Dagobert I^er, roi des Francs, donne à l'abbaye Saint-Maximin de Trèves la cour Decima avec tous les biens qui en dépendent, et tout ce qui se trouve entre la rivière Ruveram et la forêt Idar.

l.1 [chrisme] In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Omnium Christianorum noverit industria, qualiter ego Dagobertus, rex potentissimus, cum convenienti consilio episcoporum meorum comitumque lega-
l.2-tos de mea parte ad abbatem Memilianum direxi, mandans ei, ut diligenter inquireret mihique per se ipsum indicaret, quibus auctoribus illud monasterium
l.3 sancti Maximini constructum, vel cujus imperio a pristinis temporibus esset subjectum. Hanc legationem abbas cum fratribus sollicite percipiens, per-
l.4-lectisque in eodem loco quibusdam vetustissimis cartulis, inventum est id ipsum monasterium Constantini imperatoris fuisse regale templum, atque jussu
l.5 ejus dedicatum fore in honore sancti Johannis evangeliste a sancto Agricio venerabili archiepiscopo. In quo videlicet templo, ut idem pater monasterii nostre re-
l.6-galitati certa relatione patefecit, Helena sacra famula petente et favente, supradictus imperator pauperes Christi congregavit eisque virum Dei Johannem prae-
l.7-posuit, ut in servitio Dei semper vacarent et pro se orationibus insisterent ; et insuper illius loci habitationem alie persone noluit subdere, nisi sue successorumque
l.8 imperatorum potestati. His rebus ita esse firmiter intellectis, regio more constituo atque firmissima jussione praecipio, ut nullus unquam proterve illud monas-
l.9-terium, in quo abbas supradictus praeesse videtur, audeat inire, vel ullam inhumanitatem illi violenter inferre. Igitur ut assidua recordatio mei meorumque parentum
l.10 maneret in praedicto monasterio, ipsorum sancti Maximini praebendariorum victualia, sub praememorato imperatore constituta, additis mea ex parte praediis augere curavi,
l.11 quorum nomina hec sunt : Kannin, Cressiacum, Lonevuih, Regiodola, Vallis Polih, Bodeliacum, Talavanc, Loavia. Hec loca ad regiam curtem que dicitur Decima pertinent : quam
l.12 curtem curtem cum omnibus rebus ad eam pertinentibus, hoc est quicquid praedii visus sum habere a fluvio, que nuncupatur Rubora, usque ad silvam que dicitur
l.13 Jeder, sancto Maximino praesuli in perpetuam hereditatem contradidi. Insuper etiam cum consilio et rogatu meorum principum catervis inibi Deo deservientibus
l.14 hanc legem firmiter ac perpetualiter imposterum habendam decrevi, scilicet ut centenorum ibidem summa monachorum semper integra maneat
l.15 et inconvulsa, excepto si imperatorum principumve per secula succedentium benivolentia praediis augmentetur vel tesauris. Et si propter pagano-
l.16-rum vel infidelium Christianorum devastationem eisdem Christi servitoribus penuria ultra modum ingruerit, et per thesauri effusionem expelli nequiverit : Dei
l.17 omnipotentis et mei meorumque successorum habeant licentiam, alodum cum familia, a fidelibus illo contraditum, dandi et vendendi, antequam
l.18 Dei destruantur servitia. Et ut istius cartule confirmatio firma in evum permaneat, describi eam precepi ac nostro sigillo eam
l.19 inde firmavi. Actum pridie nonas aprilis. Anno regni nostri XII Mogoncie. Feliciter. Amen.
l.20 [sceau] [ruche].
l.21 SIGNUM [monogramme] Dagoberti regis. Heriveus cancellarius ad vicem Ricolfi archicapilani
l.22 recognovi.

1

PERTZ (George Heinrich), Diplomata regum Francorum e stirpe Merowingica. Diplomata majorum domus e stirpe Arnulforum. Diplomata spuria, Hanovre, 1872 (MGH. Diplomatum Imperii, t. 1), p. 146-147, n° 29.

KÖLZER (Theo), Die Urkunden der Merowinger, Hannovre, 2001, 2 vol. (MGH. Diplomata regum Francorum e stirpe merovingica), t. 1, p. 121-124, n° 47.