Étienne, comte de Blois, donne aux moines de Marmoutier la forêt de Lognia.

l.1 IN NOMINE SUMME ET INDIVIDUȨ TRINITATIS, PATRIS ET FILII ET SPIRITUS SANCTI, EGO STEPHANUS COMES, TETBALDI INCLITI COMITIS PALATINI
l.2 filius atque heres unacum uxore mea Adela nomine, illustris Anglorum regis et Normannorum ducis nobilissimi Willelmi filia, universos aecclesiae sanctae fideles, tam futuros quam praesentes scire volumus, qualiter
l.3 fecerimus elemosinam quandam beato Martino Majoris Monasterii et monachis ejus, ubi comes Odo avus meus, et frater ejus Hugo Biturigensis archiepiscopus, et eorum mater humati jacent, et quod post eversionem a Danis factam extructum, et
l.4 amotis canonicis, facultatibus suis auctum, monastico ordini, qui ab initio antiquitus a tempore beati Martini ibi fuerat restituerunt abbatemque Guillebertum nomine posuerunt, a sancto Maiolo sibi de Cluniacho datum. Quorum sequens
l.5 vestigia pater meus, tum pro reverentia et amore gloriosi confessoris Christi Martini, tum pro religione inhabitantium monachorum, eandem abbatiam de substantia sua honoravit, admodum et augmentavit, et quia pater suus apud eam sepultus
l.6 erat, in tantum caram habuit, ut cum totam Turoniam cum civitate ipsa traderet Andegavorum comiti, Gausfredo Martello qui eum ceperat, in redemptionem sui, ipsam tamen id est abbatiam Majoris Monasterii nominatim exciperet,
l.7 atque sibi in proprio suo dominio retineret. Quam et ego hactenus et si non ut debui assidue, tutatus sum atque juvi, non multum tamen graviter offendere curavi, nec ei valde molestus fui. Mortuo denique patre meo, timens ego eum minus honorando
l.8 vel minus ei parendo me ipsum quo advixerat offendisse, cum sepius inde conquererer, et cum prefata conjuge et amicis ac familiaribus meis, plerumque inde loquerer, tandem post annos circiter sex accersivi duos quosdam monachorum jamdicti mo-
l.9-nasterii familiares meos, Bernardum scilicet cognomento Flagellum, et Gausbertum Ludovici, qui michi solebant frequenter suadere, ut Majori Monasterio facerem aliquid aelemosinae, pro anima patris mei, sicut fecerant antecessores mei. Tempore
l.10 autem illo eram apud castrum quod Columbarium vocatur, unacum prefata conjuge mea, volensque ire in Jherusalem cum exercitu Christianorum contra paganos jussu papae Romani, Urbani scilicet secundi, euntium, parabam que necessaria erant itineri
l.11 meo. Venerunt itaque monachi ad me sicut mandaveram, per quos dedi Deo et patrono meo beato Martino monachisque Majoris Monasterii, pro anima Tetbaldi, patris mei praecipue, et deinde pro animabus mea et Adelae, uxoris
l.12 meae, non solum assensu ejus et ammonitione, sed etiam prece, pro animabus quoque parentum, et antecessorum, filiorumque sed et successorum nostrorum, et ut Deus interventu beati Martini et monachorum ejus indulgeret michi, quicquid
l.13 in se deliqueram et in patrem meum sanumque me et incolumem duceret ac reduceret per iter memoratum, atque Adelam sepedictam conjugem meam, liberosque nostros custodiret, quandam partem cujusdam alodii nostri, id est
l.14 bosci qui Silva Lognia dicitur, ab omni prorsus consuetudine solutissimam atque liberrimam. Precepi quoque ipsi conjugi mee, que remanebat, ut ipsam partem faceret determinari ac metiri, per manum cujusdam prepositi nostri, Guillelmi
l.15 scilicet de Villariis, cui ego ipse jam illud idem preceperam, limitesque poni undique faceret, et sic eam monachis traderet, ne quis videlicet inde quicquam ipsis ullo modo minuere vel demere umquam posset. Augere autem eam liceat
l.16 cuicumque successorum nostrorum Deus hoc inspiraverit. Infra terminos igitur illos ac limites nullus umquam aliquid violentiae cuilibet inferre audeat, vel manum mittere in ullam rem, gracia nocendi, vel extorquendi quippiam, vel etiam surripi-
l.17-endi presumat. Sed omnium rerum que inibi quocumque modo fuerint consuetudines, redibitiones, forisfacturae, justiciae, vicariae, districturae, exactiones, emendationes, leges, sint in aeternum beati Martini Majoris Monasterii et
l.18 monachorum ejus. Atque ut omnia breviter concludantur, sic liberum et solidum habeant deinceps ipsum locum sicut antecessores nostri, et nos temporibus retroactis habueramus eum. Insuper etiam nichil ibidem nobis, nichil forestario et
l.19 secretario ulli, nichil ulli officialium nostrorum, sive ministrorum, nichil denique ulli cuicumque mortalium reservamus, aut habendum permittimus. Elemosinam quippe nostram volumus esse liberrimam. Hoc enim solummodo habet
