Hugues, duc de Bourgogne, ayant donné à Saint-Étienne de Dijon ce qu'il possédait à Aqueductus et la pâture d'Asnières, désavoue son prévôt Eudes qui revendiquait cela et en confirme la possession aux chanoines.

l.1 Sciendum quod Hugo dux Burgundie pro anima patris sui Odonis ducis in Hierosolimitano exercitu scilicet mortui,
l.2 [quicquid] in Aquȩductu sive juste sive injuste capiebat, licet nichil habuisset, sancto Stephano et canonicis ei
l.3 [famulantibus] dedit; quod donum inter cetera scripta [in rodu...] adnotatum est. Sed istud quoque memoriȩ
l.4 [futurȩ posteritatis] placuit inserere; quod post istud donum aliquanto interjecto tempore, Odo prepositus
l.5 [ducis, homines] de Aquȩductu cepit [injuriari], infractum etiam ejusdem villȩ calumpniari. Pabulum quoque
l.6 [de] Asneriis quod semper fuit illis commune sibi usurpare voluit. Ob istam injuriam, propter hec malefacta canonici
l.7 [ante] ducem venerunt in suum thalamum ubi sedebat, proclamationem facientes. Qua audita, dux donum quod [pro anima]
l.8 patris sui fecerat, memoriter retinuit, et coram cunctis iterum confirmavit, et quicquid prepositus injuste fecerat, [in presentia]
l.9 correxit, ita quod nec infractum villȩ, nec pabulum de Asneriis, nec quodlibet aliud retinuit. Hujus [rei sunt testes canonici]:
l.10 Galo abbas Laudonensis, Paganus decanus, Arnulfus, Hinbertus, Magnerius. Milites: Ranerus dapifer, [Aymo de Porta],
l.11 [Vuirricus]. Adhibiti sunt quoque clientes ducis: Hugo filius [Gocelini, Paganus],
l.12 Constantius balistarius, Bauduinus et ceteri.