Adalbéron I^er, évêque de Metz, nomme Anstée abbé de Saint-Arnoul de Metz et donne à l'abbaye des biens situés notamment à Pournoy.

l.1 [chrisme] [notes_tironiennes] IN NOMINE DEI AETERNI ET SALVATORIS NOSTRI JHESU CHRISTI, ADELBERO, HUMILIS SANCTȨ METTENSIS ȨCCLESIAE PRESUL. SI CIRCA MONASTERIA DOMINO DEO CONSECRATA ET A PATRIBUS CONSTRUCTA,
l.2 qui ad caelorum regna sua transtulerunt patrimonia pastoris cura magna debet invigilare sollertia, ne caulȩ dominici gregis illi a Christo collatȩ, paternarum legum operumque patiantur detrimentum, nihilominus erga sibi subditos sibique commissos, et spirituali simul et corporali
l.3 insudare oportet negotio, ne Deo militantibus ulla dominari videatur inopia, maxime super his qui evangelicam et apostolicam sequentes vitam et doctrinam, artioris vitae normam et sanctae conversationis arripiunt viam. Ergo noverit omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium presentium videlicet et futurorum
l.4 industria, nos ob amorem domini nostri Jhesu Christi loca sancta in nostra parrochia sita, in quantum Domini gratia largiri dignatur, ad prioris vitȩ sanctitatem attrahere velle, scilicet ut jugum Christi quod est suave, et onus illius quod est leve suscipiant homines ad imaginem Dei facti, et Christi paupertatem
l.5 imitando, ejusque vestigia sequendo sanctorum coetibus admixti, valeant sine fine laetari. Consultu itaque venerabilium virorum, episcoporum videlicet et abbatum, necnon et aecclesiȩ nostrȩ clericorum ac fidelium laicorum ordinavimus favente Dei clementia, regulam beati Benedicti in coenobio
l.6 gloriosissimi confessoris Christi ARNULFI, ubi sacratissimum ejus corpus humatum est, quod est in suburbio civitatis nostrȩ, ut Dei famuli inibi degentes, pro totius mundi piaculis, necnon pro populo nostro et civitate Domini misericordiam assiduis precibus exorent; nos quoque ac successores nostri usque in finem seculi post
l.7 turbinosam vitam, sine qua non possumus esse in civitate, valeamus ad portum monasterii aliquandiu cum Dei famulis recreari, ac suavia vitae aeternȩ colloquia degustando refici. Sed quoniam monasterium non potest esse absque rectore, petivimus domnum Agenoldum Gorziensis monasterii
l.8 abbatem, ut unum ex monasterii sui fratribus eidem sancto loco preficeret, quod et fecit. Misimus ergo ibi fratrem quendam, nomine Ansteum, nobis satis dilectum, cujus institutionibus ac documentis, omnium fratrum inibi sub regula beati Benedicti degentium vita imbueretur. Et quoniam isdem locus
l.9 adhuc minus est idoneus huic ordini, scilicet monachorum, propter officinas et multas alias res quȩ monasterio conveniunt, idcirco placet cum omnium fidelium nostrorum tam clericorum quam laicorum consultu et voluntate, aliquod auxilium eidem sancto loco impendere; quodque olim Drogo,
l.10 hujus sanctae METTENSIS sedis quondam venerabilis archiepiscopus, qui ob amorem domini nostri Jhesu Christi et beatissimi ARNULFI confessoris ipsius, eundem locum relevare et exaltare voluit, in tantum ut ȩcclesiam ejusdem loci nobiliter ornaret ac excelsius sublimaret; claustrum quoque inibi causa monachorum
l.11 ȩdificaret, sed mortis intercurrente obstaculo juxta bonum desiderium suum perficere nequiverit, nos qui ipsius loco positi sumus, implere obtamus. Quocirca secundum placitum nostrum nostrorumque fidelium, donamus in die ordinationis supramemorati viri Anstei scilicet abbatis, ad eundem locum
l.12 terram in circuitu ejusdem monasterii conjacentem, atque de nostro jure in illorum jus perpetuo tradimus habendam, de qua terra sunt mansa XI, quidem quinque vestita, alia vero sex, manent absa. Bannum vero eidem loco tali tradimus conditione, ut si quis super eandem terram fur vel sanguinis
l.13 effusor deprehensus fuerit, per officiales loci discutiatur, neque a nostris ministralibus nisi eis tradentibus poterit in jus trahi. Mox tamen ut in publica via quȩ dicitur regia devenerit, a nostris captus secundum leges adjudicabitur. Necnon ad victualia cottidiana fratribus comparanda,