l.20 homo ex universis facultatibus et possessionibus suis, quod inde Christo per manus pauperum suorum tribuerit, ipso enim dicente: Centuplum illud recipiet, et vitam aeternam possidebit. Est autem locus ipse inter castrum quod vocatur
l.21 Fracta Vallis, et Frigidum Mantellum, juxta fluvium qui Leda nuncupatur. Rogavimus deinde sepedictos monachos ut locum ipsum faciant aedificari, quamquam non videatur admodum conpetens, atque uber sive
l.22 utilis. Quod ut libentius faciant, damus eis et concedimus, tam ad opus fratrum suorum quos ibidem voluerint habitare, quam ad opus omnium hospitum suorum, infra prefatos terminos habitaturorum, de alia foreste, quam
l.23 nobis retinemus, quantumcumque semper inde voluerint et ad ardendum, et ad aedificandum, et ad omnes ceteros usus suos, excepto quod nichil inde vendant. Si qui vero eorumdem hospitum fuerint carpentarii, dent forestagium
l.24 tantummodo forestariis nostris, et inde operentur atque vendant quantum opus eis fuerit. Qui hospites omnes per totam terram nostram sint ab omni consuetudine liberrimi. Si quis autem illorum nobis aut ministris nostris umquam aliquid forisfe-
l.25-cerint alicubi, nullus audeat in eum mittere manum, sed faciant inde clamorem monachis. Qui si fecerint eis inde justiciam, benigne suscipiant eam, sin autem differatur causa, donec in presentia nostra examinetur, sicut nobis
l.26 conpetens videbitur agendum de elemosina nostra. Habeant etiam gratis tam monachi inibi habitantes, quam omnes ejusdem terrae hospites universis peccoribus et bestiis suis per totam forestem quam nobis retinemus, pascuas ubicumque eis
l.27 placuerit, sine redibitione ullius consuetudinis et absque ullius hominis contradictione, vel alicujus rei exactione. Tempore quoque pastionis, mittant ipsi monachi porcos suos in forestem illam nostram, et nullum pasnagium
l.28 inde reddant, sed insuper pasnagium de omnibus porcis suorum hospitum ipsimet habeant. De extraneorum vero porcis qui in terra sua illa jacuerint, et in pastionem nostram cucurrerint, nos et ministri nostri habebimus pasnagium.
l.29 Porci vero silvestres, et cervi, et quaecunque ferȩ hujusmodi, quȩ infra memoratos captae fuerint terminos, monachorum sint. Omnia haec ideo illis ego Stephanus comes et uxor mea Adela comitissa damus, ut et in hac vita et post mortem precibus
l.30 eorum adjuvari apud Deum mereamur, et tanto copiosior merces sit inde nobis, quanto locus ille melius fuerit aedificatus. Post discessum itaque viri mei Stephani comitis in Jerusalem, ut dictum est euntis, ego Adela comitissa, precepti ejus non oblita,
l.31 sepedictam partem bosci memorati, id est Silvae Logniae feci determinari, prout ipse michi imperaverat, et metiri per manum Willelmi de Villariis, cui ipsemet idem preceperat, fecique limites undique poni, atque tradidi eam prefatis monachis Majoris
l.32 Monasterii, sicut dictum est superius, omnino solutissimam atque liberrimam a consuetudine prorsus omni. Unde et presentem cartam sive preceptum tuitionis gratia immunitatisque impressione sigilli mei ex auctoritate ipsius viri mei atque mea
l.33 sigillatum, et assensu liberorum nostrorum [croix] in presentia testium circumstantium, quorum nomina subscribuntur, dominicae crucis impressione [croix] [croix] [croix] propriis
l.34 manibus facta, roboratum et auctorizatum, ipsis, id est monachis Majoris Monasterii tradidi. Testium vero nomina sunt haec: [colonne1] Hugo de Basochis, Godefridus dapifer, Herbertus de Castellone, Butardus de Lisi, [colonne2] Gelduinus de Amagduno, Hugo de Leugis, Herveus Belonus, Archenbaldus Pejor Lupo, [colonne3] Gaufridus Burrellus, Paganus Burrellus, Theodoricus de Avaziaco, Hugo Rudillus, [colonne4] Hainricus Rufus, Rotbertus de Villariis, Gosbertus Beveronus, Landricus de Papia, [colonne5] Emmauricus de Vico Medio, Lisivus Panis Paratus, Erlencus Belonus, Hugo Gubillus, [colonne6] Hugo magister panetarius, Gastho de Sezana, Walterius de Castro Duno, Burdinus cocus, [colonne7] Guenenchus vigerius, Hainrichus portarius, Hugo de Lachi, Fulcherius decanus, [colonne8] Herveus de Losduno, Engelbaudus Sancti Martini homo, Hugo de Castello Theodorici, Rainaldus de Sezana. [colonne9] Hos omnes testes desscripsit scriba Johannes.
l.35 Ad hanc cartam fingendam fuerunt monachi tres, Bernardus cognomine Flagellum monachus, Adelelmus de Pontivo monachus, Gosfredus monachus. [sceau].