Raimbaud de Reillane, archevêque d'Arles, concède en fief à Aicardus Isonus un bien qui reviendra après décès au chapitre cathédral.

l.1 [chrisme] Dum Deus hos caducos nobis indulserit dies, meditare debemus qualiter possimus pertingere ad regnum sine fine mansurum. Ideoque
l.2 ego Raiambaldus Arelatensis ȩcclesiȩ archiprȩsul, meditatus sum nocte cum corde meo, quoniam modo ad eum possim pertingere regnum.
l.3 Aliter nequivi transcendere, nisi que recta sunt cogitando, et bonis operibus insudando, et de meis, prout potui reditibus ȩc-
l.4-clesias Dei accrescendo, meisque fidelibus, de beneficiis per me adquisitis, similia faciendo. Ad me enim venit vir strenuus nobilitate,
l.5 scilicet Aicardus Isonus, cum sua uxore, nomine Ema, meus per omnia fidelissimus. Dixit se velle comparare quendam fevum, quem Raimundus
l.6 Bernardus tenebat. Estque ipse fevus sive honor, in insula Sancti Andreȩ, quam nominant Cappa, in loco quem nominant Papereria. Nam ei
l.7 advenerat ex patrimonio sue uxoris, quȩ fuit filia Wilelmi Guicherii : erat enim ex episcopali beneficio. Quod non adquievi.
l.8 Ille vero : Quare, inquit, mi omnium karissime rerum, non adquiescis mihi ipsum adquirere honorem ; eo tenore, ut quamdiu
l.9 vixero, teneam et possideam ; post discessum vero meum et meȩ uxoris Emȩ, non ad nostros propinquos, sed ad sanctum Stephanum, apostolumque
l.10 Trophimum, et ad eorum canonichos, revertatur. Faciam, inquio, plane . Adquisierunt ; tenuerunt ; fructus, quamdiu
l.11 vixerunt; in proprios usus habuerunt. Mortuus quidem est Aicardus ; remansit ipse honor, cum supradicta convenientia,
l.12 Emȩ suȩ uxori. Advenit namque tempus finis Emȩ ; vocavit ad se constabilem unum, videlicet canonicum ȩcclesiȩ protomartyris
l.13 Stephani, dixitque ei : Ingrediar viam universȩ carnis. Necesse est ut preparentur sumptus itineris necessarii. Quod male egi peccando,
l.14 amittam confitendo ; et quod admisi malis operibus insudando, liquefaciam bonis operibus operando. Diu etenim est, ex quo
l.15 domnus meus Aicardus, et ego, comparavimus fevum quem nominant Papereria, cum omnibus sibi adjacentibus, de Raimundo Ber-
l.16-nardo, et de sua uxore cum consilio domni Raiambaldi archiepiscopi, cujus est ; et in tali convenientia, ut quamdiu vita nobis fuis-
l.17-set comes, tenuissemus cum, nullo contradicente. At nunc, ut scitis, et domnus meus Aicardus mortuus est, et ut in pre-
l.18-sentiam cernitis, proxima sum morti. Ideoque convenientiam suprascriptam ipsius honoris volo perficere. Ecce cartam, cum qua com-
l.19-paravimus ipsum fevum denominatum, cum sibi omnibus adjacentibus, et cum ista, omnia que in ea scripta sunt, dono atque omnibus
l.20 modis in perpetuum trado, domino Deo, protomartyri Stephano, atque apostolo Trophymo, et canonicis illis servientibus.
l.21 Et ideo, ego Raimbaldus archiepiscopus, ut comperi ea que superius sunt scripta, dictu, testibusque probavi esse vera, aio : Placent mihi.
l.22 Et ut sancta mater Arelatensis ȩcclesia teneat, et jure hereditario possideat, ad suorum servitium canonichorum, tam presentium
l.23 quam futurorum, ipsum denominatum honorem, cum omnibus sibi pertinentibus, reddo et dono, atque omnibus modis transfundo
l.24 Deo, et sancto Stephano, atque apostolo Trophimo, absque ulla contradictione. Sane, si aliquis homo vel foemina, majoris
l.25 minorisve ordinis, hanc supradictam donationem inrumpere temptaverit, non valeat, sed componat ipsas res in duplo ;
l.26 et insuper iram Dei omnipotentis incurrat ; et omnibus maledictionibus veteris et novi testamenti, intus et a foris, dormiendo
l.27 et vigilando, manducando et bibendo, stando et sedendo, repleatur ; et insuper hec donatio sit firma. Facta
l.28 carta istius donationis, in mense januario. Henricho rege regnante. Et ego Raimbaldus archiepiscopus, qui hanc
l.29 cartam scribere feci, propria manu firmo.