« bullarium-franciscanum-249 »

GREGORIUS &c.

Ad perpetuam rei memoriam.

Venerabili Fratri Episcopo Olomucensi a Salutem, & Apostolicam Benedictionem.

Usque ad terminos Orbis terræ præsumptionis tuæ signa protendens Patentes Literas exhibendas universis Christifidelibus cuidam ad sobrietatem spernenti sapere, ac damnabiliter dedito blasphemiis manu lubrica concessisti; quas inter aliqua pietati conformia, & quædam obnoxia pravitati continere percepimus; quod (cum solus Patris æterni Filius fuerit pro humana salute crucifixus; & ipsius dumtaxat vulnera devotione supplici adorare debeat Religio Christiana; nec Beatus Franciscus, nec Sanctorum aliquis cum Stigmatibus sit in Ecclesia Dei depingendus; & quòd peccat contrarium asserens; nec illi tanquam inimico Fidei credulitas adhiberi ulla debeat). Super quò non modicum admirantes, quæ sit causa suasionis hujus, non indignè providimus perscrutari; ut si fortè bona sit (quod impossibile creditur) commendabilis habeatur; quod si non in oblivione detur; & tu inductus spiritu pœnitudinis, ad suggerendum salutare contrarium promptus, & facilis habearis. Etenim super his ex eo sumpsisti forsitan argumentum, quod sit indecens in subditis, ut planta sibi prætendat insignia capitis. Ad hæc quidem providentes propositum, seu compendiose prolatum esse, dummodo suppleret, nisi de speciali gratia cuique bene merito insignia hujusmodi sunt concessa; etsi non multa, quæ possumus, tamen breviter quædam perspicuæ præsidium rationis habentia respondemus, videlicet quod Dei sapientia, quæ de limo terræ similem sibi formans hominem similis illi fieri per Incarnationis mysterium, ut ipsum a morte redimeret, non contempsit; dilectum sibi Beatum Franciscum suorum specie Stigmatum decoravit. Quæ temeritas? quod peccatum? si tam singulare privilegium ad indulgentis gloriam picturæ testificatione pateat oculis devotorum? Nonne ut sileamus de aliis, Princeps Apostolorum eximius, licet positione dissimili, quandoque pingitur Crucifixus? sed dicis intrepidus alia, dum pactum reformat ratio: quia, (cum præteriri nequiverit, quòd de Cruce Petri veritas indicaverat, neque impropriè suspensus in Cruce dicitur, neque incongruè tali damnatus supplicio figuratur: sed de Francisci Cruce, vel Stigmatibus, quod veritatis indicium? quod probabile argumentum?) De Cruce siquidem nota seculis vita ipsius respondeat; quòd postquam Religionis assumpsit habitum, vacando virtutibus, continuum carnis subiit cruciatum: De Stigmatibus verò plures fide dignissimi, quos miraculi tanti conscios Divinæ placuit reddere potestati (al. pietati), testimonium veritati perhibeant; & ad ipsum hoc fidelis mater Ecclesia suffragetur, quæ ex hujusmodi miraculo cum multis aliis debita solemnitate probato, causam specialem habuit, quod eumdem Sanctum Beatorum Catalogo reverenter adscripsit. Quid ad ista, quasi Mundo publica, & tibi per consequens non ignota, respondes? nisi quod voluntatis arbitrium prætendens, vel præferens consilio, & rationi, Nos, vel Deum potius gratis offendis; ac utique dilectorum Fratrum Minorum Ordinem, & devotos eidem nimis improvide perturbas? Ad cor igitur, qui os in Cœlum ponere præsumpsisti (ut de reliquo taceatur) sine mora revertere: ad iram supremi Judicis mitigandam studia suscipe pœnitentis prompta diligentia, si forte sit possibile, pœnitudinis, provisurus, ut scandalum, quod, quantum in te fuit, universitati Fidelium per prædictas intulisti literas, deleatur; & dictorum Fratrum Collegia sint in Theutoniæ Partibus in reverentia consueta. Quòd, ut tantò faciliùs, auctore Deo provenire valeat, Fraternitati tuæ in virtute sanctæ obedientiæ per Apostolica scripta præcipiendo mandamus, quatenus cordi tuo pro solemni voto constituens, quod aliquid de cetero, ex quo provocari superna Majestas, vel Sedes Apostolica justè conturbari valeat, non attentans, prædictum privilegium quo celsitudinis Divinæ dignatio sui Confessorem nominis reddidit gloriosum, damnabiliter infligere, aut impingere calumniis non præsumas; sed celebre in eisdem partibus ad honorem Conditoris, dum sicut & in aliis, habeatur, quantum in te fuerit, humili devotione procures; firmiter crediturus, quod idem Sanctus, cum adhuc nostræ mortalitatis habitum bajularet, prædictis Stigmatibus extitit insignitus; & licèt illa visa pluribus, ipse tamquam contemnens laudes hominum, vacansque contemplandæ dulcedini cœlestium organorum celare semper studuerit; ea tamen migrans ad Paradisi Patriam concurrentium obtuitu publicavit.

Datum Viterbii ii. Kalend.b Aprilis, Pontificatus Nostri Anno Undecimoc.