« bullarium-franciscanum-309 »

GREGORIUS &c.

Charissimo in Christo filio Ludovico illustri Francorum Regi Salutem, & Apostolicam Benedictionem.

Inæstimabilis muneris gratiam inclytæ recordationis Progenitoribus tuis Regibus Franciæ in eo cœlesti provisione collatam, quod ipsos, ut gloriæ fierent æternæ participes, a longis retro temporibus exaltationis Ecclesiæ, catholicæ Fidei magnificos gestatores ad mentem nostram grandi exinde lætitia sæpe reducimus; eamque pluries repetitam nostris adhuc tibi litteris replicamus, credentes, ut quo ab ipsis exempla uberiori ad eum manantia rivulo recipit, eo illos, quibus ipsum nobilitas sanguinis, & Regia celsitudo parificant, virtutum conetur operibus superare. Illi quidem Ecclesiam Dei expensis, laboribus, & proprio sanguini non parcentes a faucibus persecutorum eripere, extirpare hæresim, Fideique hostes comprimere, & quandoque Terram sanctam de Paganorum meruerunt manibus liberare, propter quod ipsorum memoria in compositione odoris affecta, & in omni ore quasi mel suavissimum indulcata regali Excellentiæ suggerit, suoque supplicare videtur honori; ut idem Rex sedula meditatione considerans, quod ex occupatione Constantinopolitani Imperii Orientalis Ecclesia in gravium frusta Schismatum scinditur; Terræ Sanctæ, de qua non nisi per ipsum securus haberetur reditus, subsidium impeditur; ager Dominicus diversarum hæresum spinis occupatur, & tribulis; & omnium Latinorum timetur periculum in partibus habitantium Orientis, ad subventionem illius dictorum Progenitorum sequendo vestigia auxilium, & consilium plena efficacia tribuat; ac exindè suo nomini perpetuæ gloriam laudis acquirat.

Licet enim ad deliberationem dicti Imperii, ut Terræ sanctæ non minus, quam ei valeat provideri, Apostolica Sedes multos labores, & expensas subierit; quia tamen, nisi Nobis devotorum, & Fidelium ad id suffragetur auxilium, tantum negotium nostrarum virium metas excedit; te ad perfectionem ipsius, quod & honorem personæ tuæ, & salutem animæ nihilominus continet, duximus invocandum. Verum quia dignum videtur, & congruum, ut Ecclesia, cujus id respicit honorem, & commodum, ad hoc auxilium conferat opportunum; celsitudinem Regiam rogandam duximus attentè, & hortandam, in remissionem tibi peccaminum injungentes, quatenus secretò, & singillatim apud Prælatos Regni tui, & primò apud eos, qui familiaritate speciali sublimitati Regiæ sunt adstricti, ut liberaliter, & benignè assentiant, quod Ecclesiæ, & Clerici suarum Diœcesum in trigesima reddituum suorum usque ad triennium prædictis Terræ Sanctæ, & Imperio provideant; ac dicti Prælati super assensu petito Nobis litteras suas patentes transmittant; regalis providentia interponat sic favorabiliter, sic efficaciter partes suas, quod exindè Deum merearis habere propitium; & per sollicitudinem regalem prædicta Terra, & Imperium de impiorum manibus liberentur.

Datum Laterani viii. Kal. Decemb. Pontificatus Nostri Anno Duodecimo.