Louis le Pieux et Lothaire, empereurs, à la prière de l'abbé Benoît, renouvellent le privilège d'immunité de l'abbaye de Saint-Maur-des-Fossés et lui concèdent la libre élection de l'abbé.

l.1 [chrisme] [Amen. ...?...]
l.2 praesentibus scilicet et futuris, quia vir venerabilis Benedictus, abba de monasterio qui vocatur Fossatus, quod est situm in pago Parisiaco, super fluvio Maternam, constructum in honore beatorum apostolorum Petri et Pauli seu sanctae Mariae semper virginis, nostram adiens clementiam obnixae nobis obsecrans ut se unacum
l.3 monachis in eodem monasterio sibi ad regendum commissis sub nostra reciperemus defensione et inmunitatis tuitione. Et quemadmodum ceteri abbates cum suis monachis per imperium a Deo nobis divinitus concessum consistunt, ita et illi cum hominibus et omnibus rebus ejusdem monasterii subjectis per nostram auctoritatem
l.4 liberius consistere mererentur. Cujus petitionem quam rationabilem immo Deo amabilem esse cognovimus libenter suscecipimus et per hos nostros imperiales apices sicut petiit ita et concessimus. Proinde volumus ut praedictus abba et monachi in praedicto monasterio degentes cum rebus quas nunc habere noscuntur vel deinceps juste
l.5 adquirere poterint sub nostra defensione et inmunitatis tuitione persistant. Et jubemus atque modis omnibus decernimus, ut nullus judex publicus, vel quislibet ex judiciaria potestate, in ecclesias, aut loca, vel agros, seu reliquas possessiones praedicti monasterii quas moderno tempore juste et rationabiliter possidere videntur, in quibuslibet pagis et territoriis, quicquid
l.6 ibidem propter divinum amorem conlatum fuit, quaeque etiam deinceps in jure ipsius sancti loci voluerit divina pie[tas au]geri, ad causas audiendas, vel freda exigenda, aut mansiones vel paratas faciendas, aut fidejussores tollendos, nec homines ipsius monasterii, tam ingenuos quam et servos, qui super terram ipsius residere videntur, injuste distringendos, nec ullas
l.7 redibitiones aut inlicitas occasiones requirendas, ullo umquam tempore ingredi audeat, vel ea quae supramemorata sunt paenitus exigere praesumat. Et quicquid de rebus praefati monasterii fiscus sperare poterat totum nos pro aeterna retributione praedicto monasterio concedimus ut perennis temporibus in alimonia pauperum et stipendia
l.8 monachorum ibidem Deo famulantium proficiat in augmentum. Et quandoquidem divina vocatione supradictus abba vel successores ejus de hac luce migrav[eri]nt, [et] quamdiu ipsi monachi inter se tales invenire poterint qui ipsam congregationem secundum regulam [sanct]i Benedicti regere valeant, per hanc nostram auctoritatem et consensum licentiam
l.9 habeant eligendi abbates, quatenus ipsos servos Dei qui ibidem Deo famulantur pro nobis et conjuge proleque nostra atque stabilitate totius imperii nostri a Deo nobis concessi atque conservandi jugiter Domini misericordiam exorare delectent. Et ut haec auctoritas nostris futurisque temporibus Domino protegente valeat inconvulsa manere,
l.10 manu propria subter firmavimus et anuli nostri inpraessione signari jussimus.
l.11 SIGNUM [monogramme] HLUDOVUICI SERENISSIMI IMPERATORIS.
l.12 SIGNUM [monogramme] HLOTHARII AUGUSTI INVICTISSIMI DOMNI HLUDOVUICI IMPERATORIS FILIUS. [chrisme] FARAMUNDUS AD VICEM [FRIDUGISI ABBATIS RECO]GNOVI ET [ruche_notes_tironiennes] [sceau].
l.13 [Data ...?...] anno Christo [propicio] imperii domni nostri Hludovuici [...?...]. Actum Compendio palatio [regio]. In Dei, feliciter. Amen.

TARDIF (Jules), Monuments historiques - Paris, 1866, (Archives de l'Empire. Inventaires et documents), p. 84, n° 122.

DOPSCH (A.), Unedirte Karolinger-Diplome, Mittheilungen des Institüts für oesterreichische Geschichtsforschung, t. XVI, 1895, p. 193-221, p. 210-211, n° 4.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 2/1, pl. 23 (fac-similé).