« bullarium-franciscanum-320 »

GREGORIUS &c.

Dilectis in Christo Filiis universis Ministris, & fratribus Ordinis Minorum Salutem, & Apostolicam Benedictionem.

Sedes Apostolica, sicut totus fere orbis facti evidentia didicit, Fridericum dictum Imperatorema, ex quo ipsum ex utero matris excepit genibus, affectu materno prosequens lactavit uberibus, & humeris bajulavit, quem olim omni pene destitutum auxilio, & dubiis tantum derelictum eventibus suo recepit patrocinio confovendumb, opponens se potenter invasoribus Regni suic, qui in terram ejus oculos aviditatis iniecerant; cujus jam fines ingressi eam absque ullo defensionis obstaculo usurpabant, & defendens eumdem ab insidiantibus vitæ suæ; qui æmuli salutis ipsius conabantur animam ejus extinguere, & de terra ipsius memoriam abolered. Cumque idem protectionis Ecclesiasticæ clipeo præmunitus, personæ, & Regni sui bonæ memoriæ G.e de Gualgan. tituli S. Anastasiæ Presbytero Cardinali a Sede Apostolica per multos annos deputato Custodef, majoris metas attigisset ætatis; tandem ad altioris dignitatis apicem per eam extitit sublimatusg. Sed diligentiæ studium circa personam ejus impensum labores plurimos, quos Ecclesia subiit propter eum, quoad ipsum perdidisse videtur; cum tot beneficiorum sit immemor, tantæ gratiæ sit ingratus; & utinam illius ingratitudinis non excederet terminos, per quam perceptorum bonorum existeret negatione contentus. Porrò licet offensa quælibet aculeos doloris importet; illa tamen jaculo graviori percellit, in qua pro gratia ingragratitudo rependitur; & pro beneficiis maleficia compensantur. Verùm quantumcumque ipsum Apostolica Sedes dilexerit, & supremæ culmine potestatis erexerit secularis, suis tamen exigentibus culpis, de quibus quamquam pluries a Nobis monitus satisfacere non curavit, coacti fuimus licèt inviti animadvertere in eumdem. Nam etsi Adam Divina providentia excellentia dignitatis, & auctoritatis extulerit, cui omnia animantia terræ subiecit; quia tamen sui jussa præteriit, ejus excessibus non pepercit. Quæ autem a dicto Friderico pro tot bonis sibi collatis Ecclesia retributionis præmia reportarit, Universitatem vestram volumus non latere pauca de multis præsenti pagina declarando. In Urbe siquidem gravem seditionem movith; exindè Nos, & Fratres nostros totis viribus nisus excludere, ut sic Apostolicæ Sedis honorem deprimereti; ac libertatem ipsius penitus conculcaret contra juramenta præstita veniendo. Et Venerabilem Fratrem nostrumj … Prænestin. Episcopum, dum ipsum ad partes Albigentium disponeremus pro corroboratione Fidei Catholicæ destinare, per quosdam suos Fideles in via impediri mandavit. Cathedrales etiam, & alias vacantes Ecclesias Regni sui nequaquam ordinari permittit in animarum periculum, & grave detrimentum ipsarum, eas, & quasdam alias nihilominus spoliando ferè omnibus bonis suis, & talliask, ac exactiones indebitas Prælatis, Religiosis, & aliis Clericis secularibus imponendo. Nobilibus quoque pauperibus, Orphanis, & Viduis usque ad exinanitionem extremam deductis, eos ad modicum dura & crudelis exactorum suorum acerbitas non patitur respirare; & sic totum ferè Regnum, quod est speciale Patrimonium Beati Petril, pro quo juramento fidelitatis Apostolicæ Sedi tenetur, & ipsius ligiusm, & vassallus existit, quantum in eo est, in favillam quasi, & cinerem jam redegit; quod si postquam monitus fuerit a Nobis, non duxerit corrigendum, Nos super hoc actore Domino, sicut expedire videbimus, procedemus. Insuper negotium impedit Terræ Sanctæ n, nec non etiam Imperii Romaniæ o. Præterea cum tempore concordiæ inter ipsum, & Ecclesiam reformatæ in manibus Sedis Apostolicæ Legatorum juraverit Ecclesiæ obedire præceptisp; ipse mandatum receptum ab eis, quod terram Ecclesiæ, vel terras eorum, quos tunc ad suas manus tenebat, aut ipsorum personas nullatenus caperet, occuparet, seu etiam devastaret, adimplere contempsit, terram Ecclesiæ occupando videlicer in Lombardia Ferrariam q, Bondenum r, Pigonagam s, & Bondenum t: Terram quidem Sardiniæ, & Massam Lunen. Diœc.u capiendo, & ejiciendo illos, quos ad manus suas Ecclesia reservavit, & devastando terras ipsorum; licet ex tunc in eum præsentem ipsi Legati excommunicationis sententiam tulerint; si super iis non facerent, quod mandarent. Idem etiam nepotem Regis Tunisi v ad Romanam Ecclesiam pro percipiendo sacri Baptismatis lavacro accedentem; ac dilectum filium P. Sarracenum w nobilem Civem Romanorum ex parte Carissimi in Christo filii nostri ‥x illustris Regis Angliæ ad Apostolicam Sedem missum, & filium ejus