Lambert, évêque de Langres, à la prière et avec la dotation d'Ermengarde, comtesse de Vermandois, fonde le prieuré Saint-Valentin de Griselles.

l.1 [chrisme] IN NOMINE SUMMAE DIVINITATIS AETERNAE ET INCOMPREHENSIBILIS MAJESTATIS, CUNCTA MIRABILI INCOMMUTABILITATIS SUAE DISPOSITIONE REGENTIS, CUJUS VIRTUS, POTESTAS, REGNUM, ET IMPERIUM SINE FINE PERMANET IN SECULA SECULORUM. AMEN. SEMPER SIT DEO HONOR ET GLORIA.
l.2 Omnipotentis Dei virtus ineffabilis coaeterna sibi sapientia rerum universitatem mirabiliter operantis, imaginis suae specie insignitam, inter cetera machinae triformis animantia, eminere maluit creaturam, ut ejus nutui universa famularentur, et nisus rerum
l.3 creaturae rationabili subditi haberentur. Quae vitae spiraculo plena vocitamen de sui matheria figmenti dicitur esse sortita, ut homo a parente humo noncupatus, divinae dignationis memor, et suae conditionis haberetur
l.4 conscius. Hic etiam opificis sui inenarrabili ditatus sapientia, unicuique creaturarum, indagabili cordis sui prudentia, quibus adhuc appellantur indidit vocabula. Inmortalitatis preterea locupletatus munere paradisi constitutus est
l.5 incola, in quo interminabilem aevi sui metam vivifice servaret, si tantum dominicae preceptionis exequtor ab inhibito fructu appetitum illicitum cohiberet. Verum ubi mortifero tergiversoris livore, cavillationis incidit decipulam,
l.6 inmortalitatis infula nudatus, ac habitabilis principalitatis suae monarchia ejectus, in hujus exiliationis lacrimosam convallem secum omne propaginis suae traduxit genus. Tantae itaque perditionis jactura non passus misericors conditor
l.7 sui juris deperire effigiem, ipse eadem obnubilatus corporeȩ fragilitatis clamide accessit, et recuperationis aditu patefacto, mortisque principe proculcato, ad cȩleste cunabulum hominem revexit assumptum, et secum ad aeternitatis tesauros introduxit perpetuo
l.8 regnaturum. Hujus autem pietatis testes relinquens duodecim, in futurae posteritatis ȩvum succedente fidelium prosapia, propalam suae benignitatis opem constituit, ut universae conditionis sexus et aetatis indiscreta multitudo, sicut morti fuerat obnoxia,
l.9 ita redemptionis particeps, et vitae fieret comes individua. Horum plerique flagrante indeptae fidei affectu, sanguinis sui effusione hujus vitȩ mercati sunt premium, alii in indeficientis famulatus sui confessione finetenus perdurantes, eorum feliciter
l.10 adepti sunt contubernium: quod miserante Deo sinceritatis devotione plurimos adhuc sectari cernimus, dum a nefariis seculi actibus sese pro modulo compescentes, Christi servituti subiciuntur, et in ejus nomine congregati laudibus ejus indeficienter insistunt.
l.11 Ceteri vero fidelium dum istis in temporali suffragantur necessitudine, eorum absque dubio portionis coheredes efficiuntur juxta illud apostoli : Quoniam si socii fuerimus passionis, erimus et consolationis. Igitur ego Lambertus, sacrosanctȩ
l.12 Lingonensis ȩcclesiȩ humilis antistes, presentibus et futuris matris ȩcllesiae filiis notum fieri cupio, quod predictae consolationis dulcedine Deo miserante satiari desiderans, in quodam nostrȩ diocesis loco clericis ad Christo serviendum con-
l.13-gregandis opem nostrȩ caritatis conferre decrevimus, secundum quod ministerii nostri exigente ratione pro tempore faciendum esse novimus. Postulante itaque quadam nobilissima cui nomen est Ermengardis Veromandensium comitissa
l.14 Christo Deo matrona devotissima, ut apud villam, quam Ȩccllesiolas nuncupamus, monachos ob sanctae religionis officium exequendum aggregare eam permitteremus, faventibus clericis nostris Beraldo preposito, et altero Beraldo
l.15 archidiacono, Oddone etiam, in cujus archidiaconii predictam villam constat esse ministerio, Milone quoque archidiacono, fieri annuimus, et faciendi opem secundum temporis oportunitatem contulimus. Altare denique jamdictae villȩ
l.16 in honore sancti Valentini dicatum, cujus ibidem corpus venerabili honoratur cultu quod eadem matrona beneficiali jure in casamento tenebat mihi reddens, fratrum usibus ejus studiosa devotione inibi congregandis dari petiit,
l.17 et absque ullius debiti redditione, oblationum videlicet atque repatarum absolutum fieri postulavit, quod agere dignum censui cum servitutis Christi zelo et sacratissimi confessoris sui VALENTINI honore, tum etiam causa dileccionis memora-
