Général
-
Eugène III (1145-1153)
-
L'abbé de Cîteaux Gilbert et toutes les personnes rassemblée à Cîteaux
-
Nonis augusti
-
-
Segni
-
Lettre, général (avant 1198)
-
[Inconnu] F. ITALIE, Rome, Biblioteca Vaticana, Cod. Reg. Suec. 254, p. 98. Abschrift.
-
Ici reprise de Julius von Pflugk-Harttung, Acta pontificum Romanorum inedita. Urkunden der Päpste vom Jahre 748 bis zum Jahre 1197, II, Stuttgart : W. Kohlhammer, 1884 [en ligne], n. 403, p. 355-356.
-
Philippe Jaffé, Wilhelm Wattenbach, Samuel Loewenfeld, Ferdinand Kaltenbrunner, Paul Ewald, Regesta pontificum Romanorum ab condita ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, 2e éd. Leipzig, : Veit, 1885-1888, 2 vol., n. 9603 [en ligne].
-
Eugen III schreibt dem Abte Gilbertus und allen zu Citeaux (D. Châlons-sur-Saône) versammelten Aebten, dass er beabsichtigt habe, ihrer Zusammenkunft beizuwohnen, dass es ihm aber unmöglich sei, er ermahnt sie zu allem Guten1.
-
Eugenius (episcopus), servus servorum Dei, dilectissimis filiis G(ilberto) Cisterciensi et universis abbatibus, apud Cistercium in nomine domini congregatis, salutem et apostolicam benedictionem.
Optaremus, filii dilectissimi, corporali presencia sacro vestro interesse collegio, ut, sicut vobiscum in unitate sancti spiritus ambulamus, ita de vivificatione sancti spiritus et progressionibus anime presentialiter et communiter tractaremus. Quod vero ex divine dispositionis arbitrio in medio pelagi ad regendam navem ecclesie constituti, circumvenientium procellarum inundatione contundimur, ut non, quod volumus, sed quod nolumus, id faciamus, et suscepte amministrationis officio alligamur, ut adoptatum loci gressum deflectere non possimus, per spiritum et litteras nostras vobis presenciam exhibemus, et quatenus permictitur, caritate ac desiderio vestro nos conventui presentamus, cupientes quidem et quanto possumus affectu rogantes, ut et vos convinctum nobis vestrum spiritum habeatis et in communi super nos omnipotentis Dei gratiam propensius imploretis. In montis quidem vertice constituti, ubi undique ventorum flatibus propulsamur, speramus, nos ex Dei dono aliquatenus in tanto turbine posse subsistere, si orationum vestrarum interventum apud dominum meruimus optinere. Ut autem apud eum de orationibus vestris promtam semper valeamus invenire fiduciam et, quod nostris meritis non valemus, vestris intercessionibus assequamur, optamus, caritatem vestram de his, que ad deuma sunt de observantia ordinis, de custodia discipline ita semper fore sollicitam, et contemptis, que retro sunt, ita se in anteriora unumquemque vestrum extendere, ut nulla nubes in operibus vestris appareat, que orationes vestras, quominus ad deuma penetrent, valeat aliquando propedire. Quociens itaque, filii dillectissimi, convenitis in unum de corrigendis, que in aliquibus vestrum corrigenda sunt, et statuendis, que ad animarum salutem et perfectum ordinis fuerint statuenda, communem curam habete, et quantum, qui modica spernit, paulatim decidit, nec ea, que minora videntur, in vobis incorrepta relinquite. Inutilis enim portas civitatis observat, qui vel unum foramen, unde ingrediantur, hostibus relinquit apertum ; dicente scriptura : Idem facit sentina neglecta, quod ventus irruens, et : vitasti grandina, vide, ne obruaris harena. Respicite, quaesumus ad veteres patres, qui vestrum sacrum ordinem statuerunt, et considerate, qualiter, relicto mundo et contemptis omnibus, mortuis mortuos suos dimissis, ad solitudinem volaverunt, ut, aliis circa frequens ministerium satagentibus, ipsi ad pedes Iesu cum Maria Sederent et tanto uberius celeste manna perciperent, quanto longius ab Egipto discessent. Ipsi quidem egressi sunt de terra et de cognatione sua, obliti sunt populum suum et domum patris sui, et quoniam rex eorum speciem concupivit, crescere fecit eos in gentem magnam, et usque ad extremum terre propagines eorum extendit, ita quod splendor claritatis ipsorum universum corpus ecclesiȩ illustravit, et sarreptena mulier ad eorum vocem in nimia(?) vasa de modico oleo, quod habuerat, in lechito replevit. Sane illi spiritus primicias acceperunt, et oleum suavitatis eorum ad nos usque defluxit. Unde cogitandum vobis est actentius et agendum, ut non degeneretis ab eorum virtutibus, sed, quales fuistis in germine, sitis etiam in virgulto, et, qui ex eis vite semina suscepistis, ideo cum eis germen afferatis et fructum.
