Isembard, évêque de Poitiers, prescrit aux religieux de Saint-Gildas-de-Rhuys de transporter chez eux un de leurs frères mort à Beauvoir-sur-Mer, dans l'hospice des religieux de Saint-Philbert, leur défendant de s'établir dans cette résidence et dans l'église qu'ils ont construite, et décrète que seuls les religieux de Saint-Philbert resteront en possession de cette église et pourront y célébrer des offices.

l.1 Isembardus, Dei gratia Pictavorum episcopus, catholicis quocumque terrarum diffusis salutem in Christo sempiternam omnibus. Quamquam ex
l.2 decessu patrum nostrorum a nobis citissimo paucitatem dierum nostrorum brevi esse finiendam satis aperte colligamus, tamen ne super hac
l.3 re aliquam novitatem nobis inutiliter prebeamus, videlicet quod sine fine mundanis uti valeamus, propheta universis quasi minando
l.4 terribiliter clamat: Omnis caro fȩnum et omnis gloria ejus quasi flos feni, exsiccatum est fȩnum et cecidit flos. Ergo quia nulla caro velud
l.5 fȩnum transitoria quod hic sine fine vivat, sibi debet confidere, et ideo mundana quasi florem feni fere sub momento casura prorsus debet contempnere, placu-
l.6-it nobis ad utilitatem futurorum ex nostris bonis actibus posteris nostris per litteras noticiam commendare, ut vel nostro tali docti exemplo ad idem faciendum
l.7 studeant consurgere, vel quod nos juste fecimus vigore inflexibili intendant conservare. Quidam igitur Sancti Gildasii ut a quibusdam dicebatur
l.8 religiosus monachus quondam apud Bellum Videre hospitio susceptus et mox urgente infirmitate post paucos dies defunctus, in eadem villa in
l.9 monasterio beati PHILIBERTI populo triumphante est collocatus. Ex quo siquidem loco nostra tali licentia sancti Gildasii monachi illum abstrahere de-
l.10-buerunt, ut vel ad suum cenobium deportarent, vel in loco ab omni calumnia sancti PHILIBERTI monachorum inmuni reponerent, et ibi pro posse
l.11 seu pro velle suo ecclesiam edificarent. Illi vero preceptis nostris non usquequaque obedire volentes, ex eodem castro monachum suum educere non
l.12 curaverunt, sed in ipso castro in hereditate sancti PHILIBERTI suis monachis a veteribus et a modernis rite concessa et in ejus parrochia favore ejusdem
l.13 castri principis ad hoc multo precio conducti beati PHILIBERTI monachis calumpniantibus sepelire et ecclesiam edificare non timuerunt.
l.14 Propter quod canonice censuimus a loco illo monachum defunctum moveri, et vel ad suum monasterium deferri vel in tali loco
l.15 qualem supra disseruimus deponi, et illud totum edificium pro hac causa suscitatum monachis sancti PHILIBERTI absque omni contradictio-
l.16-ne dimitti, in qua ecclesia nisi beati PHILIBERTI monachos, imperpetuum omnes divinum officium interdicimus celebrari, excepto si ipsi
l.17 monachi quibuslibet hoc interdictum voluerint relaxari. Si autem impresenti vel in futuro quelibet persona nobilis vel pauper,
l.18 servus vel liber hoc decretum canonice factum quacumque causa frangere voluerit, in primis iram Dei omnipotentis et omnium
l.19 sanctorum ejus intolerabiliter incurrat, et sine aliquo respectu sempiterne excommunicationi subjaceat.