l.18-tae honorabilis matronae Ermengardis, predictis clericis nostris consentientibus, et omnino justum esse affirmantibus. Dedi ergo altare illud clericis ad serviendum Deo monastica institutione inibi congregatis et in posterum congregandis, et absolutum debitis
l.19 omnibus statui, ob honorem Christi domini nostri et sancti confessoris ejus VALENTINI, et ob dileccionem fidelis et amicae nostrae Ermengardis, eo scilicet jure ut subjectio loci et monachorum ipsorum mea successorumque meorum Lingonensium quidem episcoporum firma stabilitate,
l.20 stabilique firmitate et absque ullius contradiccione permaneat, et singulis annis censum Vque solidorum in festivitate sancti MAMMETIS locus ille persolvat, ut plebs nostrȩ ȩcclesiȩ subjectionem ejus loci et monachorum nostram esse sine dubio cognoscat. Addidit
l.21 etiam ad hȩc carissima Ermengardis postulans ut duarum ecclesiarum altaria, quae jure beneficii a nobis data tenebat, fratribus prescripti loci possidenda concederem, quorum unum, in villa quȩ Fons Laniae dicitur situm esse in honore sancti DESIDERII cognoscitur,
l.22 alterum in villa quȩ vocatur Nicetum in honore sancti PETRI constructum esse videtur. Huic petitioni quoniam pietati et religioni videbatur congrua, et tantae personae hoc exigebat devotio laudanda, annuere non distuli, sed satisfacere
l.23 clericis nostris faventibus festinavi. Prebui itaque altaria jamdicta fratribus loci Sancti Valentini, causa honoris Dei et deprecationis matronae Ermengardis, tali jure, ut post obitum eorum qui ea nunc tenere videntur, decimarum et oblationum
l.24 fructum et omnium ad altaria pertinentium fratres absque calumnia possideant, et usibus suis communibus inde ministrent et obsequia debita sinodali tempore et aliis temporibus congruis nostrae sedi persolvere non negligant. Interdicimus quoque
l.25 omnipotentis Dei auctoritate et nostra, ut nullus clericorum et laicorum suis propriis usibus usurpare aliquid inde audeat nec de communione fratrum aliquid subtrahere presumat. Quod si fecerit, cuncta quae dedimus in nostri dominii potestate
l.26 redeant, et ipse maledictionis vinculo constrictus, nisi resipuerit, permaneat. Precor autem fratres presentes et futuros, ut memores mei, Christi clementiam pro me deprecentur et tempore vitae meae in commune pro salute mea decantent, videlicet expleto
l.27 matutinali oficio Miserere Mei Deus cum precibus et oratione Deus Qui Justificas Impium, et vespertino expleto Levavi Oculos Meos, cum precibus et oratione eadem. Post obitum vero meum Miserere Mei Deus mane decantent cum precibus et oratione Absolve Domine,
l.28 et sero De Profundis cum precibus et eadem oratione. Pro Ermengarde vero cujus studiosa devotione locus religionis sumpsit initium, assiduas preces Domino fundant, ut laboris sui premium et vitȩ felicis a Deo recipere mereatur commercium. Hujus igitur
l.29 beneficientiae mentionem fieri jussimus, ut si, quod absit, oblivioni tradita fuerit, hujus testimonio corroborata, stabilitatis vigorem recuperet, et deinceps inconvulsa perduret, quam manu propria firmavi, manibusque fidelium meorum tam clericorum quam laicorum
l.30 firmandam tradidi.
l.31 Lambertus [monogramme] presul, subscripsit. [colonne1] Beraldus, prepositus, subscripsit. Beraldus, archidiaconus, subscripsit. Bruno, archiclavus, subscripsit. Milo, archidiaconus, subscripsit. Oddo, archidiaconus, subscripsit. Achardus, clericus, subscripsit. [colonne2] Rainardus, comes, subscripsit. Helvidis, uxor ejus, subscripsit. Otto, filius ejus, subscripsit. Raginaldus subscripsit. Ayrardus subscripsit. [colonne3] Hildradus subscripsit. Raginaldus subscripsit. Gozbertus subscripsit. Girardus subscripsit. Hylerannus subscripsit. [colonne4] Milo subscripsit. Radaldus subscripsit. Ocdolo subscripsit. Vualdricus subscripsit.
l.32 Actum publice Castellioni, anno incarnati Verbi MXVIII, V kalendas junii, anno regni Rothberti VIII, episcopatus domni Lamberti IIIo
l.33 regnante domino nostro Jhesu Christo, cujus honor et gloria cum Patre et Spiritu Sancto permanet per inmortalia secula seculorum. AMHN.

Gallia Christiana in provincias ecclesiasticas distributa, Paris, 1715-1785 et 1856-1865, 16 vol., t. 4, Instr, col. 139-141, n° 15.

CHASSEL (J.-L.), L'essor du sceau, in Bibliothèque de l’Ecole des Chartes, 155 (1997), p. 221-234. , p. 222.