Paris, BNF, coll. Baluze t. 390 n° 479

<< < / > >>

Numéro2360

Fiabilité de l'actenon suspecté

Genrediplôme

Date24/02/848(fiabilité :édition)

LieuTours, Saint-Martin(lat :in monasterio Sancti Martini)

DiocèseSens

RégionBourgogne

Supportparchemin

Chirographienon

Sceau sceau plaqué

Etat de la traditionoriginal

Hauteur à gauche560   mm

Hauteur à droite580   mm

Largeur en haut775   mm

Largeur en bas785   mm

AuteurCharles II le Chauve, roi des FRANCS

BénéficiaireGanelon, archevêque  de  SENS

Regeste

Charles le Chauve, roi des Francs, confirme le diplôme de Louis le Pieux réglementant les pouvoirs des archevêques de Sens sur les monastères Saint-Pierre, Saint-Jean et Saint-Remi de cette ville.

Texte

l.1 [chrisme] IN NOMINE SANCTAE ET INDIVIDUAE TRINITATIS, KAROLUS, GRATIA DEI REX. SI ILLIUS AMORE CUJUS MUNERE CETERIS MORTALIBUS PRELATI SUMUS SOLI DEO SUB SANCTA RELIGIONE MILITANTIBUS, AD LAUDEM HONOREMQUE IPSIUS ET AD ANIMARUM SALUTEM SUPERNIS ANGELORUM COETIBUS IN AETERNA BEATITUDINE ADSCRIBENDARUM, TERRENA COMMODA
l.2 subsidii temporalis sine quibus presens transigi non potens comparamus, ut illi tantummodo sine inpedimento, quantum mortalitatis presentis sinit fragilitas, libere deserviant cui se semel mancipasse ad laudem obsequiumque ipsius tota vitae suae cursum nuscuntur, nostri laboris studium et pietatis opus apud eum nullatenus fore sine fructu credimus sine quo nec velle quisquam bene potest, quanto magis perficere. Igitur comperiat
l.3 omnium fidelium sanctae Dei ecclesiae tam praesentium quam futurorum sinceritas, quia venerabilis Vuenilo sanctae Senonicae ecclesiae archiepiscopus ostendit nostrae serenitati preceptum a domno et genitore nostro augusto Hludovico et petitione reverendi quondam sui praedecessoris Hieremiae factum de cellis monachorum sui episcopatus, humiliter petens ut ea nostrae auctoritatis etiam quoque scripto innovare
l.4 dignaremur. Cujus rationabili petitione denegare noluimus sed pro amore Dei admonitionibus illius libenter nos paruisse cunctis notum esse volumus. Quocirca notum sit omnibus Dei fidelibus et nostris praesentibus atque futuris quia praefatus dilectus nobis Vuenilo archiepiscopus prefatam domni et genitoris nostri prae manibus tenens ejusdem modi relationis ac rationis praeceptionem, humili sucgestione clementiae nostrae innotuit
l.5 eo quod cellae coenobiales episcopii cui auctore Deo praeest, id est cella Sancti Petri et cella Sancti Johannis et cella Sancti Remigii, in quibus monachi sub sanctae regulae disciplina religiosam vitam divine pietati toto laboris adnisu debent exibere, variis casibus diversisque indigentiis quibus humana fulcitur fragilitas ante addicti sub manibus et potestate antecessorum ipsius urguente omnimoda inopia longe a suo proposito
l.6 oberrantes exorbitaverunt, dum videlicet memoratarum substantia cellarum per divisionem olim factam inminuta fuisset, et qui praeerant episcopi non habentes unde subsidia sumptuum suis usibus necessaria caperent, ex eisdem cellis quantum extorquere quibant, dum aliunde sufficientiam habere non possent, dari sibi cogebant, sicque fiebat ut hii qui devota stabilitate mentis et corporis ibidem supernae pietati laudes persolvere suamque vitam
l.7 commendare pro nostram quoque conjugis ac liberorum incolumitate et pro regni divina nobis miseratione concessi conservatione proque totius ecclesiae indulgentia et felici ad aeternam beatitudinem perventione interpellare debeant, dum a monasterii claustris turpiter quaeritando ea quibus suam tuerentur inopiam longe lateque vagarent, confuso ordine quem servare debuerant, non solum eorum causa quae praemisimus nobis nihil
