« bullarium-franciscanum-79 »

GREGORIUS &c.

Perusino a , & Spoletano b Episcopis Salutem, & Apostolicam Benedictionem.

Speravimus hactenus, ut Potestas, Consilium, & Populus Assisiensis multiplicem gratiam, qua eos adhuc in minori officio constituti prævenimus, & sumus continuò prosequuti, sicut convenit, agnoscentes, sectarentur cognitam reverenter Nostris beneplacitis omnimodis obsequendo, ut semper in gratiam crescerent ampliorem. Sed, quod non sine amaritudine referimus vehementi, ipsi gratis ingrati Nobis malum pro bono iniqua vicissitudine rependentes, in eo Nos acriter provocarunt, in quo debuerant Nobis summo studio potissimè complacere. Cum enim Beatum Franciscum glorificatum in Cœlis clarificantes in Terris adcripserimus Catalogo Confessorum, & in honorem ejus Ecclesiam fundari volentes, de manibus Nostris lapide ibi primario posito, ipsam duxerimus eximendam, ut libertatis titulis decorata semper niteret celebris, & insignis; ipsi non attendentes innumera bona, quæ Civitati eorum, quin etiam universis, & singulis exindè poterant provenire, omnia perturbarunt, omnia confuderunt, in animarum suarum periculum, famæ dispendium, & jacturam etiam temporalem. Sciunt siquidem, quod nos sanctissimum Corpus Confessoris prædicti pio amore venerabiliter amplexantes, translationem ejus dilectis filiis Generali Ministroc, & quibusdam aliis Fratribus Ordinis Minorum, viris religiosis, & timoratis, tamquam Vicariis nostris commisimus confidenter, cum non nisi auctoritate Apostolicæ Sedis esset translatio facienda; ibique illam concessimus Indulgentiam, quæ limina Beatorum Petri, & Pauli visitantibus concedi consuevit. Sed ipsi vesano spiritu concitati, non attendentes quod sacra Mysteria, non nisi a sacris sunt tractanda Ministris, prædictum Corpus ausu sacrilego rapientes in superbia, & tumultu translationis mysterium damnabiliter prophanarunt, non passi a Fratribus prædicto Sancto venerationem debitam exhiberi. Oh quæ insania ipsos taliter fascinavit, ut Sacerdotale sibi Officium usurpantes rem divinam Deo contrectarent invito! Nonnè sciunt, quod Oza inclinatæ Arcæ Domini manum apponens a Domino percussus interiit, qui videbatur utrumque verosimiliter excusandus, quia ne Arca caderet inclinata, manum apposuit adjutricem? Nonne audierunt, quod Ozias ingressus Templum Domini, quia super Altare thymiamatis incensum voluit adolere, percussus est lepra, ut perfectè detur intelligi, quod contrectatio Divinorum est Laicis penitus interdicta? Nonne possunt ex simili culpa similes pœnas formidare? Ceterum ut sciant, quam graviter Nos, immo Dominum offenderunt, auctoritatem Nobis in Sancto prædicto volentes adimere; Nos prædictam Ecclesiam, quam exemimus, Episcopi, & Capituli Assisiatis subjicimus ditioni, prohibentes, ut ibi de cetero nullatenus Generale Capitulum celebretur, nec aliqui de Fratribus commorentur, & locum supponimus ecclesiastico Interdicto, donec nobis de tanta injuria satisfiat. Ne vero contra eos severiùs procedere compellamur, Universitati eorum nostris damus litterisd firmiter in præceptis, ut infra quindecim dies post susceptionem earum, viros idoneos Universitatis nomine ad nostram præsentiam destinare procurent, paratos satisfactionem plenariam exhibere, ac de stando mandatis nostris præstare sufficientes cautiones. Quo circa Fraternitati vestræ per Apostolica scripta mandamus, quatenus si Potestas, Consilium, & Populus prædicti præceptum nostrum neglexerint adimplere, Vos in Potestatem, & Consilium excommunicationis, & in Terram Interdicti sententias, appellatione postposita, promulgantes, faciatis eas usque ad satisfactionem condignam inviolabiliter observari.

Datum Laterani xvi. Kalend. Juliie Pontificatus Nostri Anno Quartof.