Diepold, abbé d'Altorf, rappelle comment son abbaye est entrée en possession d'un sixième des dîmes de Duttlenheim ayant appartenu au comte Thierry de Montbéliard.

l.1 [croix] IN NOMINE SANCTE ET INDIVIDUE TRINITATIS, EGO DIEPOLDUS, DEI GRATIA ABBAS ALTI CENOBII [croix].
l.2 Notum facimus tam futuri quam presentis seculi hominibus, qualiter sexta pars decimȩ ad Tutelheim in potestatem claustri Alti Cenobii devenerit. Tertia pars
l.3 decimȩ de Tutelheim dudum fuerat comitis Theoderici de Muompilbart. Hanc medietatem terciȩ partis ipse comes Theodericus dedit funditus im proprietatem cui-
l.4-dam matronȩ, domnȩ Vothe, quȩ erat domni Cuononis conjunx de prefato loco Altdorf. Sed quia domnus Cuono fuerat de majoribus comitis Hugonis de Tahesburc hominibus,
l.5 et domna Votha de predicti comitis Theoderici etiam majoribus hominibus, sicut pueri, ex eis nati, inter utrosque comites sunt divisi, sic et allodia atque beneficia ad utrumque
l.6 pertinentia inter illos pueros, qui ad partes utriusque pertinebant, sunt partita. Inter hos fratres erat Erchenfridus clericus, qui fuerat unus ex his, qui in partem comitis Theoderici
l.7 devenerunt. Huic Erchenfrido, quia pater jamdiu obierat, predicta decima a matre et germanis in proprietatem est contradita, quia et eis a dominio comitis Theoderici du-
l.8-dum fuerat data. Qui Erchenfridus clericus necessitate exigente conpulsus eandem decimam propter novem talenta argenti patruo suo domno Reginboldo, canonico et diacono Sancti
l.9 Thomȩ apostoli obpigneravit, et inde prebendam sibi Honowe conquisivit. Quam decimam idem Reiginboldus canonicus ea conditione in pignus suscepit, ut eandem decimam ad Altum Ceno-
l.10-bium michi Diepoldo, Dei gratia ejusdem loci abbati, et fratribus meis Deo illic servientibus obpigneraret et illa VIIIIem talenta illuc persolveret; ut ipsi exinde allodium conpararent, quod ob salu-
l.11-tem anime sue loco illi in-perpetuum serviret. His ita gestis prefatus Reginboldus canonicus infirmari cepit, qua etiam infirmitate obiit. Ad quem veniens Erchenfridus clericus et de ea-
l.12-dem decima est locutus, rogans ut sibi adjutorio esset, ut eam rehabere posset. Cui ipse respondit, quod nichil inde posset facere, absque abbate de Alto Cenobio et fratribus ipsius, insuper
l.13 et addens, si Deo donante convaluero, quicquid tibi erga abbatem et fratres suos prodesse potero, libenter faciam et sic defunctus est. Post cujus obitum Erchenfridus decimam hanc sibi violen-
l.14-ter invasit, et sic per rapinam aliquanto tempore injuste sibi usurpavit. Deinde domino inspirante de injusticia sua penitentia ductus seculum relinquere et Deo deinceps servire
l.15 disponens ad prefatum monasterium venit, nos et fratres ejus convenit, injusticiam suam recognovit, et de inlatis injuriis indulgentiam quesivit. Et ut breviter dicamus, res tali
l.16 conpositione finita est, ut nos et fratres nostri ad prefata VIIIIem talenta XIIIa ei persolveremus, ea videlicet dispensatione, ut si aliquis justus heres eandem resolvere vellet XXXa
l.17 talenta Argentinensis monetȩ contraderet. Tali dispositione peracta nobis satisfecit et ad Mauri Monasterium veniens tandem monachichum habitum suscepit.
l.18 Hanc cartam ad memoriam hujus cause hic conscripsimus et sigillo ecclesiȩ nostrȩ sigillavimus, et testes subter notavimus,
l.19 quorum nomina hec sunt: Monachi: Egeno prior, Otto custos, Gerbertus presbiter, Gozo presbiter, Diemarus diaconus,
l.20 Henricus diaconus et ceteri fratres nostri. Clerici: Sigeboto presbiter, Leo presbiter, Hugo clericus. Laici: Diemarus, Henricus
l.21 advocatus, Henricus Parvus et Buoso germani fratres, Hugo, Lanzo et Regenboldus filius ejus, Dizmannus villicus,
l.22 Sigeboldus, Trutmannus, Pistor, Richwinus pistor, Adelbero camerarius, Hesso et alii quamplures.
l.23 Acta sunt hec anno incarnationis dominicȩ MCXVII, indictione XI.
l.24 [sceau].

SCHÖPFLIN (D.), Alsatia aevi Merovingici Carolingici Saxonici Salici Suevici diplomatica, 2 vol., Mannheim, 1772, t. 1, p. 192-193, n° 243.

Chartes originales du Bas-Rhin in Cahiers du CRAL, n° 35, p. 109-111.