Béranger, chevalier d'Amboise, qui réclamait la commandise sur la terre de Pasnelle, abandonne cette prétention et rend aux moines de Marmoutier ce qu'il leur avait pris.

l.1 Nosse debebitis si qui eritis posteri nostri, Majoris scilicet hujus habitatores Monasterii sancti Martini,
l.2 Beringerium quendam militem Ambaziacensem, filium cujusdam Ingelgerii, reclamasse commendisiam in terra nostra
l.3 de Pasnageriis, propterque hanc, etiam in terra quam dono Odonis comitis atque Tetbaldi filii sui, extirpata parte
l.4 quadam bosci Blimartii, prȩdictis scilicet Pasnageriis contigua, vel nos colebamus vel nostri coloni. Hinc etiam nos prȩdavit,
l.5 eamque prȩdam, accepto sequendi publicum rectumque judicium fidejussore, remisit. Unde tandem placito coram Gausfredo
l.6 Andecavensi comite Turonis in sua curia constituto, in id demum est adducta publici sententia postrema judicii, ut
l.7 antiquus aliquis terrȩ illius incola qui rem bene nosset, contra hominem Beringerii sumpto scuto baculoque defenderet, in
l.8 eadem bosci Blimartii terra, nobis ab Odone comite Tetbaldoque donata, consuetudinem illam commendisiȩ tempore
l.9 Fulconis comitis minime fuisse. Ad hoc paratum hominem habuimus. Appropinquante autem statuta certaminis die, cum hoc
l.10 Beringerius apud Ambaziacum non Turonis ubi judicatum fuerat diceret faciendum, monachus noster nomine Gualterius,
l.11 illius ipsius terrȩ nostrȩ tunc temporis prȩpositus, Gausfredum comitem Andecavis expetivit, atque ab eodem impetravit
l.12 uti Beringerio mandaret Turonum venire, publicoque judicio ibi decretam legem, ad usque finem exequi ut rectitudo
l.13 poscebat ibidem. Ita dumtaxat, ut quia victus copiam in eadem urbe minus haberet, ab eodem monacho cum tribus
l.14 suis hominibus ibi pasceretur, quo usque impositȩ legis executio finiretur. At Beringerius audito hoc nec acceptato
l.15 mandato, nichil omnino cur refutaret causatus est, sed absolutissime testatus est, nunquam se suumve hominem extra
l.16 Ambaziacum causa illius exequendȩ legis iturum. Nos itaque die tota locoque quo debuimus, ad rem peragendam cum
l.17 campione nostro parati fuimus. Ille venire noluit, et post paucos dies fidejussorem supramemoratum prȩdavit.
l.18 Sed prȩdictus frater noster Gualterius Ambaziacum venit, publicoque rursus adversus illum interpellato judicio, praedatorem
l.19 ipsum convicit injustum, atque cum emendatione legali predam ipsam reddere coegit. Testes omnium quae diximus subter
l.20 annotamus, non quidem omnibus omnia sed aliis testificantibus alia, pro loco vel tempore quo gesta sunt singula. [colonne1] Archembaldus filius Ulgerii. Gausfredus Fualdus. [colonne2] Gualterius Titio. Lodonus Loripes. [colonne3] Albertus praepositus. Gausfredus suus senescalcus. [colonne4] Fulcodius de Tauriniaco. Arnulfus filius Leonii. [colonne5] Lescelinus de Ambaziaco.

METAIS (C.), Marmoutier, Cartulaire Blésois, Blois, 1889-1891, p. 34-35, n° 28.

GUILLOT (Olivier), Le comte d'Anjou et son entourage au XIe siècle, 2 vol., Paris, 1972, 1 : Etude et appendices. 2. Catalogue d'actes et index, t. 2, p. 181-182, n° 277.