Robert, roi de France, renonce aux droits perçus injustement à Fericy, Villepinte, Rueil, sur le chemin public de Martiniane et aux environs de Saint-Denis.

l.1 [chrisme] IN NOMINE JHESU BENIGNI, OMNI EX CORDE SUPPLICI SUO MISERENTIS, ROTBERTUS, DIVINA MISERICORDIA, REX. ECCLESIARUM DEI CONSTITUTORES ATQUE RESTITUTORES DEIFICA BENIGNITAS AEQUA IN LANCE RECOMPEN-
l.2-sationis aeque, ut reor, librat, benignus etenim Jhesus digne eos ad coeli evehit palatia, qui ejus sponsȩ, dico autem sanctȩ ecclesiȩ, terrena tradidere patrimonia, quatenus ejus servi, pleno sibi ministrante copia cornu, servituti suȩ sedulo possint
l.3 insistere, remota omni indigentia. At non minori restitutores recompensantur gloria qui sese obdentes periculo, predonum, pericula, calumnias, atque insidias patiuntur, dum ea Deo Deique servis restituere nituntur quȩ a fauce latronum
l.4 eripiunt, a gutture invasorum avellunt, immo ab ipsis predonum prȩcordialibus, tamquam jam pene exesi agni offas a lupini lacuna ventris abstrahunt. Equidem non minimo labore certat qui conetur resarcire ea quȩ jam ferme
l.5 sunt deleta. Igitur haud injuria crediderint Dominum atque utrumque hujusce boni operatorem recompensare. Quare ego Rotbertus, permissu Dei gratiae Francorum rex, beato DIONYSIO, magno inquam apostoli Pauli discipulo, utque audiendo
l.6 experiendoque didici speciali regum patrono, monitu almifluo, suasione salubri, consilio sancto domni Odilonis abbatis totius transmissi, Deo propitio, utilitati divinitus orbis, quȩdam sua quȩ malitiose pravorum hominum inquieta-
l.7-verit calliditis, restituo, pessimas, inquam, remittendo consuetudines, quȩ ab ipsis, dico autem sancti DIONYSII pauperibus, gratia salvamenti exigebantur. Abigo enim, ab hoc nunc et usque in ȩternum, omnes pessimarum exactiones consuetudinum,
l.8 repellens venatores atque falconarios, aio quidem a Ferrutiaco, Villapicta, atque Ruoilo, suis cum omnibus appenditiis. Similiter autem Aruca media, et semita Martiniana, et quicquid malarum consuetudinum circumquaque vicum sancti Dionisii habemus, gratia Dei, atque
l.9 predicti magno amore martiris, parcimus. Namque jamdicti exactores pessimi, dico autem venatores, atque falconarii, capiendi specie salvamenti, pene vernaculos beati Dionysii devastantes, populabantur, abactorumque more spoliantes eos predabantur. Quocirca
l.10 regalis edicto imperii impero, ut nullus abhinc tam absurdissime se audeat inmiscere factioni, turpitudini, nefarieque exactioni, sed hec ista, que diximus, sint in perpetuum quieta, juxta nobilissimorum regum, dico autem illius loci fundatorum atque ditatorum, uti et sancto
l.11 Dionysio servientes, nostra pro vita, incolumitate, regni pace, nostrique totius generis salute, precipue tamen matris pro sospitate, id omnino hortantis, faventis, atque, ut ita dixerim, quodammodo impellentis, illi ipsi fratres, inquam, apud Deum spontanei fiant oratores,
l.12 colonique bonorum omnium nobis optatores. Insuper his addo fratrum curticulam, interdicens ante omnia, etiam super omnia, omnes hospitationes, perhendinationes, potentiumque per vim diversiones, ita ut ab hoc nunc et deinceps, nullus presulum, nemo comitum,
l.13 ne quis militum, presumat illam ipsam violenter intrare, hospitari, quicquam rapere, quempiam inibi manentium molestare, quandoquidem plus absente dolor ledit presens, minus enim devote pro nobis totiusque regni stabilitate aures pulsabunt altissimi, suorum cernentes inju-
l.14-rias famulorum, ipsi inquam monachi Sancti Dionysii, cum precibus deberent fieri intenti. Sed necne avertit aurem Deus a pauperum precibus, viduarumque ad maxillas descendentium, semper idem est susceptor lacrimarum pius. Quare mentis medulla tenus divini gratia tactus
l.15 amoris, has flagelli Dei exaspirationes, ejusdem irȩ exacerbationes, plagarumque irritationes, salvamenta inquam, sic hyronice dicta, annonȩ exactiones, porcorum captiones, atque redemptiones, vini ablationes, venatorum hospitationes, falconariorum
l.16 diversiones, hec inquam omnia exorrens abominor, abominans veto, quatinus successorum abhinc nullus has abominationes presumat illicitas, loquor autem regum, aut ducum, aut comitum, aut forte militum, sed predicta omnia fratrum serviant utilitatibus, ut et
l.17 beati Dionisii semper suffragiis mereamur adjutari, et fratrum precibus Deum jugiter habere propitium. Huic ergo nostrae preceptioni consentientibus, oboedientibus atque conservantibus, his ipsis hic Deus vitam longe adaugeat prosperam, posthac largiturus quicquid jocundius
l.18 paravit se diligentibus. Contradictoribus, autem, refragatoribus, atque violatoribus, eis ipsis fiant filii eorum citissime orphani, et uxores viduȩ, nutantes tranferantur, et mendicent, eiciantur de habitationibus suis. Nec id pusillum divinȩ suffitiat justiciȩ,
l.19 sed illud illis ipsis, dico autem hujus praeceptionis calumniatoribus, adaugeat maximum scilicet quicquid diabolo paravit atrocius, sibique ipsi exosis deliberavit retribuere acerbius. Verum nec sic humanum subterfugiant ad presens judicium, sed
l.20 multam centum auri regali fisco impellantur reddere librarum. Igitur hoc preceptum regio uti favore noscatur esse actum, regalis anulo subter est majestatis firmatum.
l.21 SIGNUM ROTBERTI REGIS FRANCORUM [monogramme] GLORIOSISSIMI.
l.22 [sceau].

Recueil des historiens des Gaules et de la France (Bouquet, RHF), Paris, 1737-1904, 24 vol. in folio, t. 10, p. 581.

TARDIF (Jules), Monuments historiques - Paris, 1866, (Archives de l'Empire. Inventaires et documents), p. 152-153, n° 243.

NEWMAN (William Mendel), Catalogue des actes de Robert II, roi de France, Paris : Librairie du Recueil Sirey, 1937, p. 34-35, n° 27.