Récit de la prise de possession de Saint-Martin de la Canourgue par les moines de Saint-Victor de Marseille.

l.1 Introitum Massiliensium monachorum in eclesia
l.2 quȩ Canonica nuncupatur, nos eidem ecclesie
l.3 tunc temporis canonici, Bernardus videlicet et
l.4 Martinus, prout vidimus et audivimus, testamus
l.5 et testimonium nostrum, dictante justicia, verum
l.6 esse comprobabimus. Massilienses siquidem mona-
l.7-chi, canonicis quadam die vesperas in prefata
l.8 ecclesia celebrantibus, cum multitudine militum
l.9 eandem ecclesiam ex inproviso intraverunt
l.10 atque canonicis, dum vesperas celebrarent, de
l.11 propriis sedibus expulsis a Deodato Canilia-
l.12-censi, ejusdem ecclesie dicto decano, quem, sicuti
l.13 ferebatur, peccunia corruperant, clericorum sedes
l.14 idem monachi per violentiam occupaverunt,
l.15 inibique vesperas ilico decantare presumpserunt.
l.16 Postmodum vero Astrebaldo, supramemorate ec-
l.17-clesie preposito, va[ld]e monacos impugnante
l.18 eisque pro tanta invasione graviter con[que]rente,
l.19 idem monachi donatione prefatam ecclesiam
l.20 eodem preposito sibi pacificato acceperunt, interveni-
l.21-ente tamen munere XII mulorum vel mu-
l.22-larum quae ab eis accepisse prepositum vidimus
l.23 et audivimus. Ad ultimum vero, domino Aldeberto,
l.24 Mimatensi episcopo adversus monacos valde con-
l.25-querente, quoniam eo inconsulto ejusque sive jussu eclesiam
l.26 que Canonica nuncupatur occupaverant, idem
l.27 monachi mulum quemdam album, quem ipsum episcopum
l.28 habentem vidimus, preter cetera sibi dua dederunt
l.29 et sic, munere interveniente, ab eodem episcopo prefatam
l.30 ȩcclesiam obtinuerunt. Ut autem major fides verbis
l.31 nostris adibeatur quidam sacerdos, indigena, vir boni
l.32 testimonii ac religiosus Stephanus nomine eadem quȩ
l.33 nos fatemur se pro veris audivisse testatur atque cum
l.34 necessarium fuerit, prout justicia examinabit,
l.35 ea probare non renuet. Nos vero hec premissa quȩ in
l.36 presentia domini Guillelmi Mimatensis episcopi testati
l.37 sumus dum vita comes fuerit juramento probare non
l.38 dubitabimus. Precipimus etiam omnibus qui hec a nobis au-
l.39-dierunt ut post discessum nostrum, si necesse fuerit, in
l.40 voce et in manibus nostris hec eadem juramento proba-
l.41-re non dubitent.