Général
-
Jean XXII (1316-1334)
-
Ioanni abbati s. Genovefae et Petro abbati s. Germani monasteriorum Parisien. iniungit, ut Ioannem de Polliaco, magistrum theologiae Parisien., ad curiam Romanam citent.1
-
1318, iunii 27, Avinione.
-
1318
-
Dilectis filiis ‥ s. Genovefae Parisiensis et ‥ s. Germani de Pratis iuxta Parisius monasteriorum abbatibus.
Dum infra cordis claustra attenta meditatione revolvimus, quod Praedicatorum et Minorum ordines velut duo fontes irrigui de paradiso militantis ecclesiae prodeuntes sacrarum doctrinarum profluviis agros rigant fidelium animarum; dum prudenter advertimus, quod ipsi velut duo magna luminaria consistentia in eiusdem ecclesiae firmamento mentes illuminant et de fidelium cordibus profligant nebulosae ignorantiae caecitatem: sicut apostolicis votis acceptum redditur pia ipsorum et tranquilla profectio, qua de virtutibus provehantur cotidie in virtutes, sic turbamur merito, si per cuiusquam iniuriam eorum reddatur intranquilla tranquillitas et quies, qua quietis actori in cordium unanimitate deserviunt, exhibeatur forsitan inquieta. Sane non absque mentis turbatione nuper accepimus, quod magister Iohannes de Poullyaco, Parisius doctor in theologica facultate,a ad inconvenientia verba inconsulte prolapsus, verba sua incautis involvit obsequiis et abiecto operculo vasis cordis in quaedam verba venenosa et avertentia populum a devotione ordinum praedictorum reprehensibiliter dicitur prorupisse. Asseruit enim, sicut accepimus, in provinciali Remensi conciliob solemniter congregato, quod dictorum ordinum fratres in audientia confessionum venenaverant totum mundum mundique partem magnam secum traxerant ad infernum: in fomentum assertionis huiusmodi allegans, quod scribitur, si caecus caeco ducatum praebeat, ambo in foveam dilabuntur; praemissis adiiciens existere magnum dampnum, quod tantum dicti ordines perdurabant. Cuius quidem assertio propter multitudinem astantium et obloquentis conditionem, qui forte non modicae opinionis fore creditur propter magisterii dignitatem, in gravem dictorum ordinum infamiam redundavit. Volentes igitur super hiis et pluribus aliis, in quibus ipsum enormiter excessisse accepimus a pluribus fidedignis, ipsum audire ac exhibita nobis eius personali praesentia ab eodem super praemissis inquirere veritatem, discretioni vestrae in virtute sanctae obedientiae per apostolica scripta districte praecipiendo mandamus, quatinus vos vel alter vestrum per vos vel alium seu alios, statim post receptionem praesentium, dictum Iohannem auctoritate apostolica peremptorie citare curetis, ut infra triginta dierum spatium post citationem huiusmodi (non obstantibus vacationibus, si in Romana curia contingat ipsas indici) personaliter nostro conspectui se praesentet auditurus, facturus et recepturus super hiis, quod fuerit rationis. Diem vero citationis et formam, et quidquid super hiis feceritis, per vestras litteras harum seriem continentes nobis fideliter et celeriter intimare curetis.c Dat. Avinione, V kal. iulii, anno secundo.
-
Bullarium Franciscanum romanorum pontificum, tomus I ab Honorio III ad Innocentium IIII, Rome, 1759, n°327, p.154
-
Reg. Io. XXII Avin. vol. 9, f. 458. Cfr. Chart. Univ. Paris. t. II, p. 220, n. 764, et infra constitutionem Ioannis XXII d. d. 24 iulii 1321, qua tres propositiones mag. Io. de Polliaco damnantur.
1 -
(a) Canonicus eccles. Cameracensis (Cambrai) et s. Quintini (Saint Quintin).
-
(b) In civ. Silvanecten. (Senlis) a. 1315 vel 1318.
-
(c) In responsione ad citatorium et ad 13 articulos sibi obiectos mag. Ioannes de Polliaco inter alia negat, populum fuisse aversum per ipsum a devotione ordinum religiosorum. Hoc « non fuit ex dicto vel facto meo, quia, ubi locutus sum, non erat populus, ... sed ex facto fratrum Minorum de Silvanecto, quia, cum eis essent relata verba mea, nescio qualiter et quod dixissem, quod confessati eis tenebantur eadem iterum confiteri proprio sacerdoti, cucurrerunt per totam civitatem convocantes ad sermonem populum in crastino, in quo frater, qui praedicavit, dixit, quod sibi placuit, et inter cetera dementitus fuit me multotiens irreverenter. Et habuerunt hoc praelati congregati in dicto concilio pro valde malo et similiter alii boni viri. Et vocatus fuit in crastino dictus frater coram concilio, qui etiam superbe et praesumptuose respondit valde. »