Pierre II, évêque de Poitiers, jugeant un différend entre l'abbé de Saint-Philibert [de Tournus] et l'abbé de Saint-Florent au sujet de l'église Saint-Nicolas de Loudun, investit l'abbé de Saint-Philibert de celle-ci.

l.1 Ego Petrus Dei gratia Pictaviensis episcopus notum volo fieri omnibus tam futuris quam presentibus, causa abbatis Philiberti et abbatis Sancti Florentii
l.2 de ȩcclesia sancti Nicholai de Lausduno, sic fuisse diffinitam nostro judicio. Igitur abbates isti in nostram presentiam Pictavim postero die capitis jejuniorum venerunt,
l.3 judicium et predicta ȩcclesia habituri. Uterque enim abbas ipsam ȩcclesiam sui juris esse dicebat. Abbas Sancti Florentii aiebat esse de parrochia suȩ ecclesiȩ de
l.4 Veneth terram illam in qua ȩcclesia sancti Nicholai noviter fundata est, et hoc pro duabus partibus decimȩ, quas de eadem terra recipit ipsa ȩcclesia de Venet. Abbas vero
l.5 Sancti Philiberti, econtra dicebat de parrochia ȩcclesiȩ Sancti Petri terram illam esse, in qua eadem sancti Nicholai ȩcclesia fundata est, et hoc propterea, quoniam homines
l.6 qui in supradicta terra et infra, et ultra, et undique olim habitaverunt, et adhuc habitant, ad ipsam ȩcclesiam sancti Petri semper convenerunt et conveniunt ad baptismum
l.7 videlicet, et ad penitentiam, et ad ceteram divina officia, preter servos tantum vel colibertos quos sanctus cujus sunt si vult, ad sepeliendum defert, sicut moris est in aliis
l.8 pluribus locis, necnon etiam partem terciam predictȩ decimȩ sancti Petri possidet ȩcclesia. Quapropter iste abbas maxime sibi illam vindicat ȩcclesiam. Nos itaque utriusque
l.9 partis audita ratiocinatione, judicium diutissimȩ ventilatum, et pro ut melius novimus diligenter discussum fecimus, ad illam scilicet ȩcclesiam sancti Petri [...?...]-
l.10-dictȩ terrȩ in qua sancti Nicholai fundata ȩcclesia, jure pertinere judicantes, quȩ baptismum attribuit penitentiam injungit, reos absolvit, mortuos sepelit, et cetera.
l.11 Plus enim est anima quam esca, et corpus quam vestimentum, et illam profecto matrem dicimus esse ȩcclesiam, quȩ Christo filios regenerat ad ȩternam vitam. Et quia abbas Sancti Philiberti
l.12 plures testes habuit in nostra presentia paratos canonice probare, sic se rem habere sicut superius ratiocinatum est, de sepedicta terra vel ȩcclesia sancti Nicholai, ideo
l.13 eum de ipsa ȩcclesia investivimus atque concessimus. Hii vero sunt testes qui probare voluerunt: Stephanus capellanus Sancti Petri, Holdulfus et Airaldus presbiteri et canonici Sancte Crucis, et
l.14 Bartolomeus Faimal et Vaslinus Poset milites, et quamplures alii. Huic judicio nobiscum idoneas habuimus personas, quarum hȩc sunt nomina: S. Petri episcopi. S. Aime-
l.15-rici decani. S. Gaufredi precentoris. S. Leodegarii archidiaconi. S. Garnerii abbatis Sanctȩ Mariȩ. S. Odonis cellararii. S. Johannis canonici. S. Raginaldi Faiȩ canonici.
l.16 S. Raginaldi abbatis Sancti Cypriani. S. Giraldi abbatis Monasterii Novi. S. Gaufredi abbatis Malliacensis. S. Alexandri abbatis Talamundensis. S. Johannis abbatis Sancti Michaelis
l.17 S. Bernardi prioris Majoris Monasterii.
l.18 DATA III NONAS MARCII, PHYLIPPO FRANCORUM REGE, GUILLELMO AQUITANORUM DUCE, epacta XX, indictione I, anno ab incarnatione Domini MXCIII.