Pierre, évêque de Saintes, rend jugement en faveur de l'abbaye de Nouaillé contre l'abbaye de la Chaise-Dieu à propos de l'église de Fronteneau que ces deux établissements prétendaient avoir reçu de Hugues de Lusignan.

l.1 Quoniam rerum gestarum memoriam oblivionis incommodum persepe subire non dubium est, ego Petrus Santonensis ecclesiȩ minister, licet indignus, judiciorum diffinitionem super controversia quȩ de [...?...]e Fronteniaco, et de appendiciis ejusdem ecclesiȩ
l.2 oborta fuerat inter abbatem Casȩ Dei et abbatem Sancti Juniani Nobiliacensis ante nos datam, posteritatis auribus tradere proposui, et ne quid addi vel subrrogari fraudulenter possit [...?...e]cclesiȩ firmare curavi. Sit igitur notum posteritati,
l.3 abbatem Casȩ Dei nobis clamorem fecisse super abbatem Sancti Juniani Nobiliacensis, qui ecclesiam de Fronteniaco per subrrepcionem, ut sibi videbatur, sibi subtraxerat, nosque ad legitimum terminum [...?...] abbatem ad hujus rei discussionem ante nos
l.4 invitasse, utrorumque rationes audisse, quarum sentenciȩ infra scriptȩ sunt. Ratio abbatis Casȩ Dei hȩc fuit, quod domnus Hugo Liziniacensis pro salute animȩ suȩ predictam ecclesiam de [Fron]teniaco liberam et absque alicujus alienȩ posses-
l.5-sionis inpedimento, sibi dedisset, et quod dedit scripto firmasset, et quod postea abbas Sancti Juniani per quandam subrrepcionem sibi eam subtraxisset. Cujus subrreptionis modus hic est: Quidam Bertrandus qui capellanus fuerat Hugonis
l.6 Liziniacensis, monachus factus, monachis Sancti Juniani Nobiliacensis in abbatem ordinatus est. Hic dum capellanus esset, dono habuit predictam ecclesiam de Fronteniaco a domno [Hugone] Liziniacensi. Monachus factus, et illam
l.7 et quicquid proprium habebat reliquit. Hoc intervallo, Hugo Liziniacensis illam ecclesiam ut diximus liberam dedit abbati Casȩ Dei. Predictus vero abbas Bertrandus ecclesiam quam [capel]lanus habuerat, in jus ecclesiȩ cui abbas preerat,
l.8 voluit retorquere, et per manum Hugonis Liziniacensis retorsit, et monachos Casȩ Dei ejecit. Quam violenciam cum abbas Casȩ Dei monstrasset legatis sacrosanctȩ romanȩ ecclesiȩ [A...?...vi]delicet, et Hugone Diensi in concilio Santonensi,
l.9 respondit abbas Sancti Juniani se prius donum habuisse de hac ecclesia, et hoc firmavit testimonio Hugonis Liziniacensis qui presens erat. Et verum quidem fuit eum prius habuisse don[um de] hac ecclesia, sed capellanum, non monachum, non abbatem.
l.10 Quod autem hȩc subrrepcio sic facta fuerit, dixerunt monachi Casȩ Dei se habere testem quendam monachum, cui abbas Bertrandus hoc revelaverat, quod per hanc subrrepcionem [pred]ictam ecclesiam monachis Casȩ Dei subtraxerat.
l.11 Ratio vero abbatis Sancti Juniani iterum hȩc fuit, quod domnus Hugo Liziniacensis sibi predictam ecclesiam dederit concessu Sanctonensis episcopi, in cujus episcopio sita est, et hujus donationis cartam signo pontificali adnotatam se habere non tacuit.
l.12 Post vero Hugonem Liziniacensem se expulisse, et monachis Casȩ Dei dedisse monstravit. Quȩ causa cum in concilio Santonensi ante [...?...presente] Hugone Liziniacensi, in judicium venisset, inter abbatem Casȩ Dei, et Sancti Juniani
l.13 sic deffinita fuit, ut monachi Sancti Juniani et ecclesiam et apenditia ecclesiȩ in perpetuum tenerent libere et quiete. Hujus diffinitionis [...?...] testes in medium produxit abba Sancti Juniani, qui predictȩ diffinitioni inter[...?...]
l.14 et jurare parati fuerunt. Hanc diffinitionem sic factam esse in concilio, testatus est eciam Ostencius Borrelus monachus Casȩ Dei, qui concilio interfuit, set testimonio cujusdam monachi Sancti Juniani ut prediximus factam esse contendebat.
l.15 Testabatur eti[am i]dem Ostencius Borrellus hoc deffinitum esse a predictis legatis in eodem concilio, quod quedam quȩ domni Hugonis Liziniacensis propria fuerant, haberent mo[nachi] Casȩ Dei. Quod iterum monachi Sancti Juniani
l.16 contradixerunt [te]stimonio cartȩ a domno Hugone Liziniacensi sibi subscriptȩ. Quod ut audivimus a tantis viris sic diffinitum esse, dedimus terminum ut veniret [mona]chus cujus testimonio per subrrepcionem factum
l.17 esse hoc contendebat Ostencius Borrellus. Termino dato, uterque abbas venit, et monachus ille qui plane negavit quod Ostencius Borrellus affirmabat verum esse test[imoni]o ejus. Quo audito, diffinitioni tantorum
l.18 virorum ut decebat [ad]quievimus. Hoc de corpore ecclesiȩ de appendiciis ejusdem ecclesiȩ et de illis quȩ Ostencius affirmabat esse de proprio dono Hugonis, cum mo[...?...] Sancti Juniani de jure ecclesiȩ et de dono totum
l.19 esse ostenderent, adjecerunt se tricennalem possessionem sine synodali interpellacione habere, et probare paratos dixere. Quod cum audivimus judicavimus ut probarent sic[...?...] esse. Abbas vero Casȩ Dei, auditis his
l.20 judicium nullum contradixit, probationem tamen accipere noluit, set salva pace nostra, romanam audientiam apellavit. Hanc sentenciam mecum dederunt Gauscelmus archidiaconus, Iterius magister scolarum,
l.21 Reinaudus Chasnel, Gaufridus capellanus episcopi, Guillelmus prior Sancte Radegundis, Rammulfus archipresbyter, Guillelmus [...?...vires]. Presentibus Marco, abbate Novi Monasterii, abbate Brandomensi, Guillelmo et
l.22 Arveo, Pictavensibus archidiaconis. Guillelmo et Petro, magistris Pictavensibus, magistro Hylario.
l.23 DATA SANTONIS, IN CAMERA, IDUS MARCII, ANNO AB INCARNATIONE DOMINI MCXoI, EPACTA NONA SE[...?...]UM GU[ILLELMO, D]UCE AQUITANORUM.