« bullarium-franciscanum-2088 »

NICOLAUS &c.

Dilectis Filiis … Priori Prædicatorum Ilerden.a .... Guardiano Dertusen.b Minorum Fratrum Ordinum, ac … Archidiacono Majori Terraconen.c Salutem, & Apostolicam Benedict.

Accedens ad Sedem Apostolicam Guillelmus Salviani Canonicus Monasterii Sancti Petri Aggeren. ad Romanam Ecclesiam nullo medio pertinentis Ordinis Sancti Augustini Urgellen. Diœcesisd pro se, Bernardo Bonifilii, & Raymundo Pallaresii Concanonicis suis sibi super hoc adhærentibus; quorum est Procurator, sæpe nobis insinuatione clamosâ monstravit, quòd Petrus, qui pro Abbate Monasterii se gerit ejusdem, propriæ salutis immemor servare non curat, quæ competunt observantiæ regulari; Reatu est perjurii, symoniæ, ac diversis aliis criminibus irretitus; bona dicti Monasterii dilapidat enormiter & consumit; & non solum per se ipsum prodigaliter dicti Monasterii bona dispergens, sed & aliis exhibens prodigalitatis, ac pravæ conversationis exemplum circa se tenet Filios, quos post Religionem assumptam, de quadam impudicâ muliere impudicè suscepit, & de bonis ipsis impudenter nutrit eosdem, quorum unum induens habitum regularem, pluribus ejusdem Monasterii Canonicis contradicentibus & invitis, ei motu proprio Sacristiame ipsius Monasterii, nullâ super defectu suorum natalium a Sede ipsâ dispensatione habitâ, illicitè conferre præsumpsit. Idem quoque Monasterii prælibati Canonicos, nec non Clericos sæculares Monasterio ipso subjectos, & à Jurisdictione Diœcesanorum per Privilegia Sedis ejusdem prorsus exemptos, cum delinquunt graviter, nec dum juxta ipsius Ordinis & Canonum Instituta, prout ad Pastoris spectat officium corrigere negligit, verùm etiam adeò sinit damnabiliter per abruta vitiorum laxatis habenis discurrere; quòd iidem Canonici sumentes exinde audaciam delinquendi pernitiosa ipsius Abbatis exempla, sicque in reprobum sensum dati, cultum Divinum, horasque Canonicas prosequi jam prorsus omittunt; & tàm ipsi quàm prædicti Clerici Sæculares Ecclesiastica bona, quæ in usus pauperum converti deberent, cum concubinis suis, quibus patenter adhærent, & cum Filiis etiam, quos susceperunt exeis, aliàsque in locis penitus inhonestis tàm de die, quàm de nocte consummere, Concubinarum etiam, & Filiorum ipsorum ad instar Laicorum curam gerere, ac eorum tractare negotia publicè non verentur. Insuper nonnulli ex eisdem Canonicis, abjecto Regulari habitu, negotiationibus, & lasciviis sæcularibus se impudenter involvunt, quorum aliqui se in dicto Monasterio procurarunt recipi mediante vitio symoniæ. Ad hæc tàm propter incuriam & desidiam ipsius Abbatis, ac propter hujusmodi, & alias Canonicorum & Clericorum ipsorum insolentias, & discursus, quàm etiam propter multa & diversa enormia, quæ committuntur ibidem, Deumque offendunt; & homines scandalizzant, non solum dictum Monasterium, quod florere in spiritualibus, & abundare in temporalibus consuevit, sed etiam membra ejus, in quibus à quindecim annis præteritis Visitationis officium est neglectum, jam in utrisque adeo mirabiliter sunt collapsa, & quotidie collabitur, quòd nisi per Sedem Apostolicam de celeri remedio succurratur eisdem, vix adjcient, ut resurgant. Præterea postquam dictus Guillelmus causa prosequendi super iis utilitatem ejusdem Monasterii ad Sedem accessit eamdem, præfatus Abbas motus ex hoc indebitè contra eum, ipsum loco suo ipsius Monasterii auctoritate propria minus justè privavit, & excommunicationis sententiam tulit contra justitiam in eumdem. Quare supradictus Guillelmus suo, & Bernardi, ac Raymundi prædictorum nomine instanter & suppliciter, non semel, sed pluries multiplicatis clamoribus petebat a nobis, ut providere super præmissis paternâ sollicitudine curaremus. Nos igitur à tantis, talibusque clamoribus suffultus testimoniis quamplurium fidedignorum de partibus illis apud Sedem eamdem existentium, qui per dilectum Filium Nostrum G.f tituli Sancti Marci Presbyterum Cardinalem super hoc auctoritate Nostrâ interrogati asseruére concorditer & constanter dictos Abbatem, Canonicos & Clericos esse super iis publicè diffamatos, avertere, sicut non decuit, nolentes auditum, qui Sacrorum Locorum dispendiis libenter occurrimus, & commoda procuramus; Discretioni vestræ de qua fiduciam specialem in Domino gerimus, per Apostolica scripta mandamus, quatenus ad Monasterium ipsum personaliter accedentes, & habentes præ oculis solum Deum inquiratis super præmissis eorumdem Abbatis, Canonicorum, & Clericorum excessibus, omnique statu ejusdem Monasterii diligentiùs veritatem; & corrigatis auctoritate Nostrâ, & reformetis ibidem, tàm in capite, quàm in membis Regularibus, sive sæcularibus, quæ correctionis, & reformationis officio videritis indigére, præfato Guillelmo ad locum suum in eodem Monasterio, sicut justum fuerit, restituto. Nos enim eumdem Guillelmum a præmissa excommunicatione per dictum Abbatem, postquam idem G. iter arripuit veniendi ad Sedem eamdem, ut præmittitur, promulgata, ne propter hoc impediretur Inquisitionis præmissæ processus, fecimus per Cardinalem eumdem juxta formam Ecclesiæ ad cautelam absolvi. Cæterum Guillelmo, Bernardo, & Raymundo prædictis negotium hujusmodi prosequentibus, cum, sicut asserunt, administratores, propriumque non habeant ad hujusmodi negotium prosequendum, de bonis ipsius Monasterii faciatis expensas ad hoc necessarias ministrari. Contradictores per censuras Ecclesiasticas appellatione postposita compescendo; non obstantibus, si aliquibus à Sede Apostolicâ indultum existat, quòd suspendi, vel interdici, & excommunicari non possint; seu indulgentiâg Sedis ipsius, qua vobis, Filii Prior, & Guardiane, aut vestris Ordinibus dicitur esse concessum, quòd non teneamini vos intromittere de quibuscumque negotiis per litteras Sedis ejusdem non facientes plenam & expressam de concessione hujusmodi mentionem. Quòd si non omnes iis exequendis interesse potueritis, duo vestrum ea nihilominus exequantur.

Datum, ut supra.