carceri detinet mancipatos. Quia verò super his, & quampluribus aliis excessibus pluries a Nobis monitus correctionis medelam non sentiens, cum suarum sint ulcera indurata, culparum quotidiè deteriora committere non veretur: Nos hæc absque Christi offensa præterire sub dissimulatione ulterius non valentes de Fratrum nostrorum consilio ex parte Dei Omnipotentis, cujus vicem in terris gerimus licèt immeriti, & auctoritate Beatorum Petri, & Pauli Apostolorum ejus, ac nostra in eum, & omnes illos, qui in præmissis, vel alias contra Romanam Ecclesiam sibi præstiterint consilium, auxilium, vel favorem, excommunicationis, & anathematis sententiam duximus promulgandam, tradentes ipsum sathanæ in interitum carnis, ut spiritus ejus in die Domini salvus fiat; omnes, qui ei fidelitatis juramento tenentur, decernendo ab observatione juramenti hujusmodi absolutos, & firmiter prohibendo ne sibi fidelitatem observent, donec fuerit vinculo excommunicationis astrictus. Ad hæc civitates, castra, villas, & alia loca, ad quæ ipse pervenerit, quamdiù ibi fuerit, Ecclesiastico subjicimus Interdicto, ita quod publicè, vel secretò nullum ibi Divinum officium celebretur, indulgentia, vel privilegio quolibet non obstante: omnesque, qui eidem præsumpserint celebrare, vel potius prophanare Divina, pœnæ depositionis perpetuæ decernimus subjacere. Universis Patriarchis, Archiepiscopis, & Episcopis, Abbatibus etiamy, & aliis Ecclesiarum Prælatis districtiùs inhibentes, ne vocati ad eum vadant, nec cum ipso morentur; alioquin debitam non effugient ultionem. Quocirca Universitatem vestram monemus, & hortamur attentè per Apostolica vobis Scripta in virtute obedientiæ firmiter præcipiendo mandantes, quatenus nullum sibi præstantes consilium, auxilium, vel favorem prædictam excommunicationis, & anathematis sententiam singulis diebus Dominicis, & festivis, pulsatis campanis, & candelis accensis, ac generaliter alia omnia, quæ præsentibus continentur, solemniter publicare, ac nuntiare curetis: Mandatum nostrum taliter impleturi, quòd de negligentia redargui aliquatenus non possitis; & Nos contra vos alias procedere non cogamur. Ceterum cum præfatus F.z de aliis magnis, & gravibus sit plurimùm infamatusaa; Nos dante Domino super his suo loco, & tempore procedemusab; prout in talibus negotii natura requiret. Verùm quia terroris sonitus semper est in auribus impiorum, & etiam quando pax est, insidias suspicantur; eò quòd turbata conscientia semper sæva præsumit: idem F., priusquam sententia excommunicationis lata esset in ipsum, quasdam Fratribus nostris decrevit litteras transmittendasac pro parte inferius annotatas, quæ post eamdem latam sententiam ipsis præsentatæ ad nostram, & eorumdem notitiam pervenerunt. Unde quia voluit Dominus occulta cordis ejus detegere, qui manifestat abscondita tenebrarum, & cordium secreta revelat; ex ipsarum tenore litterarum apertè colligi, quam gerat devotionem ad Romanam Ecclesiam matrem suam, quam ad Summum Pontificem, & Fratres ejus, ac Sedem Apostolicam reverentiam habeat, cujus ratione Regni vassallus existit; contra Nos enim, & ipsos conspirasse videtur; ex quo quantum, & quale crimen incurrerit, satis patet. Inter cetera vero, quæ sua continebat epistola, hæc habebantur inserta. “Propter quod non indignè dolemus, si Pater Apostolicus offendere tam graviter Nos intendat, ut dum incostantem virum tam vehemens cadat injuria, & si patienter ferre velimus, immanitas negotii non permittit, quin ad ultiones, quibus Cæsares uti solent, facti violentia Nos impellat.” Verumtamen dum consideramus impatientiam procedentis; & difficultatem attendimus offensoris, si ex æquo liceret privatas exercere vindictas, quæ in hominem, per quem scandalum venit, & in sui participes sanguinis compensare possemus, ut in ipsum, & suos attemptata nostræ Sedis injuria redundaret, tolerabilius duceremus. Sed cum nec ipse, nec tota propter hoc sua passura progenies tanti forent, ut culmen Imperii zelaret ultionem ipsorum; cumque Sedis auctoritas audaciæ sibi frena relaxet; & tot venerabilium Fratrum moles eum in concepta fovere pertinacia videatur; angit Nos altiori mente turbatio, quod dum Nos intendamus a persequente defendere, oporteat Nos defendendo gravius offendere resistentes. In præmissis autem negotium Ecclesiæ vobis duximus attentiùs commendandum, ut ipsum tamquam proprium assumentes ad Fidei Catholicæ robur conservationem Ecclesiasticæ libertatis, & totius Populi Christiani quietem efficaciter intendatis.

Datum Laterani vii. Idus Aprilis Pontificatus Nostri Anno Tertiodecimo.