Louis le Pieux, empereur, confirme la donation, faite par Dagobert à l'abbaye de Saint-Denis, de Saclas, dans le pays d'Etampes et du marché qui s'y tient.

l.1 [IN NOMINE DEI ET SALVATORIS NOSTRI JHESU CHRISTI, HLUDOVICUS, DIVINA ORDINANTE PROVIDENTIA IMPERATOR AUGUSTUS. IMPERIALEM CELSITUDINEM DECET PRAEDECESSORUM SUORUM PRAEFATA NON SOLUM INVIOLABILITER CONSERVARE, SED ETIAM CENSURE SUE AUCTORITATE ALACRITER
l.2 confirmare, ut videlicet munus tot principum auctoritatibus, ob amorem Dei, collatum vel confirmatum, ab hiis quibus attributum est, et firmius teneatur, et securius possideatur. Iccirco notum sit omnibus fidelibus sancte Dei ecclesie et nostris, tam praesentibus
l.3 quam futuris, quia vir venerabilis Hludovicus, abba ex monasterio Sancti Dyonisii, quod est constructum in territorio Parisiaco, ubi ipse sanctus Dyonisius et comites ejus corpore requiescunt, detulit obtutibus nostris quandam auctoritatem sancte recordationis
l.4 Dagoberti regis, in qua continebatur insertum qualiter villam Sarclita]s, sitam in pago [Stampinse, cum mercato ibidem discurrente, cum o]mni integritate sua, [praefato monasterio congregationique], ac matriculariis ibidem Deo famulantibus,
l.5 [concessisset atque confirmasset, absque ullius judicis introductione et contraditione. Unde nobis] postulavit isdem praedictus abba [unacum congregatione ad regendam sibi] commissa, ut morem praedecessorum regum [sequentes, nostram] exinde auctoritatem super hac re erga
l.6 [ipsum sanctum locum fieri et confirmari iterum dignaremur. Quorum petitionibus, ob amorem Dei et] venerationem sancti Dionysii patroni nostri, libenter au[rem accommodantes, ita] ut postulaverant, fieri decrevimus. Praecipientes ergo jubemus atque statuimus, ut nullus comes vel vicecomes, aut
l.7 [vicarius, vel centenarius, sive judex publicus, vel quilibet exactor judiciariae potestatis, aliquam] contrarietatem aut inquietudinem, ex eadem villa sive mercato, contra rectores ipsius monasterii vel hominibus ipsorum, ab hodierno tempore, facere aut generare presumat, sed nec freda
l.8 [exigenda aut fidejussores t]ollere per aliquam occasionem et malum ingenium audeat, sed remoto totius inquietudinis impedimento et contrariorum hominum ausu, quicquid exinde forsitan fiscus noster ad partem nostram sperare vel accipere poterat, totum ex integro pars
l.9 praedicti monasterii, per hanc nostram auctoritatem, nostris et futuris temporibus, indultum atque concessum habeat, quatenus fratres inibi Deo famulantes, commodissimae suffragati, pro nobis, conjuge, prole domoque, atque totius regni a Deo nobis conlati prosperitate,
l.10 jugiter Domini implorent misericordiam. Et ut haec nostrae concessionis vel confirmationis auctoritas pleniorem in Dei nomine obtineat firmitatis vigorem, et a fidelibus sanctae Dei ecclesiae et nostris, praesentibus et futuris, verius certiusque credatur ac
l.11 diligentius conservetur, eam manu nostra subter firmavimus, et anuli nostri impressione signari jussimus.
l.12 [SIGNUM] [monogramme] DOMNI HLUDOVUICI SERENISSIMI IMPERATORIS.
l.13 [chrisme] [HELISACHAR RECOGNOVI ET] [ruche] [sceau].
l.14 [Data kalendis decembris, anno propitio Christo primo imperii domni Hludovici serenissimi augusti, indictione octava. Actum Aquisgrani palatio regio. In Dei nomine, feliciter. Amen].

TARDIF (Jules), Monuments historiques - Paris, 1866, (Archives de l'Empire. Inventaires et documents), p. 77-78, n° 107.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 2/1, pl. 5 (fac-similé).