« bullarium-franciscanum-1614 »

URBANUS &c.

Universis nostris, & Eccl. Rom., caterisque Christifidelibus Sal., & Ap. Ben.

Olim in die Cænæ Domini proximo præteritoa, quo videlicet die annis singulis apud Sedem Apostolicam de Universis Mundi partibus innumerabilis Fidelium convenit multitudob, Manfredum quondam Principem Tarentinumc super certis articulis præsente ipsa multitudine manifeste citavimus, ut in Kalendis Augusti proximo præteritis coram nobis per se, vel per solemnes Procuratores cum sufficienti mandato comparere curaret, facturus & recepturus super illis, quod justitia suaderet: videlicet super destructione Civitatis Arianensisd, quam per Saracenos fecit funditus dissipari; & super interfectione turpissima Thomassii de Oriae, & Thomasii de Salice; ac super crudeli, & proditiosa occisione Petri de Calabria Comitis Catanzariif; & horrenda effusione sanguinis multorum Fidelium; nec non super eo, quod in derogationem auctoritatis Ecclesiasticæ, vel censuræ, quæ fulcimentum est Fidei, atque robur; & in ipsius detractionem Fidei pluribus jam annis sibi fecit, & facit adhuc publice celebrari; vel quantum in eo est, potius profanari Divina; quod non caret scrupulo hæreticæ pravitatis: Et citatus propter hoc a fel. record. Alexandro Papa prædecessore nostro, quia in præfixo ei termino, nec post etiam comparere curavit, fuit per Prædecessorem eumdem excommunicationis vinculo hac de causa specialiter innodatusg. Super eo etiam quod ipse Saracenorum Ritus, illosque in suis quotidianis obsequiis notabiliter secum tenens & præferens Christianis in opprobrium Fidei orthodoxæ Regnum ipsum Siciliæh ad servilem, & ignominiosum statum redegit; ejus incolis, & habitatoribus propter acerbas, & intolerabiles exactiones vix valentibus respirare; ac super dira nece proximis sibi sanguine illata per ipsum. Super eo insuper, quod Conradum Bussarii Nuncium, & Vassallum Conradi puerii nati quondam Conradi filii quondam Friderici olim Romanorum Imperatoris fecit proditionaliter trucidari; & super enormibus, & fœdis ejus excessibus, de quibus manifesta infamia denotatur; & pluribus aliis, quæ in hujusmodi nostræ citationis forma plenius continentur. Sed idem Manfredus quondam Princeps Tarentinus suos Nuncios tunc ad præsentiam nostram misit, qui aliqua pro eo in nostro Consistorio proponentes nisi sunt eumdem multipliciter excusare. Nos autem auditis, & intellectis, quæ iidem proposuere Nuncii, duximus fore in negotio per viam inquisitionis in iis, in quibus opportunum foret, & alias etiam procedendum, prout videremus secundum justitiam expedire. Verumtamen quia quidam ex Fratribus nostris absentes erant; & plures ex iis, qui tunc aderant, non erant moram continuaturi nobiscum; hujusmodi nostrum Processum usque ad octavas festivitatis B. Martini proximo futuræ duximus suspendendum, prædicentes, quod ex tunc in præfato negotio, prout suaderet justitia, procedere curaremus. Eodem igitur appropinquante termino, idem Manfredus Judicem Aitardum de Venusio, & Joannem de Brundusio Notarium familiares suos ad Sedem Apostolicam destinavit; quia nobis, & prædictis Fratribus cum instantia petierunt, ut cum idem Manfredus tam arduum, tamque grave, ac grande negotium aliquibus committere Nunciis, seu Procuratoribus non intendat; sed velit pro illo personaliter nostro se conspectui præsentare; & securitatem ei plenariam, & licentiam veniendi ad nos tute per Terram, & districtum Ecclesiæ largiremur. Nos autem volentes super iis, præsertim cum Fidei negotium agatur, specialiter in hac parte cum ea maturitate, ac gravitate procedere, ut processus noster nequeat aliquorum detractorum morsibus, vel obloquiis subjacere; petitam securitatem eidem Manfredo de Fratrum nostrorum consilio sub certa forma inferius annotata in veniendo hac vice pro eodem negotio, ac morando, ac per octo dies, in quibus exire possit, Terram Ecclesiæ, postquam a nobis licentiam redeundi habuerit, tenore præsentium elargimur; dantes ei licentiam, & liberam facultatem ingrediendi propter hoc Terram, & districtum Ecclesiæ, ac tute ad Nos per Terram, & districtum hujusmodi