l.8 prodesse poterant, verum etiam sibi suisque praelatis non absurde plurimum crederentur obesse. Cujus rei gratia memorati episcopi precibus admoniti, dignum opus re ipsa fieri duximus ut, dum adhuc in hac mortali corpore substitimus, non solum qui nunc temporis in eisdem loci divinis cultibus mancipati esse noscuntur sed illis quoque qui futuris temporibus amore supernae sapientie inlustrati eadem ad serviendum Deo expetierint loca,
l.9 prospiciamus quatinus ex eisdem temporalium solacia sumptuum suo ordini congruencia habeant, quibus in hac peregrinantione interim sustentari quaeant, donec ad aeterne patriae gaudia divina misericordia vocati valeant pervenire. Constituentes itaque hoc nostrae auctoritatis praeceptum juxta memorati episcopi petitionem decrevimus fieri ut ex rebus, quascumque supra jam nominate cellae nunc temporis
l.10 usibus monachorum ibidem Deo servientium deputatas habent, nullus episcoporum quicumque divina vocatione per tempora succerit praesumat aliquid subtraere vel inminuere quolibet argumento vel occasione neque in beneficium dare aut suis usibus adplicare, sed ita per omnia conservare studeat sicuiti memoratus episcopus in libelli seriae singula loca per ordinem adnotando digessit et manu sua subscripsit et in conventu
l.11 episcoporum eas qui aderant subscribere rogavit propter cavendas omnimodas contentiones quae futuris temporibus poterunt aboriri, sed nec etiam aliud servitium vel majora munera inde sibi pro tempore usurpet praeter ea quae in libello eodem idem ipse episcopus inserere putavit. Ac ne hujus decreti causa in eisdem coenobiis abbates vel monachi constituti contra suum incipiant superbire episcopum, praecavimus omnem occasionem
l.12 amputandam neque locum diabolo dandum, salva scilicet in omnibus auctoritate et potestate episcopi in cunctis ecclesiasticae regulae disciplinis, videlicet ut easdem cellas sub proprio semper regimine gubernans secundum institutionem sanctae regulae abbates constituat et si necesse fuerit mutet, prava quaeque corrigat, superflua resecet, virtutes nutriat, eradicet vicia atque bonus agricola evellens
l.13 frutices, patrum sequens instituta, discernat qualem cuique terrae sementem mandare debeat. Hanc autem nostrae constitutionis auctoritatem ideo factam ne religionis ordo in suprascriptis locis nostris futurisque temporibus confundatur sed per omnia in Dei servitio ad cujus laudem et obsequium conditi sumus inviolabiliter in perpetuum conservetur, ut pleniorem in Dei nomine cunctis temporibus
l.14 obtineat firmitatem, manu propria subter firmavimus et anuli nostri inpraessione signari jussimus.
l.15 SIGNUM [monogramme] KAROLI GLORIOSISSIMI REGIS.
l.16 [chrisme] GISLEBERTUS NOTARIUS AD VICEM HLUDOVUICI RECOGNOVIT ET S[UBSCRIPSIT] [ruche_notes_tironiennes] [Subscripsit indignus subdiaconus]. [sceau].
l.17 Data VII kalendas martii, anno VIII regnante Karolo gloriosissimo rege, indictione X. Actum in monasterio Sancti Martini. In Dei nomine, feliciter. Amen, [amen].

Notes

1

Bibliographie

TESSIER (Georges), Recueil des actes de Charles II le Chauve, roi de France, 3 vol., Paris, Imprimerie nationale, 1943-1955 (Chartes et diplômes relatifs à l'histoire de France), t. 1, p. 275-279, n° 104.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 3, pl. 27 (fac-similé).

Responsable

M.-J. Gasse

Comment citer cette notice

Acte n°2360 dans Chartes originales antérieures à 1121 conservées en France , Cédric GIRAUD, Jean-Baptiste RENAULT et Benoît-Michel TOCK, éds., Nancy : Centre de Médiévistique Jean Schneider; éds électronique : Orléans : Institut de Recherche et d'Histoire des Textes, 2010. (Telma). En abrégé, citer : « Charte Artem/CMJS n°2360»[En ligne] http://www.cn-telma.fr/originaux/charte2360/. Date de mise à jour : 29/03/12.