« bullarium-franciscanum-714 »

INNOCENTIUS &c.

Venerabilibus Fratribus … a Archiepiscopo Rothomagensi, ejusque Suffraganeis b Salutem, & Apostolicam Benedictionem.

Propinatum nuper ab Oriente diræ amaritudinis calicemc cum lacrymis haurientes in amara nimis, & tristia prorumpere cogimur, & potissimum, quem graviter sentimus intrinsecus insinuare dolorem: quia ubi mœstitudine tanta deprimitur, quo possumus sermonem lugubrem non proferre? licet forte hujus paginæ cursum præcurrentis famæ celerior gressus præcesseritd, & jam rumore præloquente noveritis, quid nostrarum lingua loquitur litterarum. Sæpè quidem illa Orientalis Regio absinthii poculo examaricavit Ecclesiam: sæpè pavit ipsam esca fellis, & duræ tribulationis punctura confodite: sed nunc ei amarissimam intulit potionem &c.f Liquet namque omnibus, quod carissimus in Christo filius noster Franciæ Rex illustrisg pro liberatione Terræ Sanctæ, quam in contemptum Christi, & Fidelium ejus opprobrium occupatam detinent Agarenih, Crucis olim suscepit signaculum, & cum copiosa Comitum, Baronum, Nobilium, & aliorum multitudine tamquam ultionis injuriarum Domini anxius illuc ferventi desiderio transfretaviti, sub cujus studioso ducatu sic prospere ipsius terræ negotium dirigere cæpit Altissimus, quod Rex ipse Civitatem Damietam in introitu, sicut fertur, Ægypti tamquam seram difficilem, fortemque clavim multo robore stabilitam ‥ conquisivitj ‥ Cumque mutuis congressibus fieret hinc inde ruina maxima pugnatorum, demum innumerabilitate hostium prævalente, Christianæ militiæ agmina fere penitus corruere; dictusque Rex cum his, qui secum supererant hostilium populorum circumstantium vallo cinctus, & coangustatus nimium coactus est restituere ad ultimum Damietamk; & eo postea ingresso navigium ad recessum, nonnullos de suis, qui in Civitate ipsa in lectis ægritudinis decumbebant, & aliis, qui navali cameræ præsidio, indifferenter manus inimica peremit; non adfuit illis defensionis brachium; nec pro eis locus refugii est inventus &c.l Verum quia pernecessariæ sunt in iis deprecationes Fidelium; cum devotæ orationes & crebro aures divinæ pietatis inclinent; & ipsarum interventione illius propitiatio facilius impetretur ‥ Ideoque Universitatem vestram monemus, rogamus, & hortamur attente mandantes, quatenus hoc universale discrimen pia moderatione pensantes erigatis toto affectu ad Dominum corda vestra, & in conspectu ejus orationes continuas effundatis; & faciatis per vestras Civitates, & Diœceses a Clero, & Populo generaliter supplicari, ut Ecclesiam suam tanto consolari dispendio non retardet; & memorato Francorum Regi christianissimo utique Principi liberum iter præbeat, & securum; ipsumque cum suis omnibus a quolibet nocumento custodiat &c.m Ut autem adjutoria frequentius, & devotius præbeantur; præcipimus, ut qualibet hebdomada sermonem admonitionis, & exhortationis Christifidelibus proponatis per vos, vel per alios in vestris Ecclesiis, & in aliis earumdem civitatum, & diœcesum, & per ipsarum Prælatos, vel Rectores proponi similiter faciatis, ut super his effectuosè, ac sine intermissione Dominum deprecentur; & nihilominus ad præfatæ Terræ succursum eo celerius, & fortius se studeant properare, quo festinatiori, & potiori consilio, & auxilio illa modo noscitur indigere. Nec pro hac adversitate a tam pii, necessarii, & salubris negotii prosecutione torpescant; quinimmo ex hujusmodi casu tamquam firmi, & stabiles animo, quos tribulationis tentatio non evertit, exurgant ad illius subsidium fortiores, quia nihil grave, nihilque adversum debet ipsos retrahere a tam digno, & placito servitio Jesu Christi: mandatum nostrum taliter impleturi, quod præter grande præmium, quod exindè a Domino consequemini, nostram, & Sedis Apostolicæ gratiam obtineatis plenius, & favorem &c.n