Thierry IV, roi des Francs, confirme les biens du monastère de Murbach.

l.1 THEODERICUS, REX FRANCORUM,
l.2 viris apostolicis patribus episcopis necnon inlustribus viris ducibus patriciis, comitibus vel omnibus agentibus tam presentibus quam futuris. Si petitionibus sacerdotum quod ad proprietatem eclesiarum pertinet devotamente prestamus, retributorem omnium bonorum dominum Jhesum Christum
l.3 et hoc nos habere confidimus. Igitur dum et venerabilis vir Perminus, gratia Dei episcopus, nostris temporibus cum monachis suis Deo inspirante pro evangelio Christi peregrinatione suscepta monasterio virorum in heremi vasta, que Vosagus apellatur, in pago Alsacinse in loco qui vocatur Vivarius Peregrinorum,
l.4 qui antea appellatus est Muorbach, in alodo fidele nostro Eborhardo comite cum ipsius adjutorio Deo donante conatus est construere, vel cenubio sancto ibidem instituere, in honore Dei et genetricis domini nostri Jhesu Christi semper virginis Mariae seu sancti Michahelis archangeli vel sancti Petri et Pauli beatis apostolis
l.5 et sancti Leudegarii martiris cum sociis eorum, ubi ipsi famuli Dei sub sancta regula solitariam vitam fruantur; petiit ipse vir Dei Perminus episcopus serenitati nostre cum ipso jam nominato fidele nostro Ebrochardo comite talem ob hoc nostrum emanere preceptum de omni corpore possessionis ipsius monasterii, quicquid at presens
l.6 tenere, vel donare videtur, aut quod in antea a quocumque Deo inspirante ibidem recte fuerit conlatum vel delegatum per nostrum preceptum deberemus in Dei nomen plenius confirmare quod nos pro mercede nostra in omnibus fecisse cognoscite et ad predictis famulis Dei talem emisimus decretum, ut nullus episcoporum nec
l.7 presentis, nec qui fuerint successores nec eorum ordinatores, aut quibuscumque juditiaria potestas pro quacumque ingenio possint quocumque ordine de loco ipso aliquid auferre aut abstrahere, ut facilius liceat ipsa familia Christi que ibidem in Dei nomine adunare desiderant, eorum rectam delegationem quiete per tempora possedere et sancta
l.8 regula conservantes proprio privilegio que nobis pre manibus ostenderunt Deo jubente sub tranquillitate possint permanere, quia nihil de canonica auctoritate convellitur, quicquic at talem familiam Christi ad laudem Dei die noctuque canendum conceditur. Idcirco pro caelesti intuitu talem nobis benefitium prestetisse
l.9 cognoscite, ut maneat quicquid antefati viri Dei ad ipso monasterio conquesiverint, vel laboraverint, et quod jamdictus fidelis noster Ebrehardus per sua strumenta ibidem adfirmavit vel a ceteris conlata fuit aut fuerit sub nostra emunitate ejus temporibus absque ullius inquietudine Deo auxiliante cuncta eis profitiant in augmentis. [Additur tamen]
l.10 etsi abbas congregationis ipsius episcopis fuerit postulatus, ut ei presbiteros vel diaconos promissas celebrandum debeat ordinare, absque commodi acceptione instituat, [et si rogatus conditam ecclesiam], crisma, tabulas, grados ecclesiae absque commodi acceptione faciat; quod si [ipse renuerit altero quemlibet pontificem, qui gratis haec tribuat, licentia habeat supplicare]
l.11 et ille hoc facere, et nullo umquam tempore parrochiae ipsius pontificis, in cujus diocese situm est hoc monasterium, potestatem nullam habeat inquietandi non ipse [non archidiaconus] non ecclesie judices, nec censum mittere neque pastum neque honorem in rebus monasterii requirere non audeant, et si abba ipsius congregationis de hac luce vocatus fuerit,
l.12 nullus ibidem de alio monasterio, nec de civitate, nec pro parentela nec ab episcopo ordinatus neque per potestatem, neque per premium aut quolibet ingenio, cuicumque judici nullus presumat in ibidem abbatem ordinare, nec quandocumque necessitas evenerit abbatem instituere, nisi quem ipsa congregatio et melior pars elegerit, secundum quod
l.13 regula et privilegius ipsorum continet, ipsi sibi dignum constituant pastorem. Et illud nobis placuit pro integramente vel stabilitate regni nostri innectere, ut ipse monasterius sub defensione et tuitione Dei et nostra stirpe regia per succedentia tempora valeat consistere inconvulsum et nulla publica juditiaria potestas,
l.14 nec presente, nec futuro tempore in curtis vel territuriis, ubicumque ipsius monasterii ad causas audiendum, vel freda undique exigendum non presumant ingredere, nec fidejussores tollere, et quicquid tam de ingenuis quam de servientibus, super territuriis ipsius monasterii omni commanentibus fisco de freda aut Harebannus
l.15 unde poterat sperare ad luminaribus vel stipendiis superscriptis famulis Dei ex nostra indulgentia ad integrum mancipentur effectui et nobis regnantibus aut postmodum tempora succedentium regum quod nos pro Dei amore et timore indulsimus quemquam hoc non presumat convellere set omne
l.16 quiete et integra emunitate hoc quod decrevimus inviolabilis auxiliante Deo perseveret. Et ut haec preceptio erga ipso monasterio [firmius habeatur, manus nostrae subscriptionibus] subter decrevimus roborari.
l.17 THEODERICUS REX FRANCORUM [subscripsit]. Gerbaldus obtulit. Data quod fecit mense julio, die XII, [anno VII regni nostri], Gundulfi Villa. In Dei nomine, feliciter. Amen. [sceau].

1

SCHÖPFLIN (D.), Alsatia aevi Merovingici Carolingici Saxonici Salici Suevici diplomatica, 2 vol., Mannheim, 1772, t. 1, p. 7-8, n° 8.

PERTZ (George Heinrich), Diplomata regum Francorum e stirpe Merowingica. Diplomata majorum domus e stirpe Arnulforum. Diplomata spuria, Hanovre, 1872 (MGH. Diplomatum Imperii, t. 1), p. 84-86, n° 95.

BRUCKNER (Albert), Regesta Alsatiae aevi merovingici et karolini, 496-918, t. 1 : Quellenband, Strasbourg-Zurich, 1949, t. 1, p. 57-59, n° 114.

KÖLZER (Theo), Die Urkunden der Merowinger, Hannovre, 2001, 2 vol. (MGH. Diplomata regum Francorum e stirpe merovingica), t. 1, p. 468-471, n° 188.