veniendi; & universis nostris, & ipsius Ecclesiæ Fidelibus firmiter inhibentes, ne ipsum cum infrascripto armatorum, ac personarum, & evectionum numero ad nostram præsentiam accedentem in persosona, vel rebus turbare, vel offendere, seu quomodolibet molestare, aut impedire præsumant. Verum, quia ipse tamquam temerarius ad Terram Ecclesiæ, sicut evidenter apparet de Marchia Anconitana, & nonnullis aliis Terris ad Ecclesiam ipsam spectantibus, violentas manus extendit; volumus ad præsens hoc saltem modo nobis, & eidem Ecclesiæ ab hujusmodi suis temeritatibus præcavere, quod non in occulto, sed in dilecti filii Fratris Gualascij de Ordine Fratrum Minorum Pœnitentiarii, & Jacobi Præpositi Ebredunensis Capellani nostrorum has litteras deferentium, & plurium aliorum præsentia corporale juramentum exhibeat, vel per alium in animam suam faciat exhiberi; quod nullos armatos, nullasque personas, vel evectiones ducet; nec patietur venire secum ultra numerum infrascriptum; & quod sic veniendo, vel morando, aut redeundo Ecclesiam, vel Terram, seu fideles ipsius non offendet; nec per suos offendi faciet, nec permittet; neque operabitur, vel machinabitur aliquid in dispendium Ecclesiæ, Terræ, aut Fidelium prædictorum: quodque moram nisi tantum in prædictis octo diebus in Terra ejusdem Ecclesiæ non faciet plus, quam ei fuerit de licentia nostra permissum. Cæterum, quia ubi de negotio Fidei agitur, omnis sinistræ suspicionis, violentiæ, vel impressionis cujuslibet est prorsus amovenda materia; ne labores, & studia, quæ pro laude Dei, & prospero statu suorum Fidelium impenduntur, in eorum, quod absit, dispendium convertantur, propter quod sic intendentes eidem Manfredo in hujusmodi suo adventu ad Nos de opportuna securitate consulere, quod in turbationem ipsius negotii non redundet, ac tranquillus status terrarum ejusdem Ecclesiæ non turbetur; ipsi Manfredo auctoritate Apostolica districtius prohibemus, ne ultra octingentarum personarum, de quibus possint esse centum tantum armatæ, & septingentarum evectionum numerum, quem eis auctoritate prædicta taxamus, ad Sedem Apostolicam secum ducat: imo quod contra formam prohibitionis hujusmodi Terram ipsius Ecclesiæ aliquatenus ingredi non attentet; si enim contra hujusmodi taxationem nostram Terram ingrederetur eamdem, tunc manifestum esset, & liquidum, quod ipse non ad subeundum Ecclesiæ judicium, ut pacificus, & quietus accederet; sed potius tanquam hostis ad impedimentum, & confusionem negotii Fidei orthodoxæ, quod agitur, ne in eo debitus possit haberi Processus; & ad turbationem status ipsius Terræ, ac eorumdem Fidelium prosiliret: propter quod si id fieri contingeret, liquidius, & evidentius de pravitate hæretica suspectus, & notabilis redderetur; Nosque liberius, & rationabilius possemus super hoc procedere contra eum; cum impedire, vel confundere dictum negotium, esset evidenter fovere hujusmodi hæreticam pravitatem. Quod si forte ingredi Terram eamdem hujusmodi, non præstito, ut dictum est, juramento; vel plures armatos, personas, & evectiones duxerit, vel secum venire permiserit, quam taxatio prædicta contineat; spreta prohibitione prædicta, aut longiorem moram, nisi solum in præfatis octo diebus, traxerit in eadem Terra, postquam a nobis habuerit licentiam redeundi; vel in veniendo, aut morando, seu redeundo Ecclesiam, aut Terram, vel Fideles ipsius offenderit; vel fecerit, seu per suos permiserit offendi; aut operatus, vel machinatus fuerit aliquid in dispendium Ecclesiæ, Terræ, seu Fidelium prædictorum; eo ipso sit anathematis vinculo innodatus; & nihilominus hujusmodi nostræ securitatis litteræ vacuæ sint penitus & inanes, nullam ei securitatem quomodolibet tribuentes. Prædictos autem Pœnitentiarium, & Cappellanum viros utique providos & discretos, & nobis, ac Fratribus nostris acceptos ad eumdem Manfredum duximus destinandos, ut ei litteras easdem assignent, & referant sibi nihilominus ex parte nostra præmissa omnia viva voce: quodque prædictum juraramentum in eorum præstetur præsentia, sicut superius est expressum.

Datum apud Urbem Veterem iii. Idus Novembris, Pontificatus Nostri Anno II.