Paris, AN, K 20 n° 9

<< < / > >>

Numéro2122

Fiabilité de l'actenon suspecté

Genrecharte

Date04/08/1107(fiabilité :édition)

Lieu[Paris], chapitre Notre-Dame(lat :in capitulo Sancte Marie)

DiocèseParis

RégionIle-de-France

Supportparchemin

Chirographieen haut

Sceau sceau plaqué

Etat de la traditionoriginal

Hauteur à gauche623   mm

Hauteur à droite618   mm

Largeur en haut355   mm

Largeur en bas360   mm

AuteurGalon, évêque  de  PARIS

BénéficiaireAbbaye  de  SAINT-MAUR-DES-FOSSES

Regeste

Galon, évêque de Paris, sur l'ordre du pape Pascal II, et sur le conseil de Philippe Ier, roi de France, de son fils, le prince Louis et des chanoines de Notre-Dame, dissout la communauté des religieuses de Saint-Éloi de Paris, qui menaient une vie scandaleuse, et donne leur monastère à l'abbaye de Saint-Maur-des-Fossés pour en faire un prieuré.

Texte

l.1 [croix] IN NOMINE SANCTE ET INDIVIDUE TRINITATIS.
l.2 Racio quidem, et sanctarum scripturarum monet actoritas, ut qui pastoraliter ecclesiis president, vigilanti cura, pastorali sollicitudine, subditorum vitam inquirant, et
l.3 inspiciant, ut in aecclesiis sibi cummissis, si inhonestas, et incorrigibiles viderint personas, aut ad statum religionis studeant revocare, aut alias omnino personas commutare, ne male
l.4 vivencium exemplo bene viventes corrumpantur, et pastores, si dissimulaverint, aut tacuerint, ex cumsensu taciturnitatis imperpetuum cumdaempnentur. Omnibus igitur notum fieri
l.5 volumus monasterium Sancti Eligii Parisiensis, ordini quidem monacharum antiquitus fuisse deputatum; sed tandem diabolico instinctu, fragilis ille sexus ad tantam turpitudinis prolapsus
l.6 est miseriam, ut publice secularitati impudenter adherens, voto castitatis rupto, proposito religionis penitus abjecto, templum Dei speluncam fornicacionis effecerit, et vocem nostrȩ ammo-
l.7-nicionis, et correpcionis nullatenus audierit. Ego igitur Galo, Dei gratia Parisiorum episcopus, et Guillelmus archidiaconus tantum scandalum, tantam pestem minime ferentes, ex precepto quidem domni
l.8 pape Paschalis, ex consilio regis nostri Philipi, et filii sui Lugdovici, hortatu eciam canonicorum nostrorum, infames, et incorrigibiles personas, pro turpitudine vitȩ, a predicto monasterio
l.9 eliminavimus, et omnino alienavimus, et alciori religionis ordine, cum Dei auxilio, sanctum locum decoravimus. Noverint igitur omnes, tam posteri quam presentes, quia monasterium Sancti Eli-
l.10-gii, cum omnibus ad illud pertinentibus, ȩcclesiȩ Beati Petri Fossatensis, salvo quidem jure Parisiensis ȩcclesiȩ, perpetuo habendam concedimus; ita scilicet ut abbas Fossatensis predictum monaste-
l.11-rium tanquam cellam suam possideat, et in monachos illic Deo militantes plenam, ac perfectam abbatis potestatem exerceat. Institutum tamen est ut duodecim ad minus monachi, cum suo priore,
l.12 ad serviendum Deo illic apponantur, qui, juxta regulam sancti Benedicti, ad ordinem tenendum sufficere videantur. Sciendum vero est quia illam eandem potestatem, quam predecessores nostri in monasterium Sancti
l.13 Eligii, et in abbatissam illius loci antiquitus habuerunt, nos in abbatem Fossatensem ex integro habemus, et in perpetuum retinemus, quantum scilicet ad cenobium Sancti Eligii, et ad res illius monasterii
l.14 pertinere videtur. Sed, ut tocius altercacionis molestia in posterum excludatur, quid potestatis episcopus, quid juris, aut consuetudinis canonici Sancte Marie, tam in abbatissam, quam in monasterium illud prius pos-
l.15-sederint, et modo possideant, evidenter, et aperte distinximus. Sciendum igitur est quia, quociens Parisiensis episcopus abbatissam ad justiciam vocavit, illa, procul dubio, omnem exsecutura justiciam ante episcopum se presentavit.
l.16 Si autem vel servus, vel ancilla, vel hospes illius monasterii, contra personam episcopi aut contra proprias res illius aliquid forifecisset, abbatissa, audito prius episcopi mandato, in presencia episcopi illos ad justiciam faciendam
l.17 adduxisset, et post justiciam episcopi, abbatissa suos districtus accepisset, si voluisset. Quod si abbatissa servos, vel ancillas illius monasterii libertate donare, aut terram alienare, aut manufirmam
l.18 facere voluisset, nullam potestatem, nullam id faciendi licenciam habuisset, absque assensu episcopi, et absque carta sigillo ejus, et cancellario firmata. Hanc ergo potestatem in abbatissam et in mo-
