Philippe, évêque de Troyes, concède aux moines de Marmoutier et à leur prieuré de Dampierre, une église Notre-Dame.

l.1 Proppter versutiam et proptervitatem improborum beneficia ab antecessoribus suis ȩcclesiis pie collata procaciter repetentium, mentis
l.2 oculus precedentium patrum in futuro providens instituit ut ea quȩ dantur ȩcclesiis vel monasteriis notulis assignarentur et diuturnitate
l.3 litterarum memoriȩ posterorum mandarentur. Ne et res ȩcclesiȩ malitiȩ hominum qualibet occasione dissiparent et collationes
l.4 fidelium ratȩ fierent, hos igitur monachi Majoris Monasterii qui apud castrum Domni Petri Deo deserviunt imitantes, cunctis
l.5 volunt notum fieri tam presentibus quam futuris quod Philippus, Trecensis episcopus, dedit et concessit beato MARTINO Majoris
l.6 Monasterii et ȩcclesiȩ Sancti Petri quȩ in prefato castro sita est monachisque ibidem degentibus, ecclesiolam Beate Mariȩ de Maso-
l.7-alarici quietam et absolutam, hoc est quicquid monachi prius tenebant et quicquid episcopus ibi habebat. Preterea si quȩ illis danda sunt sive
l.8 a domino ejusdem loci seu a quolibet alio. Hȩc autem cartula firmata est anno MCXX ab incarnatione Domini, Ludovico
l.9 rege Francorum, Philippi filio, regnante, et Hugone comite Campaniȩ dominante, indictione XIIII.
l.10 Hujus rei testes sunt: Manasses, archidiaconus, Petrus de Mercico, archidiaconus, Lambertus, decanus, Rogerius, presbiter de Sancta Margarita
l.11 et Benedictus qui tum prior erat domni Petri.
l.12 [sceau].