Concorde entre Albert, abbé de Marmoutier, et Vulgrin, abbé de Saint-Serge, devant Eusèbe, évêque d'Angers, concernant la chapelle Saint-Vincent de Chalonnes.

l.1 Sicut benivolentie est jurgia in pacem componere, sic providentiȩ litium radices evellere,
l.2 ne pessimi iterum valeant frutices pullullare. Cujus provisionis plena erit efficientia, si et causa
l.3 unde lis exoritur sapientum judicio terminetur, et causȩ diffinitio scripturȩ mandetur, ne vel ignoran-
l.4-tes vel callidi pro interminatis habeant definita, et ita jam sopitam resuscitent discordiam. Unde dignum
l.5 duximus litteris his cunctis nonificare fidelibus, concordiam quȩ inter monachos Sancti Martini Majoris
l.6 Monasterii et Sancti Sergii Andecavensis facta est de contentione quȩ inter eos pro aliquibus quȩrelis plus
l.7 equo duraverat. Convenerunt coram Eusebio Andecavorum episcopo, abbas Majoris Monasterii nomine
l.8 Albertus, et Sancti Sergii abba Vulgrinus, cum aliquibus suis uterque monachis, presentibus urbis ipsius clericis
l.9 sapientioribus, et sub judice episcopo, in ipsius etiam domo, pars de parte suas deposuit quȩrelas. Quas
l.10 sicut tunc actum est funditus revolvere non opus est, cum et triste sit et longum et minus necessarium, sed quo
l.11 sint fine conclusȩ et referre juvat et audire, quoniam et lȩtum est et breve et posteritati satis utile. Orato-
l.12-riolum quoddam quod in parechia Calumnensis ȩcclesiȩ monachi Majoris Monasterii jussu Andecavensis episcopi
l.13 ȩdificaverant vel potius restauraverant, fuerat [en]im antiquitus institutum, sed vetustate jam pene collapsum,
l.14 maximam faciebat invidiam, quia velut emulum videba[tur matr]is ȩcclesiȩ et quȩ juris illius erant usurpare, sicut Sancti
l.15 Sergii querelabantur monachi, quorum ditioni subjacebat mater illa in memoriam sancti Maurilii constructa ecclesia.
l.16 De hoc ita diffinitum est ut oratorium sicut erat maneat, sed privatum, id est non illic recursus fiat hominum, non consuetudo
l.17 oblationum nec unde mater ecclesia vel debitis vel voluntariis privetur donis. Preter hȩc si quis forte vel casu viator, vel sponte
l.18 parechus, quod ȩcclesiȩ matri non debetur obtulerit, suscipi liceat. Huic oratorio adjacentem vineam monachi Sancti
l.19 Martini possidebant, quam sibi competere Sancti Sergii monachi reclamabant. Post multa verborum certamina
l.20 calumniam illam isti dimiserunt, et ut illi qui possidebant perpetuo possiderent vineam, assensi sunt et confirmaverunt.
l.21 Hujus vineȩ, aliarum quoque quas in parechia Calumnensi habebant monachi Sancti Martini, decretum est ut tertiam
l.22 decimarum partem ecclesiȩ Sancti Maurilii reddant. Sed de vineis quȩ sunt in fȩvo Huberti Borrelli, decimam totam
l.23 et censum. Vinagium vero quod de ipsis vineis capiebant monachi Sancti Sergii, dimiserunt, immo sponte monachis Majoris
l.24 Monasterii perdonaverunt, ita ut illud isti se de dono eorum recognoscant habere. De sacrilegii multatione
l.25 pecuniaria, quod commissum est in eversione oratorii supramemorati, duȩ partes debebantur monachis Sancti Mar-
l.26-tini, has perdonaverunt monachis Sancti Sergii. Finitis igitur omnibus querelis, sedatis universis scandalis, facto
l.27 ab omnibus horum omnium auctoramento, dato pacis osculo, cum Dei laude discessum est et cum gaudio. Hujus rei testes
l.28 isti. De clericis, Beringerius archiclavis, Gauslinus decanus, Rainaldus archidiaconus, Landricus archidiaconus, Bernaldus
l.29 canonicus. De monachis, Teodericus monacus Sancti Martini et abbas Sancti Albini, Gausfridus monacus Sancti Martini, Walo monacus
l.30 Sancti Martini, Walterius monacus Sancti Martini, Ademarus monacus Sancti Martini, Haimericus monacus Sancti Martini, Rannulfus monacus Sancti Albini, Tehardus monacus
l.31 Sancti Sergii, Natalis, Walterius, monachi Sancti Sergii.

1