Guillaume Camaillard avait donné à Marmoutier l'église de Bocé avec le presbiterium. Après sa mort, ses frères recueillent son jeune fils et interdisent l'église au prêtre établi par Marmoutier. Excommuniés par l'évêque, ils promettent de faire droit aux plaintes des moines et du prêtre mais font finalement défaut.

l.1 Noveritis Majoris Monasterii monachi, quod Guillelmus Chamelart dedit beato Martino et nobis
l.2 monachis ejus eccllesia de Boceio et alia quedam inter quȩ etiam dedit nobis et presbiterum
l.3 ȩccllesiȩ et quicquid ad presbiterium pertinebat. Contigit autem ut moreretur, parvulum
l.4 quendam puerulum suum filium heredem relinquens. Quem ad nutriendum fratres
l.5 patris cum terra sua ad tempus susceperunt. Quo facto, interrogaverunt presbiterum
l.6 nostrum per quem esset in ȩcclesia. Et cum ille respondisset per episcopum et per nos monachos
l.7 se esse, interdixerunt ei ecclesiam et omnia quecunque habebat ei abstulerunt volenti
l.8 rectum facere et fidejussores inde dare, teste Isenbardo. Quod illi renuerunt.
l.9 De hoc postea venerunt ad judicium ante Eliam de cujus fevo totum erat,
l.10 qui judicavit quod presbiter omnia sua habere deberet antequam ad placitum
l.11 veniret. Quod illi iterum noluerunt. Inde clamorem fecimus ad episcopum Andegaven-
l.12-sem, qui illos vocavit et excommunicavit. Quod illi non ferentes, major eorum dedit
l.13 fidem suam quod episcopo et nobis et ipsi presbitero rectitudinem faceret, in III feria post
l.14 octabas Pasche. Ad hanc diem misit domnus abbas B. duos fratres nostros, domnum
l.15 Hugonem filium Ligerii, et domnum Herbertum, et litteras de dono ecclesiȩ et ipssos testes
l.16 qui confirmabant quod littere dicebant. Sed illi defuerunt qui rectum
l.17 facere debebant. Quod vidit domnus episcopus, et Marobodus archidiaconus,
l.18 et Danihel de Vado, et alii quamplures.

1