l.19-nasterium Sancti Eligii antecessores nostri habuisse dinoscuntur, et nos quoque in abbatem Fossatensis ȩcclesiȩ eandem potestatis dignitatem, ut superius determinatum est, obtinemus; nichil scilicet nostri juris
l.20 relinquentes, vel relaxantes, sed tantummodo abbaciam in cellam commutantes. Canonicis vero beate Marie predictum monasterium Sancti Eligii, per singulos annos duos pastus, ex debita consuetudi-
l.21-ne, persolvit, unum scilicet in festivitate sancti Pauli, alterum in festivitate sancti Eligii; ita scilicet quod uterque pastus in refectorio canonicorum recipitur. Consuetudo eciam est ut cunventus prefati mona-
l.22-sterii, unacum canonicis beate Marie, processiones faciant, et in diebus Rogacionum, et in die Ascensionis, et in funeribus canonicorum. Alias eciam processiones, aut pro aeris serenitate, aut pro aliqua tempestate
l.23 sive necessitate, si canonici facere disposuerint, necesse est predictum cunventum canonicorum instituta sequi, eosque, si mandaverint, in his processionibus semper comitari. Illud eciam silencio preterire nolumus
l.24 quia, quociens mater aecclesia a divino offitio cessaverit, cenobium Sancti Eligii ex necessitate cessare et tacere oportebit. Sub hac igitur distinctione, potestatem, jura, cunsuetudines, tam episcopi quam canonicorum,
l.25 breviter cumprehendimus, ut nulla de cetero cuntroversia oriatur, et jus et cunsuetudo utriusque ȩcclesiȩ presenti privilegio defendatur. Salvo igitur, ut dictum est, jure Parisiensis ȩcclesiȩ, assensu quidem regis nostri Phi-
l.26-lipi, et filii ejus Lugdovici, cummuni eciam canonicorum nostrorum cuncessu, ȩcclesiȩ beati Petri Fossatensis monasterium Sancti Eligii in cellam possidendum concedimus: ea videlicet racione, [ut]
l.27 quociens Fossatensis abbas debitam professionem in Parisiensi ecclesia fecerit, ibidem, in presentia episcopi, profiteatur monasterium Sancti Eligii, ex dono episcopi, ex benefitio Parisiensis ȩcclesiȩ, se habere,
l.28 et possidere. Volumus eciam illud determinare, quia homines predicti monasterii in exercitum regis, incunsulto epsicopo, nullatenus debent ire, sed abbas, aut prior, ex consilio, et mandato episcopi, illos
l.29 debent monere; et in exercitum mittere. Diffinitum est eciam quatinus, in festivitate sancti Eligii, canonici Sancte Marie dextrum chorum, monachi vero sinistrum teneant: ita scilicet ut, cum cano-
l.30-nico illo qui chorum tenuerit, aut prior, aut cantor monachorum ad chorum tenendum recipiatur, et nulla alia persona ad id faciendum admittatur. Missam vero aut abbas, aut prior cantabit; et
l.31 si neuter interfuerit, aliquis ex clero nostro illam celebrabit. Sciendum vero est quia, illo die, predictus pastus redditur, scilicet ex sex porcis vivis, et sane carnis, ex duobus modiis vini et dimidio ad mensur-
l.32-ram nostri claustri, et ex tribus sextariis frumenti bene vanati. Pastus vero, qui redditur in festo sancti Pauli, de octo cunstat arietibus, et duobus modiis vini, et dimidio sextario, et ex duobus sextariis
l.33 et dimidio frumenti bene vanati, et ex sex denariis et obolo. Ut autem hec concessio, et institutio incuncussa permaneat, presentem cartam fieri precepimus, et in signum perfecte firmita-
l.34-tis, sigillo nostro illam signavimus, et manibus canonicorum nostrorum firmandam tradidimus. [croix] Signum Galonis episcopi. S. Berneri decani. S. Ade precentoris. S. Guillelmi
l.35 archidiachoni. S. Stephani archidiaconi. S. Rainaldi archidiaconi. S. Rogeri presbiteri. S. Landonis presbiteri. S. Durandi presbiteri. S. Anscheri levite. S. Johannis le-
l.36-vite. S. Guineranni levite. S. Tebaldi subdiachoni. S. Guillelmi subdiachoni. S. Fulberti subdiachoni. Actum publice, in capitulo Sancte Marie, anno incarna-
l.37-tionis dominice MoCVII, indictione XVma, epacta XXVta, concurrente I, Philipo rege regnante anno quadragesimo VII, anno episcopatus Galonis IIIo. Girbertus can-
l.38-cellarius scripsit. Si quis hanc diffinicionem violare presumpserit, anathema sit. CYROGRAFUM.

Bibliographie

LASTEYRIE (Robert de), Cartulaire général de Paris, 1 vol., Paris, 1887, t. 1, p. 161-163, n° 143.

Responsable

M. Courtois

Comment citer cette notice

Acte n°2122 dans Chartes originales antérieures à 1121 conservées en France , Cédric GIRAUD, Jean-Baptiste RENAULT et Benoît-Michel TOCK, éds., Nancy : Centre de Médiévistique Jean Schneider; éds électronique : Orléans : Institut de Recherche et d'Histoire des Textes, 2010. (Telma). En abrégé, citer : « Charte Artem/CMJS n°2122»[En ligne] http://www.cn-telma.fr/originaux/charte2122/. Date de mise à jour : 29/03/12.