Charlemagne, roi des Francs, confirme l'immunité accordée par ses prédécesseurs au monastère de Murbach.

l.1 [chrisme] CAROLUS, GRATIA DEI REX FRANCORUM, VIR INLUSTER. PRINCIPALE QUIDEM CLEMENTIAE CUNCTORUM DECET ACCOMODARE AUREM BENIGNAM, PRAECIPUE QUE PRO CONPENDIO ANIMARUM A PRAECEDENTIBUS REGIBUS
l.2 antecessoribus nostris ad loca ecclesiarum probamus esse indultum, devota mente debemus perpendere et congrua beneficia, ut mereamur ad mercedem esse participes, non negare, sed robustissimo jure pro nostris oraculis confirmare. Igitur venerabilis vir
l.3 Haribertus donum Dei abba de monastirio Vivario Peregrinorum, qui ponitur in pago Alsacense super fluvium Morbach, qui est constructus in honore sancti Leodegarii et sancti Petri apostoli vel sanctae Mariae seu ceterorumque, ubi ipse cum turma plurima monachorum
l.4 deservire noscitur, clementiae regni nostri suggessit, eo quod antecessores nostri quondam per eorum auctoritates illorum manibus subscriptis de villas ipsius monasterii sui, quod ad praesens possidebat tam ex muneribus principum seu Ebroardi, qui ipsum
l.5 monasterium in sua aelymosina fundavit, quam ex largitate pagensium vel quid inantea a Deo timentibus hominibus ibidem delegatum fuerit, integra aemunitate concessissent, ut nullus judex publicus in villis vel res ipsius monasterii sui nec ad cau-
l.6-sas audiendas nec freda exigenda nec mansiones aut paratas faciendas nec fidejussores tollendum nec homines ipsius monasterii de quibuslibet causis distringendum nec nulla redibutione requirendum ibidem ingredere non debeat. Unde et ipsam preceptionem
l.7 jamdictis antecessoribus nostris seu et confirmationem antedictus abba Haribertus rector de ipso monasterio nobis ostendedit ad relegendas et ipsud beneficium circa eundem vel memoratam ecclesiam ipsius usque nunc adserit esse conservatum; sed pro adfirmantis
l.8 studium petiit celsitudinem nostram, ut hoc denuo circa ipso monasterio vel ipsos monachos nostra deberet auctoritas generaliter confirmare. Cujus petitione pro reverentia ipsius loci, ut mereamur ad mercedem sociare, plenissima volontate visi fuimus prestetisse
l.9 vel in omnibus confirmasse cognoscite. Praecipientes ergo jubemus, ut nullus judex publicus in res vel facultates ipsius ecclesiae nec ad causas audiendas nec freda exigenda nec mansiones aut paratas faciendas nec fidejussores tol-
l.10-lendum nec homines ipsius ecclesiae vel monasterii ipsius tam ingenuos quam et servos, qui super eorum terras vel mitio commanere videntur, qui ibidem aspiciunt, de quibuslibet causis distringendum nec nulla redibutione requiren-
l.11-dum ibidem ingredere non debeant, sed sicut ipse beneficius a jamdictis antecessoribus nostris inspectas priorum principum auctoritates ad jamdicto monastirio usque nunc fiat conservatum, ita et deinceps per nostram auctori[tatem]
l.12 generaliter maneat inconvulsum; et quicquid exinde fiscus noster poterat exactare, in luminaribus ipsius domni Leodegarii vel Sanctae Mariae pro stabilitate regni nostri proficiat in perpetuum. Et ut haec auctoritas tam presentibus quam
l.13 et futuris temporibus possit constare, manu nostra subter roboravimus et anulo nostro sigillare jussimus.
l.14 SIGNUM [monogramme] CAROLI GLORIOSISSIMI REGIS. [chrisme] HITHERIUS RECOGNOVI ET [subscripsi] [ruche]. [Hitherius subscripsi] [sceau].
l.15 Data idus januarii, anno quarto regni nostri. Blanciaco, palacio publico. In Dei nomine, feliciter.

1

SCHÖPFLIN (D.), Alsatia aevi Merovingici Carolingici Saxonici Salici Suevici diplomatica, 2 vol., Mannheim, 1772, t. 1, p. 44-45, n° 43 (fac-similé pl. 7).

MÜHLBACHER (E.), Die Urkunden Pippins, Karlmanns und Karls des Grossen, Hanovre, 1906 (MGH Diplomata Karolinorum, 1), p. 93-94, n° 64.

BRUCKNER (Albert), Regesta Alsatiae aevi merovingici et karolini, 496-918, t. 1 : Quellenband, Strasbourg-Zurich, 1949, t. 1, p. 136-137, n° 226.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 1, pl. 13 (fac-similé).

CHARTAE LATINAE Antiquiores, Olten, puis Zurich, 1954-, t. 19, p. 12-15, n° 672 (fac-similé p. 14-15).