« bullarium-franciscanum-279 »

GREGORIUS &c.

Charissimo in Christo filio Friderico Romanorum Imperatori illustri Salulutem, & Apostolicam Benedictionem.

Considerantes olim, quod Græcorum Ecclesia ab obedientia Matris suæ Sedis Apostolicæ separata ex eo vitam videbatur admittere Catholicæ fidei, quod a capite suo, Ecclesia scilicet Romana, in qua Dominus fidei, & totius Status Ecclesiastici magisterium posuit, non timuit segregari; quia nec ramus vivit, qui a radice sejungitur; nec membrum vitam retinet, quod a corpore separatur; considerantes, quod cum Ecclesia Sponsa Christi sit unica, quæ in Beato Petro Apostolorum Principe non dubitatur esse fundata; quisquis aliam Ecclesiam extra istam constituit, seu credit posse constitui, certum est, eum a vita veræ fidei in mortem hæresis saparari; provida deliberatione timuimus, ne dicti Græci, quos ab Ecclesia Dei transportavit in Synagogam Sathanæ alluvio Schismatis, impetu torrentis obruti in abyssum præcipitarentur hæreticæ pravitatis. Propter quod exemplo summi Pastoris ovem perditam ab ovile Dominicum propriis cupientes humeris reportare, ad Vataciuma dictum, Patriarcham Nicenumb, Prælatos, & Clerum sibi subditos Fratres Prædicatores, & Minores in lege Divina plene peritos transmisimusc, paternis apud ipsos monitis, & precibus insistentes, ut a somno mortis exurgerent, & fugientes a ventura ira, illucescente illis supernæ claritatis lumine, se unioni Catholicæ reformarent. At ipsi, sicut ex ipsorum Fratrum veridica relatione percepimus, diversos contra Fidem orthodoxam proponentes errores, & obturantes more aspidis aures suas, nullis potuerunt induci monitis, ut in viam redirent Ecclesiasticæ unitatis: super quo vehementi dolore turbati, ne frustra sit Nobis evellendi, & plantandi cœlitus collata potestas, contra dictum Vatacium Schismaticum, & ejus fautores, qui excommunicati a Nobis semel in annis singulisd nuntiantur, quia ipsorum vulnera sanare hujusmodi non potuit medicina, non tam pro subsidio Constantinopolitani Imperii, quam pro corroboranda, & defendenda Fide Catholica in partibus Orientis, multos Principes, Barones, & milites signo Crucis fecimus insignirie; Cultoris Evangelici sequentes exemplum, qui primum circa ficum sterilem fodiens, & mittens stercora illam tempore sequenti succidit, nisi poma produxerit expectata: quare Serenitatem tuam Apostolicis Nuntio, & scripto rogavimus, ut Crucesignatis prædictis in Terram tuam transitum liberum indulgeres. Verum cum, sicut intelleximus, precibus nostris obicem difficultatis opponas; Imperialem celsitudinem sicut iterum, sic attentius rogandam duximus, & monendam, quatenus prudenter attendens, quod hujusmodi denegando transitum apud Deum animæ, ac apud homines famæ tuæ, eo quod dictos Schismaticos in suo videreris errore fovere, incurreres detrimentum; Crucesignatis Constantinopolitanæ Civitatis succurrentibus per Terram præfatam, & Imperium transitum concedas liberum, & securum. Alioquin scire te convenit, quod Ecclesia non posset conniventibus oculis pertransire, quod in subversionem Fidei Catholicæ contingeret attentari &c.

Datum Laterani xvi. Kal. Aprilis Pontificatus Nostri Anno Undecimo.