Carloman, roi des Francs, confirme à l'abbesse Ailina l'immunité accordée par ses prédécesseurs à l'abbaye d'Argenteuil.

l.1 [chrisme] Carolomannus, gratia Dei rex Francorum, vir inluster. Decet enim regalis climencie suis fidelibus oportuna beneficia libenti prestare et quod recti postulavit efectum mancipare, ut fidem optenta beneficia,
l.2 quod ad antecessoribus nostris noscuntur habere indulta, pro nostris oracula in eodem volumus firmare, ut eis melius delectet erga regimine nostro fideliter famulare. Igitur inlustris Deo sagrata Ailina
l.3 abbatissa de monasterio Argentoialo climentiae regni nostri direxit suggerendo, eo quod antecessoris nostri quondam regis per eorum auctoritatem eorum manus roboratas omni aemunitate in integri de villas
l.4 eclesiae suae absque introitus judicum concessissent vel firmassent, ita ut neque judex publicus nec ad agendum nec ad frida exigendum nec ad mansiones faciendum nec nulla retribucione requirendum
l.5 de villas jamdicto monasteriae, quicquid fiscus noster exinde potuerat recipere, ingerere non debeat. Unde et ipsa preceptione antecessorum nostrorum per manibus habere adfirmat, dum et ipsa in presente
l.6 obtulit relegenda et ipsi beneficius ab ipsos reges ei fuit indultum tempore presente ab eosdem aserere vel conservare. Sed pro integra firmitate petiit celsitudinem nostri, ut circa ipsa nostra hoc plenius
l.7 deberit auctoritas confirmari. Sed cognoscat utilitas seo magnitudo vestra, quod nos hunc beneficium pro Dei amore plenissima voluntati dinuo confirmassit vel concessisse. Proinde ergo jubemus, ut dum, sicut ab ipsos
l.8 regis antecessores nostros per eorum preceptiones manus suas roboratas memorate monasteriae vel jamdicte Ailinane abbatissae de omnes villas suas absque introitum judicum integra aemunitas, ut hoc
l.9 presenti tempore et futurum hoc beneficium ab eadem conservare videntur, neque vos neque juniores seo successores vestri vel quislibet judiciaria potestas in curtis ipsius monasteriae vel jamdicte Ailinane abbatissae
l.10 nec ad agendum nec ad frida exigendum nec mansiones faciendum nec nulla retribucione requirendum, quicquid fiscus noster exinde potuerat sperare, ingerere nec exigere non presumatur, nisi ex nostra
l.11 indulgencia perpetualiter maneat inconvulsum. Et ut haec auctoritas firma permaneat, manu nostra signaculum subter decrevimus roborare.
l.12 Signum [croix] domno Carolomanno gloriosissimo regi.
l.13 [chrisme] Maginarius recognovi et [ruche_notes_tironiennes] [Maginarius recognovi]. [sceau]. Bene valeat.
l.14 Data in mense novembri, anno s[ecundo] regni nostri. Actum Pont[ione] palatio publico. In Dei nomen, feliciter.

1

MÜHLBACHER (E.), Die Urkunden Pippins, Karlmanns und Karls des Grossen, Hanovre, 1906 (MGH Diplomata Karolinorum, 1), p. 68-69, n° 49.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 1, pl. 12 (fac-similé).

CHARTAE LATINAE Antiquiores, Olten, puis Zurich, 1954-, t. 17, p. 82-85, n° 658 (fac-similé p. 84-85).