« bullarium-franciscanum-1689 »

URBANUS &c.

Ad certitudinem præsentium, & memoriam futurorum.

Dudum fel. recor. Alexander Papa a prædecessor noster primo, & Nosb postmodum Civitates, & loca plurima Manfredo quondam Principi Tarentino, ac Uberto Marchioni Pelavicinoc, & aliis Ecclesiæ persecutoribus contra salutem propriam adhærentia; loca etiam, ad quæ dictus Manfredus, Ricardus Casertanus, & Thomas Aceratorum Comites, ac Galvanius, & Fredericus Lancea fratresd devenire contingeret; quandiu ibi forent, districtissimo Ecclesiastico supposuimus Interdicto. Sed quia nonnulli Archiepiscopi, Episcopi, Abbates, Priores, aliique Prælati, Religiosi, ac Clerici, & aliæ quamplures personæ utriusque sexus a Sede Apostolica, & per litteras, & oretenus sibi postmodum obtinuere concedi, ut non obstantibus hujusmodi Interdicti sententiis liceret eis sub certa forma in certis Ecclesiis, sive locis eidem Interdicto suppositis celebrare, ac audire Divina. Nos, ut Interdictum ipsum arctius servaretur, in octavis festivitatis B. Martini proxime præteritæe, præsente tunc Fidelium multitudine copiosa, omnes concessiones hujusmodi quocumque modo, & sub quacumque forma factas a Sede Apostolica prædicta, omnesque litteras, indulgentias, cunctaque privilegia super hoc ab ipsa obtenta totaliter auctoritate Apostolica duximus revocanda; universisque Christifidelibus, cujuscumque status, Ordinis, conditionis, honoris, & dignitatis existerent, eadem auctoritate sub pœna excommunicationis districtius inhibentes, ne hujusmodi concessionum, seu alio quocumque prætextu, contra earumdem sententiarum Interdicti tenores in aliquibus Ecclesiis, sive locis eidem Interdicto subjectis, Divina Officia celebrare, vel audire quomodolibet attentarent: hoc autem ideo fecimus, ut locorum homines eorumdem tanti saltem consideratione discriminis ad Ecclesiæ redirent humiliter unitatem. Verum quia ipsi malitiis propriis excæcati, & in suis defixi fæcibus nec ex antidoto medicinali salutem, nec ex vexatione recipiunt intellectum; Nos nolentes ulterius ob eorum nequitiam personas Ecclesiasticas inter reos degentes Divinis Officiis penitus defraudari, de Fratrum nostrorum consilio eisdem personis Ecclesiasticis indulgemus, ut in Collegiatis Ecclesiis secularibus in Civitatibus, & locis hujusmodi constitutis Clericis Ecclesiarum ipsarum; & in Religiosorum Conventibus Fratribus Religiosis ejusdem Pœnitentiæ, Eucharistiæ, Extremæ quoque Unctionis Sacramenta recipere; ac voce submissa, clausis januis, non pulsatis campanis, interdictis, & excommunicatis, & personis omnibus aliis cujuscumque conditionis, aut sexus exclusis, Divina Officia liceat divisim, vel insimul celebrare; a generalitate tamen excludendorum excipimus tam Religiosas personas, quam seculares Clericos viatores, quos & in Religiosorum, & in secularium Clericorum Ecclesiis admitti permittimus ad Divina in procinctu itineris constitutos, vel infra diem tertium recessuros. In Monasteriis etiam Monialium, & laicorum Religiosorum tam Humiliatorumf, quam aliorum Civitatum, & locorum hujusmodi Domino famulantium licebit eisdem Monialibus, & Religiosis suum, vel alienum ad celebranda Divina cum duobus honestis Clericis vocare, & admittere Sacerdotem. Conversi quoque Monasterii servientes ipsarum Divinis Officiis poterunt interesse cum ipsis. Præterea Venerabiles Fratres nostros Patriarchas, Archiepiscopos, & Episcopos ad loca hujusmodi declinantes illius uti volumus privilegio libertatis, quod Episcopis in favorem Pontificalis officii constitutio Concilii Generalis indulsitg.

Datum apud Urbemveterem Idibus Januarii, Pontificatus Nostri Anno III.