« bullarium-franciscanum-2091 »

NICOLAUS &c.

Carissimo in Christo Filio Quolibeya Magno Imperatori, & Moderatori omnium Tartarorum Sal., & Apost. Bened.

Plasmator hominis Deus de parentis protoplasti fraude factâ generi humano patienti compatiens, ut hominem redimeret peccati labe collapsum, quem ad imaginem suam, similitudinemque formaverat, quemadmodum legis ænigmata figurabant, & Sanctis Patribus promissum fuerat in Prophetis ex nimiâ charitate misit in mundum Filium suum Unigenitum Dominum Nostrum Jesum Christum, sibi coæternum, & majestate potestatis æqualem, factum ex muliere, ex cujus sacro utero, non ex virili semine, sed Sancti Spiritus operatione conceptus, inde pariendi completo tempore, permanente gloriâ maternæ Virginitatis, egressus, cunctis visibilem se ostendit; & tandem illos, pro quorum salute de excelso solio ad solium infimum Mundi descenderat salutaribus institutis informans, & viam vitæ ipsis indice perfectæ doctrinæ demonstrans, post sanctæ conversationis exempla; post Evangelicæ instructionis eloquia; postquam se verum hominem, verum Deum, ac Dei Filium sacris Scripturis, signis, & virtutibus comprobabavit; licèt esset impassibilis divinitate, verâ tamen, quam assumpserat, humanitate passibilis, dignatus est sub diræ Crucis supplicio mortem pati, ut pœnali præsentis vitæ fine pœnam mortis perpetuæ, quam protoplasti posteritas ipsius incurrerat transgressione, finiret; & de amaro calice suæ mortis temporalis hauriret homo vitæ dulcedinem sempiternæ. Pro humani ergo redemptione generis se hostiam exhibens, illud, suæ salutis hoste prostrato, de opprobrio servitutis eripuit ad gloriam libertatis cœlestis, sibi patriæ hostium reserando; & deinde licèt passus, mortuus, & sepultus, ut homo, die tertiâ tamen a mortuis Divinâ virtute resurgens, ac testibus peæordinatis a Deo suam veram Resurrectionem, per quam & nostram firmiter speramus, & credimus, manifestans, ipsos ad prædicandum Evangelium omni Creaturæ, ac baptizandum omnes gentes In nomine Patris, & Filii, & Spiritus Sancti in universum Mundum tamquam salutis humani generis Angelos destinavit: & demum eisdem videntibus, ut iidem Ascensionis, qui & Resurrectionis Testes existerent, in Cœlum elevatus ascendens Vicarium sibi Beatum Petrum reliquit in Terris, cui animarum curam, ut earum saluti prospiceret, amoris ejus constantia trinæ professionis argumento probata commisit, tradens sibi claves Regni Cœlorum, per quas ipse, suique post eum Successores potestatem aperiendi omnibus, & claudendi ejusdem Regni januam obtinerent; ac in eis in dispensatione cœlestis gratiæ summæ potestatis auctoritas resideret. Hæc ergo ipsis imminet ex Apostolatus officio cura præcipua salutem quærere singulorum; hanc exemplo Salvatoris pendentis in Cruce sitit Christi Vicarius; hanc piscando perquirit piscatoris Petri Successor; hæc Civitatem Dei obtentam lætificat; hæc etiam in umbræ mortis regione degentibus, per vias gradientibus tenebrarum aliquibus sperata præsagii mentem Summi Pastoris exhilarat; officium excitat curâ promovere sollicitâ, quatenus ambulantes in tenebris videant lucem magnam. Porrò ab olim in eo Romana Mater exultavit Ecclesia, & fel. record. Johannes Papa b prædecessor Noster lætitiæ incrementa suscepit, quos de te per Abagham Regemc Orientalium Tartarorum Illustrem Nepotem tuumd suis extitit auribus intimatum, videlicet, quòd dudum Te gratia Divina præveniens mentem tuam suâ Misericordi Virtute commovit, ut semitas erroris abjiciens vias incederes veritatis recipiendo Christi Baptismume; ut sic regeneratus in Christo populo Fidelium jungereris. Ex hoc tua fertur accensa devotio, ut Sacrosanctam Romanam reverearis Ecclesiam; cultum diligas Christianum, & ipsos Christianos sub ditionis tuæ degentes Imperio caritativè foveas, favoribus munias, benignè pertractes, ac ipsos in libertate conserves; & in tantum, prout asseritur, gratia te Divina prosequitur, quòd Natos tuos ad cognitionem Christi, & ejus, quam prædicavit, & docuit veram Fidem pervenire desiderans eos de auctoritate Romanæ Ecclesiæ appetas baptizari; ut ab ipso Christo dici valeant veraciter Christiani; & veteribus erroribus derelictis per viam veritatis euntes per bona opera suas animas possint reddere Creatori; nec hoc tantùm in Filiis, quin immo in toto tuo exercitu affectas, sicut fertur, impleri. O, si ita sit, laudanda paternitas, quæ suos Filios, ne pereant, dirigit ad salutem! O ducatus fidi Ducis errantis exercitus, dignis laudum præconiis attollendus, qui ductos in devium reducere conatur ad viam; exercet suis studiis, ut errans exercitus a noxiis retrahatur exercitiis, & ad salutaria dirigatur! O Summi Dei laudanda Clementia, quæ tantum populum tantis erroribus, tanto tempore excœcatum oculos suæ pietatis aspiciens semitas aperit, ut perducatur ad lucem! Confirmet autem Deus, quòd operatus est in Te; Tuque a Deo tibi factam gratiam devotâ mente conserva; ut & ipse, quam cæpit, adaugeat, quousque hæc scintilla tenuis suâ, quæ prævenit, sequente gratiâ in ardorem transeat salutiferæ charitatis. Cum autem idem Abagha dicto Prædecessori suis litteris, & Nuntiis, sicut asseritur, intimarit, quòd tuis, ut dictum est, inhæret affectibus, personas aliquas ad te per eamdem Ecclesiam destinari, per quas in Christiana Fide plenariè instrui, & ab eisdem dicti Filii tui, & alii de tuo exercitu baptizari possitis, prædictus Prædecessor ejusdem Abaghæ gratâ commonitione commonitus certos Nuncios propter hoc &c.f Verùm quia humanæ conditionis renitente naturâ, uno eodemque tempore diversis locis præsentialiter adesse nequimus; ne ullatenus negligere videamur absentes, ad eos viros discretos, & providos transmittimus vice Nostrâ ipsorum ministerio circa illos Apostolicæ servitutis debitum exolventes. Hinc est, quòd in ipsis Nostræ promotionis exordiis, quæ præmissa sunt, cum Fratribus Nostris Sanctæ Romanæ Ecclesiæ Cardinalibus recensentes, pro tuâ, Filiorum, populorumque prædictorum procurandâ salute dilectos Filios Fratres Gerardum de Prato, Antonium de Parmâ, Joannem de Sanctâ Agathâ, Andream de Florentiâ, & Matthæum de Aretiog Ordinis Minorum latores præsentium, viros Religione conspicuos, honestatis vitâ pudicos, morum claritate decoros, & Sacræ Scripturæ scientiâ præditos, ut Tu Filii, populusque &c.h præmium recipies in futuro.

Datum Romæ apud Sanctum Petrum ii. Nonas Aprilis, Pontificatus Nostri Anno Primo.