Vivien de Castris, qui contestait à Marmoutier des prés vendus à l'abbaye, les lui concède lorsque, blessé, il est soigné au prieuré de Daumeray.

l.1 Notum sit omnibus tam futuris quam presentibus Vivianum de Castris-
l.2-tris et antecessores ejus vendidisse nobis partem pratorum. Quos multo
l.3 tempore possedimus, ab omni infestatione liberos. Sed refrigescente carita-
l.4-te, et avaritia superabundante, supradictus Vivianus avaritiȩ stimulis
l.5 exagitatus calumpniam infert supradictis in pratibus. Sed Deus omnipotens ejus miseratus
l.6 errorem secundum quod scriptum est per Salomonem, suam in eum dirigit ultionem:
l.7 Percute inquid filium tuum virga et liberabis animam ejus a morte, et alibi: Casti-
l.8-gat dominus omnem filium quem recipit. Nam procedente Rotbertum Rotberti Bur-
l.9-gundionis filium, adversus quendam militem de Sirenis, nomine Hugonem,
l.10 et ejus domum militari agmine circumvalla[ntem] atque per girum aggerem jaci-
l.11-entem, subito Vivianus petra a quodam dilabente percutitur in fronte. Qui
l.12 ab armigero susceptus et a quodam milite juva[tu]s usque Dalmeriaco
l.13 deducitur. Qui ad domno Herveo monaco benigne suscipitur, ac secundum
l.14 quod scriptum est: Diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos, omnis
l.15 humanitas ei exibetur. Tunc domini clementia miserante omnibus qui aderant
l.16 audientibus cepit clamare se peccasse, se reum esse atque se in sancti Martini
l.17 monacos graviter deliquisse. Denique advocat monachos eisque assistentibus
l.18 quicquid ipse vel antecessores ejus eis vendiderant pro redemptione animȩ suȩ
l.19 et parentum suorum eis in perpetuum concessit habendum. Hujus rei testes existunt,
l.20 Herveus monachus, Petrus monachus, Guidulf[us filius Rainaldi, Choein], Rainaldus clericus,
l.21 Giroardus famulus, Vitalis famulus, Frotber[tu]s [cocus].

1