Intuemini, qualiter illi, quorum lampades extinguntur, de oleo vestro exoptant accipere, et multi, qui « computruerunt sicut iumenta in stercore suo »2, ad respectum supernȩ gratiȩ regimini vestro commicti et orationibus desiderant commendari. Et quoniam filii huius seculi vos renitentes etiam ad regimen suib trahere moliuntur et de quiete contemplationis et deserti silentio volunt vos aliquoties ad occupationes et negotia revocare, ad mentis intuitum patrum vestrorum instituta reducite et, propheticum habentes exemplum, eligite magis, abiecti esse in domo Dei, quam habitare in tabernaculis peccatorum. Quodque nihil habetis, quod non accepistis, de domino in bonitate, de vobis autem in humilitate sentite, ut illius videamini vestigia sequi, qui ait : Cum omnia benefeceritis, « diciteque, servi inutiles sumus »3.
Si enim genera linguarum, si gratiam sanitatum, si prophetandi scientiam accepistis, si verba vestra meliora sunt vino, fraglantia unguentis obtimis, si mundus revertetur vos et in odore unguentorum vestrorum currere delectatur, eius opus certum est esse, qui ait : « Pater meus usque modo operatur, et ego operor »4.
Ipse quidem vos vocavit in admirabile lumen suum, ipse vos redemit de manu inimici et de regionibus congregavit, ut qui eratis aliquando non populus, nunc tandem sitis populus Dei. Ei ergo, sine quo nichil potestis facere, quicquid boni habetis, asscribite et, pharisei ruinam sollicito timore pensantes, de meritis vestris nullam gloriationem habete, sed qui humilitatis habitum, religionis propositum, deserti silentium elegistis, post egressum vestrum de terra Egipti cum filiis Israel ita per omnes mansiones incedite, ut ad terram promissionis incunctanter, auxiliante domino, valeatis cum sanctis omnibus pervenire. Amen.
Data Signie, Nonis augusti. -
(a) Unsicher, vielleicht additum oder addictum fuit.
-
(b) Ob suum ?
-
1. Bereits am 1 august hatte Eugen III die Satzungen des Cistercienser Ordens bestätigt. Jaffé, Reg., 2e éd., n. 9598.
-
2. Joel. 1, 17.
-
3. Luc. 17, 10.
-
4. Joan. 5, 17.
-
Die Abschrift dieser Urkunde ist nicht von mir selber angefertigt worden. Das Amen am Schlusse weist darauf hin, dass wir es mit einem Grossbreve zu thun haben.
Informations
Acte
Benjamin
Oury
(CIHAM (UMR 5648)), dans
APOSCRIPTA database
APOSCRIPTA database – Lettres des papes, dir. J. Théry, CIHAM/UMR 5648, éd. électronique TELMA (IRHT), Orléans, 2017 [en ligne], acte n. 142108 (aposcripta-4991), http://telma.irht.cnrs.fr/chartes/aposcripta/notice/142108 (mise à jour : 17/05/2024).