l.14 concedimus eis per totum annum bannalem tabernam in ipsa villa, officialium nostrorum omni prorsus remota molestia. Integrum ergo eis bannum, excepto viȩ regiȩ concedimus. Hȩc igitur omnia cum omnibus vineis in circuitu positis, et ut claret cunctis jam prope desertis,
l.15 tradimus ex integro ad predictum locum, quatinus habeant unde nos aliosque supervenientes hospites, non solum spirituali, verum etiam corporali cibo reficere possint. Concedimus etiam ad eundem locum censum de annuale mercato, quod est in festivitate predicti egregii sancti videlicet confessoris
l.16 Christi Arnulfi cum omni integritate perpetualiter, ut habeant unde vestimenta comparare possint, ne necessitate vestimentorum compulsi, opus sit illis foras evagare, quod minime expedit animabus eorum. Statuimus quoque ad usus fratrum in predicto sancto loco Dei militantium quandam daglam in finibus
l.17 villȩ nostrae sitam, nomine PURNEDO, ubi etiam mundiliones plurimi beati Arnulfi commanent, atque commanentes eandem supradictam daglam legitima sanctione custodiunt ac procurant, quatinus a presenti die et deinceps supramemorati servi Dei inibi degentes teneant, possideant,
l.18 liberamque in omnibus habeant potestatem, quicquid ex illa voluerint agendi. Quȩ omnia ut firmius apud posteros nostros rata et inconvulsa maneant, dominus et serenissimus imperator, petitu nostro preceptum auctoritatis suȩ statuit, ac sigilli sui impressione firmavit.
l.19 Petimus igitur humiliter omnibus successoribus nostris per caritatem domini nostri Jhesu Christi, ut de his omnibus nihil a predicto monasterio unquam abstrahere presumant, vel minuere, sed potius ex sua parte augmentare studeant. Et sicut volunt ut ea quae statuerint perpetualiter maneant,
l.20 ita et nostris aeternaliter manere consentiant, quatinus omnipotentis Dei miserante clementia, in extremo examine mecum a Domino mereantur audire: Euge serve bone et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, supra multa te constituam, intra in gaudium Domini tui.
l.21 Et ut hoc largitionis nostrȩ testamentum nullo unquam tempore ab aliquo violetur, omnium fidelium nostrorum auctoritate roborantes, manu propria nostri nominis monogrammam subtus signavimus.
l.22 [monogramme] SANCTAE METTENSIS AECCLESIȩ HUMILIS EPISCOPUS SUBSCRIPSI. [colonne1] [croix] Everini primicerii. [croix] Gonteri archidiaconi. [croix] Godefridi archidiaconi. [croix] Sigiboddonis custodis. [croix] Enadui decani. [croix] Vualdradi cantoris. [croix] Teuthardi presbiteri. [croix] Richardi presbiteri. [croix] Rivualdi presbiteri. [croix] Tancradi presbiteri. [croix] Ursonis diaconi. [croix] Vuigirici diaconi. [colonne2] [croix] Hamedei comitis palatii. [croix] Folmari. [croix] Sigerici. [croix] Rainbaldi. [croix] Lantberti. [croix] Odacari. [croix] Gisleberti. [croix] Item Lantberti. [croix] Vaddonis. [croix] Haimonis. [croix] Item Folmari. [croix] Folquini. [croix] Harduvici. [croix]Item Godefridi. [croix] Conradi. [croix] Dagoini. [croix] Froeberti. [croix] Milonis. [croix] Item Lantberti. [croix] Vualteri. [croix] Harcuvini. [croix] Vuarnardi. [croix] Rodulfi. [colonne3] [croix] Rotberti. [croix] Rainardi. [croix] Bettonis. [croix] Item Haimonis. [croix] Item Rainbaldi. [croix] Rimistantii. [croix] Girardi. [croix] Bovonis. [croix] Rainrici. [croix] Teutberti. [croix] Sigeberti. [croix] Imfridi. [croix] Eirardi. [croix] Alberici. [croix] Everardi. [colonne4] [sceau].
l.23 EGO ADELARDUS CANCELLARIUS SCRIPSI [ruche].

Gallia Christiana in provincias ecclesiasticas distributa, Paris, 1715-1785 et 1856-1865, 16 vol., t. 13, Instr, col. 387-389, n° 19.

STUDER (Raymond), Catalogue des documents des Archives de la Moselle antérieures à 1101, in Annuaire de la Société d'histoire et d'archéologie de la Lorraine, 1923, p. 123-141, p. 129, n° 43.