« bullarium-franciscanum-2092 »

NICOLAUS &c.

Dilectis Filiis Hieronymo quondam Minorum Fratrum Ordinis Generali Ministro S.R.E. Presbytero Cardinalia , & Fratri Johanni Magistro Ordinis Prædicatorumb Sal., & Apost. Ben.

Felicis record. Johannis Papæ c prædecessoris Nostri tempore de suscitatâ inter Carissimos in Christo Filios Nostros …d Francorum, & …e Castellæ ac Legionis Reges illustres dissensionis materia perlato rumore; Pia Mater Ecclesia tantorum Principum tam periculosam in utero collisionem sentiens; & pericula, quæ verisimiliter comminabatur, attendens non torpuit otio, sed ad eam sopiendam otior exsurrexit exquirendis remediis, per quæ id posset, Deo auspice, provenire, vacavit sollicita; exquisitis promptam manum executionis adjecit, vobis ad prosequenda eadem, & alia, quæ Dominus, & facti qualitas vestræ industriæ manifestarent, ad partes illas cum quantâ celeritate potuit destinatisf. Nos itaque post ipsius prædecessoris obitumg, prout Domino placuit, ad officium Apostolatus assumptih eamdem circa præmissa sollicitudinem eò intensiori prosequentes affectu, quò etiam, dum Nos minor status haberet, afficiebamur, amplius ad concordiam inter Reges eosdem solidius reformandam in ipso Nostræ assumptionis exordio cum Fratribus Nostris deliberatione præhabitâ, & Regibus ipsis per Nuntios, & litteras Pacis fœdera solerti exhortatione suggessimus, eos ad illa exhortantes instanter, & vobis nihilominus aliis sub certâ formâ dedimus litterisi in mandatis, ut Reges eosdem, & Gentes ipsorum, non solum ab omni congressu bellico, & invasione, seu insultu alterutrius in alterutrum, vel in terras, aut bona cujuslibet eorumdem, sive ad ipsorum quemvis spectantia quoquo jure, immo etiam a præparatione, seu dispositione qualibet ad præmissa, & innovatione quavis circa ea, occasione quorum est exorta dissensio inter eos, per excommunicationis in personas, & interdicti sententias in Terras eorum, quando & prout secundum Deum fore videritis expediens, auctoritate Apostolicâ per vos, vel per alium, seu alios compescere studeatis. Sanè nuper Nobis vestris litterisj intimastis, quod cum ad memoratum Regem Castellæ Nuntium super hujusmodi negotio duxeritis destinandum, cujus reditum expectatis, pro eo non censuit vestra Discretio novum Processum juxta præmissi mandati Nostri tenorem contra Reges ipsos, vel eorum aliquem attemptandum; quia si dictus Rex Castellæ, ut vestris verbis utamur, ad firmandum illa, quæ in secundo tractatu continentur, prout vobis spem quasi certam tribuerat, suum voluerit animum inclinare, ad illa procedere, quæ in præmissis Nostris ad vos directis litteris continentur, minimè oportebit. Cum autem, sicut per Nuntios ejusdem Castellæ Regis, & publica jam famâ diffamante cognovimus, Rex, & Regna ipsius adeo, & a Fidei hostibus impetantur hostiliter, & a nonnullis suis domesticis, ac aliis, a quibus verisimiliter contra hostes eosdem expectare deberent auxilium, sic graviter infestentur, quòd verendum est, ne in grande Christianitatis opproprium, & inestimabile detrimentum non facile reparabilem ruinam incurrant; zelus Noster ad occurrendum tanto Religionis Christianæ discrimini non immeritò inardescit; & tutiùs æstimantes ex abundanti forsitan in optatum eventum responsionis ejusdem Regis Castellæ tanto, & tali negotio providere, quam ipsum in casu contrario absque necessariâ provisione relinqui, vobis de Fratrum Nostrorum consilio per Apostolica scripta in virtute obedientiæ districtè præcipiendo mandamus, quatenus ad compescendum sæpefatos Reges, gentes ipsorum, ac insuper adhærentes eisdem, a congressu, invasione, insultu, præparatione, dispositione, ac innovatione præmissis juxta præscriptam formam, videlicet per excommunicationis in personas, & interdicti sententias in Terras ipsorum, quando, & prout secundum Deum expedire videritis, procedatis. Non obstante, si prædictis Regibus, vel eorum alterutri, seu quibuslibet aliis cujuscumque præeminentiæ, conditionis, aut status sub quacumque formâ, vel expressione verborum a Sede Apostolicâ sit indultum, quòd interdici, suspendi, vel excommunicari quavis auctoritate non possint, seu Terræ ipsorum Ecclesiastico interdicto supponi; & qualibet aliâ prædictæ Sedis indulgentiâ generali vel speciali, cujuscumque tenoris, vel expressionis existat, per quam præsentibus non expressam, vel totaliter non insertam effectus earum impediri valeat quomodolibet, vel differri.

Datum, ut supra.