ipsum quam dictos complices et eorum fautores eisque adhaerentes super praedictis et ea contingentibus (si, quando et quoties nobis videbitur) nos processuros praedicentes.

Ut autem processus noster ad communem omnium notitiam deducatur, chartas sive membranas, processum continentes eumdem, in maioris ecclesiae Avinionensis affigi vel appendi ostiis faciemus, quae processum ipsum suo quasi sonoro praeconio et patulo iudicio publicabunt, ita quod praenominati Michael et complices sui et alii, quorum interest, nullam possint excusationem praetendere vel ignorantiam allegare, quod ad eos processus huiusmodi non pervenerit, vel ignoraverint eundem, cum non sit verisimile, remanere incognitum vel occultum, quod tam patenter omnibus fuit publicatum. Datum Avinione, VIII idus iunii, pontificatus nostri anno duodecimo.